We geven ook dit jaar weer onze redacteurs carte blanche om terug te blikken op het voorbije (muzikale) jaar. Dit is het lijstje van Louis.
Begin dit jaar naaide ik metaforisch mijn resterende mondmaskers aan elkaar in een hoofddeksel en kroop ik in de rol van waarzegger. 2022 moest en zou het jaar worden dat de muzikanten zich zouden ontdoen van de losgeworden ketens van de pandemie. Nu, ik mag mijzelf zacht op de borst kloppen dat ik enigszins had voorzien dat het hek zou loskomen van de dam. Nooit had ik echter voorspeld dat de dam zou losbarsten in duizend stukken, om deze vloedgolf aan creativiteit te ontketenen.
Genres werden doodverklaard en nieuwe werden geboren. Iedere creatieveling die zijn laatste rooie cent had uitgegeven aan een laptop en wat productiesoftware, waagde de stap. De sector waar het mes niet op de keel, maar vier centimeter in de trachea werd geduwd, beet groots van zich af. De melancholische sereniteit van de pandemie werd omgetoverd naar een kanonvormige middelvinger die release na release afvuurde.
De tijd waarin artiesten jarenlang moesten sleuren in de studio om hun geluid te finetunen is grotendeels voorbij. Voor liefhebbers is het amper nog evident om alles bij te houden. En tegelijk was het voor muzikanten nooit zo moeilijk om de aandacht van het publiek even bij hen te houden. Het tempo is razendsnel en de indirecte competitie voor een (prominente) plaats op de planken is tot in het ongezonde, staalhard geworden. Zelfs in het domein van de alternatieve muziek, waar er altijd afgunst is geweest tegen dit soort klimaat, is de concurrentiestrijd jammer genoeg te voelen. Al zij het, minder uitgesproken.
Mijn innerlijke tweestrijd tussen enerzijds het vinden van een comfort zone, en anderzijds de Fear Of Missing Out, is nog nooit zo heftig geweest. Als eeuwige aanbidder van rock en (sommige van) haar subgenres, blijft het hart ook in 2022 bloeden voor post-punk. Er zijn weinig dagen geweest dat er ten huize Louis niet minstens één nummer gedraaid is van Black Country New Road, Black Midi of Fontaines D.C. En waar mijn belangstelling voor de eclectische hyperpop en diens pasgeboren microgenres de vorige jaren nog ontbloeide uit verwarring en halve ironie, is ze nu onverlegen en oprecht.
Ik heb mij ooit voorgenomen om het schrijven over muziek op een lagere stand te schakelen als het als huiswerk begon aan te voelen. En hoewel ik nu eerder dienst doe als eindredacteur achter de schermen, heeft dit daar niets mee te maken. Iedere collega die full-time aan de slag is kan beamen hoe de geinspireerde momenten om in de pen te kruipen voor de nieuwe releases, schaarser worden. Dit alles met een stekende pijn in het hart. Want noch ik, noch de vrienden van het vak hebben ook maar een kruimel ingeboet aan de passie voor muziek.
Zij die door het artistieke landschap fietsen, koersten dit jaar enkele versnellingen hoger. Nu is het aan ons om bij te benen, te versterken en te blijven documenteren wat er zich ontwikkelt. Of het onbelemmerde tempo van de muzikale trein nu afstevent op het gouden tijdperk van de auditieve kunst, of een collective burn-out. Wij, of althans ik, blijven alleszins met een permanente blik van verwondering zetelen in de wagon die erachter wiebelt.
Favoriete Albums
30) Shygirl – Nymph
Meer dan degelijke experimentele electropop met een emotioneel randje. Een debuutplaat waar Shygirl een extra, intieme dimensie van haar karakter laat zien.
Favoriete nummers: Firefly, Woe, Shlut
29) Yeule – Glitch Princess
Glitcherige avant-pop met levendige nummers die Yeule’s wanhopige, gevoelige en soms morbide kant laten zien. Thematisch gaande van identiteit tot technologische dystopie. Een plaat die tegelijk heel synthetisch en oprecht aanvoelt.
Favoriete nummers: Don’t be so hard on your own beauty, Too dead inside
28) DITZ – The Great Regression
Hallo, aangenaam. Heb ik toevallig al gezegd dat ik van post-punk hou? Experimenteel, duister gitaarwerk en poëtisch van een andere orde. DITZ is zonder twijfel one to watch.
Favoriete nummers: Ded würst, Clocks, Hehe
27) Neupink – Dopamine Helldreams
Mij ga je niet snel tegenkomen al ravend in een nachtclub. Mocht ik dat wel doen, dan zou het op deze muziek zijn. Neupink brengt instrumentale eclectische, breakcore-achtige synthpunk. “Om even hard te gaan”, zoals men zegt.
Favoriete nummers: Hellside river, No heaven, In my own delusions
26) Art D’ecco – After The Head Rush
Één van mijn ontdekkingen van het jaar. De Canadese songwriter Art d’ecco maakt een blend van new wave en indie die lijkt alsof het in een ander tijdperk gemaakt is, zonder gedateerd te klinken. Hier vermeld ik graag specifiek de single ‘Palm Slave’. Een nummer dat dit jaar zo vaak bij mij thuis opgelegd is geweest, dat het meubilair geworden is. Leuk weetje: de eigennaam van de artiest is niet publiekelijk gekend.
Favoriete nummers: Palm Slave, Only Ones
25) The Chats – Get Fucked
Ik kan niet benadrukken hoe ik maar niet genoeg krijg van deze Australische rakkers. Punk in zijn puurste vorm, knop uit en headbangen maar.
Favoriete nummers: Struck by lightning, 6LGTR, Ticket Inspector
24) Los Bitchos – Let the festivities Begin!
Ik moet toegeven dat ik doorgaans niet bepaald fan ben van Latijns-Amerikaans geinspireerde genres, zoals Latin, reggaeton of cumbia. Los Bitchos bracht hier verandering in door die laatste, cumbia, te combineren met heerlijke psych rock.
Favoriete nummers: Las Panteras, Pistas (Fresh Start)
23) Crack Cloud – Tough Baby
Vorige plaat ‘Pain olympics’ was voor mij in 2020 een ware revelatie. Een collectief van creatieve jongeren uit Canada die elkaar vonden door een historie van drugmisbruik en vervolgens één van de beste platen van het jaar op tafel leggen. ‘Tough baby’ kroop iets meer onder de radar. Maar het gaat, zonder grote vernieuwingen, stevig op dat elan verder.
Favoriete nummers: Please yourself, Virtuous industry
22) Courting – Guitar Music
Genoeg debuutplaten op deze lijst, dit is er nog zo ééntje. Heartthrob art-punk uit Liverpool die doet denken aan de hoogdagen van Interpol en Duran Duran, met een snuifje (post)moderne hyperpop en noise rock.
Favoriete nummers: Tennis, Famous
21) Foxtails – Fawn
Soms moet je gewoon kunnen schreeuwen. Als je dat Lingua Ignota-gewijs overtuigend kan doen bovenop een orchestrale backing track van rock met viool- en saxofoonpartijen, dan heb je een de basis voor een goeie plaat. Ik kan het niet beter beschrijven dan onze favoriete recensent in de gele flannel, Anthony Fantano: “een verademing voor de moderne screamo.”.
Favoriete nummers: Ego death, Star-crossed, Space orphan
20) Polyphia – Remember that you will die
Mathrockliefhebbers onder ons, laat u horen. Het muzikaaltechnisch talent van de jongens van Polyphia is in mijn ogen stilaan ongeëvenaard. Hoewel het gedrag van de band soms iets bescheidener mag, is het nog steeds een band die ik met plezier in het gezicht plant van iedere elitaire muziekliefhebber die beweert dat alleen conservatoriumafgestudeerden en klassieke componisten à la Beethoven “goede” muziek kunnen maken.
Favoriete nummers: Playing god, Ego death
19) Danger Mouse & Black Thought – Cheat codes
Ik zou terecht kwaad zijn op mezelf mocht ik geen hiphopalbum opnemen in mijn lijst. ‘Cheat codes’ is een mengeling van jazz-, soul- en r&b-beats onder goed geschreven conscious hip-hop. Meer dan dat, en een feature van MF DOOM (rest in peace), is er niet nodig om dat plaatsje op te eisen.
Favoriete nummers: Belize, Because, Aquamarine
18) Kai Whiston – Quiet as Kept, F.O.G.
Mocht ik een genre moeten benoemen dat mij sinds kort pas zwaar is beginnen intrigeren, dan zou ik voor “deconstructed club” kiezen. Kai Whiston is samen met BABii en Iglooghost een van de pioniers van het genre. Zijn iconische, industriële productie en duiistere thema’s zorgen voor een verbluffende plaat, zowel sonisch als qua beleving en sfeer. Voor mij makkelijk één van de beste elektronische platen van het jaar.
Favoriete nummers: Between lures, T.F.J.; Lux 3
17) Working Men’s Club – Fear Fear
Een existentiële crisis gebracht in een jasje van new/darkwave en duistere synthpop. Voor al degenen die nostalgie hebben naar Soft Cell, maar dan de modernere 2022-versie ervan.
Favoriete nummers: Widow, Cut, 19
16) Brutus – Unison Life
Het warmt mijn hart als ik zie dat lokale, Belgische artiesten ook op internationaal niveau indruk weten te maken. Nu, Brutus had pakweg van de andere kant van de aardbol mogen zijn. De post-metal van Stefanie Mannaerts en co staat vlekkeloos op zich en op ‘Unison life’ is hun typische, brute (pun intended) doch haarfijne sound duidelijk goed ontwikkeld.
Favoriete nummers: Victoria, What have we done, Liar
15) The Smile – A light for attracting attention
Kijk, soms ben ik een simpel mens. Thom Yorke en Jonny Greenwood kunnen voor mij weinig verkeerd doen. Dat gezegd zijnde, dit is gewoon steengoede art rock om in de zetel met de koptelefoon met volle aandacht van te genieten.
Favoriete nummers: Free in the knowledge, We don’t know what tomorrow brings
14) Wet Leg – Wet Leg
Opboksend tegen de hype wisten Rhian Teasdale en Hester Chambers mij toch probleemloos te imponeren met hun debuut. Ook ik ben één van die mensen die zichzelf betrapt dat hij tijdens de afwas “On the chaise longue, on the chaise longue, on the chaise longue. All day long, on the chaise longue” zit te zingen. En uiteindelijk schaam ik mij er totaal niet voor.
Favoriete nummers: Ur mum, Chaise longue, Wet dream, Oh no
13) Yard Act – The Overload
Ik heb een zwak voor de verhalen van de Engelse arbeidersklasse. Zeker als dat nog eens tongue-in-cheek wordt verteld over catchy post-punkgitaren. Yard Act is nog zo’n band die het afgelopen jaar een heel snelle rise to fame heeft gekend. En in mijn opinie volledig terecht. Ik ga niet snel vergeten hoe zanger James Smith op het podium van pukkelpop een kwartier heeft gebazeld over een leuke broek die hij eens in een tweedehandswinkel in Antwerpen kocht. Wat een figuur.
Favoriete nummers: Land of the blind, 100% endurance, Witness (can i get a?)
12) Otoboke Beaver – Super Champon
Een experimentele garagerockplaat van een vrouwelijk, Japans viertal dat dezelfde energie heeft als wanneer je Brian Eno onder schot zou verplichten om een plaat op te nemen met een 6-jarige die net twee rollen druivensuiker heeft opgegeten. Unhinged, energiek, muzikaal steengoed en uniek in de mate dat je mij geen tweede Otoboke Beaver zou kunnen vinden. Ook even een shout-out naar deze legendarische foto samen met de gekke jongens van Black Midi.
Favoriete nummers: Dirty old fart is waiting for my reaction, Yakitori, I don’t want to die alone
11) Gilla Band – Most Normal
Ik zou het begrijpen mocht je stilaan beu zijn hoeveel noise rock/post-punk er in mijn albumlijst zit, en dat is volkomen begrijpelijk. Hetzelfde met vertegenwoordiging van Ierse bands, hoewel dat niet opzettelijk is. Gilla Band kwam hard binnen dit jaar en mag ook terecht genieten van een geweldige live-reputatie.
Favoriete nummers: Backwash, Almost soon, Eight fivers
10) Charlotte Adigéry & Bolis Pupul – Topical Dancer
Neen, voor mij was niet Stromae het beste dat België te bieden had op muzikaal vlak dit jaar. Die eer gaat volledig terecht naar Charlotte Adigéry en Bolis Pupul. Art pop met houseproductie en lyrics die wekenlang in je hoofd blijft hangen. Een duo waar we hopelijk nog veel meer van mogen verwachten.
Favoriete nummers: Blenda, Ceci n’est pas un cliché, HAHA, Thank you
9) Walt Disco – Unlearning
Al sinds twee jaar geleden sta ik regelmatig in mijn living te dansen op de single ‘Cut your hair’. De Schotten van Walt Disco brengen een funky mix van art punk en glam rock, waarbij zanger James Potter zijn falsettostem perfect aansluit bij de dragesthetiek van de band. Die stem zal niet bij iedereen in de smaak vallen. Bij mij was dat alleszins wel het geval.
Favoriete nummers: Cut your hair, How cool are you, My dear
8) Chat Pile – God’s Country
Een album van een sludgemetalband die volledig voorbereid is op het einde van het universum en zichzelf daarvoor haat met een passie. Pure horror en ruwe duisternis op z’n scherpst. Perfect voor op te leggen op die dagen dat alles tegenvalt.
Favoriete nummers: Slaughterhouse, Why, Tropical beaches inc, Grimace_Smoking_Weed.Jpeg
7) BABii – Screamer
‘Screamer’ wordt in principe geclassificeerd als mixtape, en niet als album. Toch verandert dit niets aan de luisterervaring. Het is clubmuziek met de veelzijdigheid en complexiteit van een klassieke compositie. De deconstructed club van BABii is in die mate gelaagd dat je tegelijk kan dansen en bij iedere luistersessie telkens weer iets nieuws ontdekt.
Favoriete nummers: NECTA, EMBER, SiiCKLE
6) Black Country, New Road – Ants From Up There
Één van de beste albums die op podium amper het levenslicht heeft gezien. In de baroque artrockplaat ‘Ants from up there’ schreeuwt ex-zanger Isaac Wood al zijn emoties uit tot werkelijk de laatste adem. Opgebrand en uitgeblust verliet hij de andere bandleden. De overgeblevenen zijn stuk voor stuk uiterst getalenteerde muzikanten, en tegenwoordig zoeken ze op eigen tempo terug naar hun sound.
Favoriete nummers: Chaos space marine, Concorde, Snow globes
5) The Garden – Horseshit on route 66
Ik heb een voorliefde voor al de kunstenaars die de extremen aflopen en de grens aftasten naar wat luisterbaar is en wat niet. De tweelingen van The Garden is een toonvoorbeeld van zo’n act. Experimenteel op z’n zachtst gezegd, en op het randje van kakofonisch. ‘Horseshit on route 66’ klopt je in je maag en schreeuwt in je oor als doopritueel. Eenmaal daar voorbij valt alles op z’n plaats.
Favoriete nummers: Horseshit on Route 66, Freight yard, X in the dirt
4) Just Mustard – Heart Under
Via debuutplaat ‘Wednesday’ claimde Just Mustard een plaats in mijn hart. Het contrast tussen duistere, zwaardere backing tracks (inclusief gigantisch veel reverb) en het zoete timbre van Katie Ball vulde een leegte op in mijn mentale platenkast. Met ‘Heart under’ genoten ze plots van de grote belangstelling, en ze zijn het dubbel en dik waard.
Favoriete nummers: Still, 23, I am you, Sore
3) Viagra Boys – Cave World
Het bijwonen van een Viagra Boys-concert is iets dat je minstens eenmaal in je leven gedaan moet hebben. De vitaliserende energie die uit Sebastian Murphy’s bierbuik straalt is one of a kind en de moeite waard, al kom je hoogstwaarschijnlijk niet ongehavend uit de mosh pit.’Cave World’ is de laatste telg uit de new rave/post-punk discografie die voorheen al meer dan genoeg uit het lijf heeft, maar nu dus nog meer.
Favoriete nummers: Ain’t no thief, Punk rock loser, Troglodyte
2) Fontaines D.C. – Skinty Fia
Voor mij is Fontaines D.C. een band die tot nu een vlekkeloos parcours heeft afgelegd. Hun drie albums, inclusief de laatste ‘Skinty Fia’, prijkten meer dan terecht bovenaan in de lijstjes van de betere muziekbladen. De Ierse post-punkers doen alles gewoon keer op keer met verve. Mixing, songwriting, themakeuze, muziektechnisch, variatie, delivery. Nergens, maar dan ook nergens komen ze in de buurt van een buis op het rapport. Speciale vermelding van ‘I love you’, een nummer/poëziestuk dat zelfs Hugo Claus zou doen zweten.
Favoriete nummers: I love you, Jackie down the line, In ár gCroíthe go deo, Roman holiday
1) Black Midi – Hellfire
Ik weet het, ik ben voorspelbaar aan het worden. Bon, ik zeg het zonder enige twijfel. Er zijn vandaag weinig bands die tippen aan de muzikale begaafdheid van Black Midi. Compositiegewijs bij momenten teder en rustig en een microseconde later hypercomplex en tot in de overtreffende trap Zappa-esque. Later in mijn doodskist zal de vinyl van ‘Hellfire’ tussen mijn gekruisde armen liggen, en zelfs een eeuw later niet weg te stelen zijn uit mijn klemmende geraamtehanden. ja, zo veel hou ik van deze plaat.
Favoriete nummers: Welcome to hell, Eat men eat, Sugar/tzu, 27 questions
Favoriete EP’s
1) Asian Glow & Weatherday – Weatherglow
2) LustSickPuppy – As hard as you can
3) JPEGMAFIA – OFFLINE!
4) Ichika Nito – Awakening
5) Liturgy – As the Blood of God Bursts the Veins of Time
6) Two Shell – Icons
7) Regressive Left – On the wrong side of history
8) Overmono – Cash Romantic
9) Shht! – Oh, Shht!
10) Left at London – Transgender Street Legend Vol. 3
11) Cryalot – Icarus
12) SEBii – VVYELLOW
13) Ginger Root – Nisemono
14) Sevdaliza – Raving Dahlia
15) English Teacher – Polyawkward
16) Trentemøller – No More Kissing in the Rain
17) Tropical Fuck Storm – Moonburn
18) Black Country, New Road – Never Again Part 2
19) Gretel Hänlyn – Slugeye
20) Neupink – Pray for me when I leave this earth
Favoriete Nummers
Beste optredens die ik dit jaar heb gezien
Dorian Electra (Botanique)
Thundercat (De Roma)
Fontaines D.C. (Best Kept Secret)
Walt Disco (Best Kept Secret)
100 Gecs (Pukkelpop)
Yard Act (Pukkelpop)
Shame (Pukkelpop)
Shht (Botanique, Boomtown, Chinastraat)
Lime Garden (Charlatan)
Damon Albarn (Bozart)
Favoriete Belgische Albums
1) Charlotte Adigery & Bolis Pupul – Topical Dancer
2) Brutus – Unison Life
3) Compro Oro – Buy The Dip
4) Use Knife – The Shedding of Skin
5) Zwangere Guy & Lander Gyselinck – Pourriture Noble
6) Chibi Ichigo – SABINA
7) Stellar Legions – Stellar Legions
8) MDCIII – Drawn In Dusk
9) SONS – Sweet Boy
10) Glass Museum – Reflet
11) Willy Organ – Laat ze maar branden
12) SPOOK – SPOOK
13) Doodseskader – Year One
14) STAKE – LOVE, DEATH and DECAY
15) Hoffman – Salt for Magdalene
16) Goose – Endless
17) Gairy Humball – Popular to contrary belief
18) Jan Verstraeten – Violent Disco
19) Lous & The Yakuza – IOTA
20) The Haunted Youth – Dawn Of The Freak
Favoriete Albumhoezen
1) Rachika Nayar – Heaven Come Crashing
2) Black Midi – Hellfire
3) A.Fruit – Measures of Dispersion
4) Black Country, New Road – ants from up there
5) Psychedelic Porn Crumpets – Night Gnomes
6) Sweet Pill – Where the Heart Is
7) Embrace – How to Be a Person Like Other People
8) Cruel Santino – ‘Subaru Boys: FINAL HEAVEN’
9) Celeste – Assassine(s)
10) Gabriels – angels & queens part 1
Favoriete Videoclips
1) Puma Blue – Hounds
2) Black midi – Welcome To Hell
3) Gunship feat. Power Glove – Ghost
4) Max Cooper – Exotic Contents
5) Charlotte Adigéry & Bolis Pupul – Ceci n’est pas un cliché
9) The Crystal Method, Hyper & Iggy Pop – Post Punk
Mocht er iemand zijn die dit volledig gelezen heeft. Hallo! Heel erg bedankt voor te lezen. Tot volgend jaar.