De Duitser Hans-Joachim Roedelius begon in 1969 met een project genaamd Kluster. Na twee jaar veranderde hij de naam al naar Cluster en sinds 2011 mogen we Qluster zeggen. Reden voor de laatste wijziging was de vervanging van compagnon Dieter Moebius door Onnen Bock. De naam mag dan door de jaren heen een paar keer veranderd zijn, wat wel constant is gebleven, is het soort muziek dat de groep maakt. Makkelijk in het gehoor ligt die zeker niet. Minimale drones, soundscapes en elektronische improvisatie krijg je op je bord.
Na een platentrilogie te hebben gemaakt in 2011, brengen ze dit jaar ‘Lauschen’ uit, een album dat in het verlengde ligt van dat drieluik. Negen stukken telt het werk, en ze hebben allemaal de naam gekregen van een muze. Stukken zeggen we, omdat de delen niet van mekaar los te koppelen zijn zoals op de meeste albums. Songstructuren lopen door over de nummers heen.
Al is structuren misschien wel een verkeerd woord; Qluster zoekt vaak de grenzen op van wat mogelijk is en houdt zich daarbij niet aan de conventionele regeltjes. Weinig tempo, heel minimaal, de improvisatie is duidelijk merkbaar. Futuristische, sonische golven worden afgewisseld met bassen die onder water lijken afgespeeld. In het tweede stuk, ‘Kalliope’, lijkt voortdurend in de verte een telefoon af te gaan. Koptelefoonmuziek is het zeker wel, elke detail is belangrijk en qua sfeer komt de plaat zo beter tot zijn recht.
Maar door de improvisatie weet Qluster vaak de spanning die er bij dit soort muziek moet zijn, niet te houden. Het lukt de groep niet om je de hele plaat onder te dompelen in het kosmische geluid. Toch raden we je het aan eens naar ‘Lauschen’ te luisteren. Het duo gaat experiment niet uit de weg en dat is bij momenten fascinerend. Het is straf dat een man die al 44 jaar lang met muziek bezig is, nog steeds platen kan maken die een unieke ervaring voor het oor zijn.
Album verdeeld door Sonic Rendezvous