Foto’s Bart Vander Sanden, verslag Tiffany Devos
Op weg naar de AB zorgden oponthoud bij de onorthodoxe kerstboom op de Grote Markt en een verrassend aanvangsuur ervoor dat we de eerste tien minuutjes van het Brusselse BRNS misliepen. Geen nood, want ruim een half uur lang vuurde de groep nog materiaal op ons af.
Sinds de laatste keer dat we ze zagen heeft de band hun songarsenaal zodanig uitgebreid dat ze erin slaagden drie kwartier te vullen. De BRNS-stempel op de nieuwe liedjes is overduidelijk, maar we konden het gevoel dat ze wat minder hitgevoelig klinken niet van ons af schudden. Eén ding is echter zeker, BRNS – dat het publiek netjes tweetalig aansprak – is een volwaardig voorprogramma geworden voor een wereldband als Yeasayer, mede dankzij de fantastische gitarist en creativiteit met cimbalen werd hun math rock goed ontvangen. In die mate dat we SX, dat voor de rest van Europa als opwarmertje fungeert voor Yeasayer, geen seconde hebben gemist.
Dat de AB niet uitverkocht werd, daar zit de matig onthaalde derde van Yeasayer misschien voor iets tussen. Dat Anand Wilder een maand te vroeg papa werd in september zorgde er echter voor dat de tour naar december werd verschoven en we wat bezinkingstijd kregen. Ondertussen hebben wij beseft dat ‘Fragrant World’ een groeiertje is, dus geef het nog een kans. Live klinken de songs alvast op hun best.
Toen de lichten gedimd werden, betrad de vierkoppige groep gehuld in rook het podium terwijl “Good evening Brussels, Bonsoir Bruxelles” door de boxen schalde en het decor – parapluvormige weerspiegelende vijfhoeken – onthuld werd. Vervolgens zette de band in met de zware synths van ‘Blue Paper’, waarin de samenzang voorop staat en Ira Wolf Tuton meteen toonde wat voor ongelooflijks hij uit die basgitaar kan schudden. Pas bij het tweede nummer ‘Henrietta’ kwam frontman Chris Keating, een halve knoppendraaier, van achter zijn synths om het publiek met een wijntje in de ene hand en theatrale gebaren met de andere aan te manen.
Vijf liedjes ver besef je dat Yeasayer al ongelooflijk veel hitjes op hun naam heeft staan. De ene na de andere song was een schot in de roos, bewijs daarvan waren de op en neer deinende hoofdjes. Eenmaal bij ‘O.N.E.’ aangekomen, leek het nummer op het eerste zicht onherkenbaar. Het resultaat was een ietwat ontgoochelende live-versie van wat toch beschouwd kan worden als hun grootste hit. Voor gitaartovenaar Anand Wilder, die voorheen nog een beetje buiten het gebeuren viel, was de song echter een goede zaak waarin hij kon bewijzen dat de beste, warmste vocals van Yeasayer hem toebehoren.
Daarna werd er even overgeschakeld op een iets rustigere versnelling tijdens het tweeluik ‘Don’t Come Close’, wellicht een B-kantje van ‘Fragrant World’ dat aangekondigd werd als “une nouvelle chanson”, en uitmondde in een geweldig ‘Madder Red’. Het Frans van Yeasayer was bijna even goed als dat van BRNS, het beste Nederlands van de avond behoorde echter de ‘Mexico’-mannen toe. Wat volgde was een drieluik uit de nieuwe plaat waarin ‘Reagan’s Skeleton’ de show stal en afgesloten werd met een zinderend ‘Ambling Alp’ waarbij de persoon met confetti in het publiek timing-instructies kreeg van de frontman.
Afsluiter was ‘Wait For The Summer’ van de eerste plaat waarbij de rechtstaande drummer met palmboomstaartje voor de Afrikaanse ritmes het uitgebreide drumstel ten volle benutte. Even leek het of de groep voor de bisnummers al hun kruit al verschoten had, maar uiteindelijk wordt alles van Yeasayer live nog duizend keer dansbaarder en was het ‘Devil And The Deed’ dat achteraf in het hoofd bleef hangen.
Setlist:
1. Blue Paper
2. Henrietta
3. 2080
4. Longevity
5. O.N.E.
6. Don’t Come Close
7. Madder Red
8. Demon Road
9. Folk Hero Shtick
10. Reagan’s Skeleton
11. Ambling Alp
———————————————-
12. Fingers Never Bleed
13. Devil And The Deed
14. Tightrope
15. Wait For The Summer
De AB programmeert binnenkort onder meer Crystal Castles (10.12), Paul Banks (25.01) en Blaudzun (05.02). Klik hier voor tickets, de volledige kalender en verdere info.