Het duurde even voor de 24-jarige Al Spx een format vond voor haar muziek. Als tiener musiceerde ze als The Hotel Ghost, later veranderde ze haar pseudoniem in Basket Of Figs. De Canadese artieste koos echter pas voor de naam Cold Specks nadat producer Jim Anderson haar smeekte samen een album op te nemen en de twee in Londen bestaande nummers opnieuw opnamen voor het debuut ‘I Predict A Graceful Expulsion’. De oorsprong van de plaat ligt dus in de niet altijd even gemakkelijke jeugd van Spx. Het is daarom niet verwonderlijk dat ‘I Predict A Graceful Expulsion’ een donker, melancholisch album is geworden.
De elf nummers op ‘I Predict A Graceful kenmerken zich door een kale productie – waardoor het rauwe stemgeluid van Spx alle ruimte krijgt. Dit betekent geenszins dat de liedjes eenvoudig of simpel klinken. Prijsbeest ‘Holland’ is met grootse strijkers aangekleed, terwijl spaarzame blazers op ‘Heavy Hands’ het nummer een eigenzinnige tint geven. Op ‘Winter Solstice’ laat Cold Specks een simpele pianoriff uitgroeien tot een meeslepende ballade. Eigenlijk zijn alle liedjes op de plaat een schot in de roos. Spx’ muziek klinkt binnen de kortste keren alsof je er al jaren naar luistert.
Het maakt van ‘I Predict A Graceful Expulsion’ een indrukwekkende eerste kennismaking met Al Spx. Dat ze lang op zoek is geweest naar zichzelf, is aan de consistente plaat niet te horen. Cold Specks blijkt een geschikt jasje voor Al Spx; ze zingt met bezieling en dankzij producer Jim Anderson klinken haar nummers evenwichtig en integer. De plaat sluit toepasselijk af met ‘Lay Me Down’, één van de eerste songs die Cold Specks ooit schreef. Het lied raakt de kern van Spx’ talent: imponerende vocalen en steengoede liedjes.
Cold Specks live zien kan binnenkort in Brussel (Feeërieën, 28.08, meer info), nogmaals Brussel (Botanique, 30.09, info & tickets), Rotterdam (Rotown, 01.10, info & tickets) en Amsterdam (Paradiso, 02.10, info & tickets).
Album verdeeld door PIAS