Andy Burrows heeft al enkele groepen op zijn palmares staan. Hij begon zijn professionele muziekcarrière in 2004 als drummer van Razorlight. Als hij de band in 2009 verlaat, richt hij zijn eigen I Am Arrows op, waarmee hij een jaar later een plaat uitbrengt. Tussendoor vindt hij nog de tijd om een eerste solo-album te releasen, en zo geld in te zamelen voor een opvangtehuis voor kinderen. Vorig jaar nog bracht hij samen met Editors-frontman Tom Smith een kerstplaat uit onder de naam Smith & Burrows. En vandaag staat Andy Burrows er opnieuw alleen voor, met zijn eerste volwaardige soloplaat ‘Company’ trots onder de arm gekneld.
Toen Smith & Burrows hun beperkte reeks concerten speelden, zat er naast enkele Razorlight-nummers ook één echte Andy Burrows in de set. ‘If I Had A Heart’ werd enkele maanden eerder uitgebracht als single en viel op basis van kwaliteit helemaal niet uit de toon in de Smith & Burrows-show. Titelsong en albumopener ‘Company’ ligt in de lijn van onze op dat nummer gebaseerde verwachtingen. We horen een rustig lied dat baadt in een warme en intieme sfeer. Burrows slaagt er meteen in een pracht van een refrein neer te pennen en wanneer de strijkers wat later invallen, dromen we helemaal weg.
‘Keep On Moving On’ geeft dan weer een andere Burrows weer. We krijgen een groovy ritme voorgeschoteld dat ons meteen doet denken aan Frank Oceans ‘Lovecrimes’. Nadat we de intieme Burrows met veel plezier begroet hebben, omarmen we nu ook graag zijn soulkant. Een snoeiharde en pure rock gitaarsolo past misschien niet helemaal in het plaatje, maar het maakt het nummer nog net dat ietsje interessanter. ‘Maybe You’ leunt dan weer dicht aan tegen de muziek die Smith & Burrows brachten. We ervaren meteen die gezellige sfeer en vinden dit de perfecte soundtrack om ons gewapend met een dekentje in de zetel te nestelen tijdens de eerste winterprik die we momenteel ondergaan. Dat de trompetten en klarinetten wat kitscherig overkomen is een klein minpuntje, maar die dertig seconden zijn voorbij vooraleer we het goed en wel beseffen.
Met een herwerkte versie van ‘If I Had A Heart’ beginnen we pas echt te genieten. Het origineel was gebouwd rond een akoestische gitaar en een drum. Met een rustige piano intro en een vertraagd ritme is de verandering (en onze verrassing) zeer groot, maar de subtiele strijkers en de geweldige zangmelodie maken dit tot het hoogtepunt van de plaat. Burrows trekt nog drie nummers lang de kaart van de ballads en met succes. Zo zien we onszelf tijdens ‘Hometown’ door ijskoude, verlaten straten dwalen terwijl lantaarnpalen hun lichtbundels doorheen de mist verspreiden. Het is duidelijk dat Burrows zijn sterkte vooral in deze stijl ligt. Zijn warme stem leent zich perfect voor deze intieme wijsjes en wanneer hij tijdens ‘Stars In The Sky’ de hoogte in gaat, trekken we dat dekentje tot aan onze kin omhoog.
Met ‘Shaking The Colour’ wordt het tempo terug wat de hoogte ingejaagd en ligt wat ons betreft het beste achter ons. Het beste was dan ook heel erg goed en moeilijk te evenaren, en ook hierna blijven we volop in de ban van de muziek die de bard uit Winchester voor ons neerpende. We lazen ergens dat Tom Smith ook op deze plaat te horen zou zijn. Ondanks onze meerdere luisterbeurten en speurtochten hebben we hem en zijn typerende stem niet meteen teruggevonden. De grootste kanshebber is hekkensluiter ‘Pet Air’ waar we tijdens het refrein ergens in de verte, bijna helemaal weggemoffeld, enkele backing vocals horen die wel eens door de man die de volgende editie van Rock Werchter mag afsluiten, zouden kunnen voortgebracht zijn.
Andy Burrows heeft wat ons betreft zijn vuurdoop als solo-artiest met glans doorstaan. Het album staat vol met nummers van een hoge kwaliteit en blijft consequent zijn intieme sfeer behouden. ‘Company’ is omwille van dat laatste dan ook gemakkelijk te vergelijken met ‘Funny Looking Angels’, de plaat die hij met Smith & Burrows afleverde. Net als die cd is ‘Company’ een album geworden die zowel intens beluisterd kan worden of als achtergrond muziek kan dienen tijdens een avondje zetelhangen, vergezeld door de warmte van het haardvuur en een goed boek.
Of Burrows ook live zal kunnen bevestigen wordt afwachten. Het geluid van deze plaat op een podium afleveren zal moeilijk worden indien er geen strijkers mee op tour genomen zullen worden. Een blik op het tourschema van de man doet ons vrezen dat de sfeer creëren nagenoeg onmogelijk zal zijn, vooral wanneer hij enkele arena’s mag opwarmen als voorprogramma van Muse. Help hem gerust een handje, en neem je favoriete dekentje mee naar het Sportpaleis.
Andy Burrows live zien kan vanavond in Brussel (Botanique, 28.10, info & tickets) en binnenkort in het voorprogramma van zowel Amy Macdonald als Muse (in België en Nederland). Meer info via de website van Andy Burrows
Album verdeeld door PIAS