We geven ook dit jaar weer onze redacteurs carte blanche om terug te blikken op het voorbije (muzikale) jaar. Dit is het lijstje van Tobias.
“Elke keer als ik die lijstjes van Tobias zie, voel ik me oud”, werd me onlangs verteld. Geloof me: ik blijf zelf ook niet van dat gevoel gespaard. Dit jaar kleuren jonge wolven opnieuw mijn eindejaarslijstje: Dltzk, Sematary, PinkPantheress, Underscores,… allemaal artiesten die maximaal twintig jaar oud zijn en mooie vermeldingen krijgen in mijn overzicht. Het meest confronterende moment was toen ik Glaive (16) zat te luisteren en ik (26) besefte dat ik een vol decennium ouder ben. Wat kan ik zeggen? Ik verkies onstuimig geweld met nieuwe ideeën boven vastgeroest vakmanschap.
Dat wil echter niet zeggen dat er geen usual suspects meer te vinden zijn in mijn lijstje. Bladee en Ecco2K veroverden bijvoorbeeld weer topposities – niet mijn schuld dat alles wat de Drain Gang-kliek uitsteekt zo goed is. Ook Arca katapulteerde me als vanouds weer naar onontdekte universa en Jpegmafia toonde zich opnieuw een van de spannendste rappers van het moment, terwijl Injury een onverwachte, emotionele en enorm experimentele comeback maakte. Lingua Ignota zorgde dan weer met voorsprong voor de meest weerzinwekkende emoties.
Verder heb ik het gevoel dat ik elk jaar (dit is ondertussen al mijn vijfde lijstjestijd, jubileum!) weer hetzelfde schrijf: dat ik steeds minder gitaarmuziek ga luisteren, maar dat ik ze toch niet helemaal kan loslaten. Dit jaar heb ik denk ik zelfs wat meer gitaren gehoord dan in 2020, zij het in verrassende, nieuwe vormen. Backxwash en Sematary brachten de metalriff naar de hiphop, met verschroeiende resultaten. Underscores en Dltzk mengden hyperpop met respectievelijk poppunk en emo, twee genres die me op zich weinig doen maar die in gedigitaliseerde versie de juister snaar weten te raken. Lil Ugly Mane keerde de hiphop de rug toe en bracht een bizarre singer-songwriterplaat uit. En met The Armed kruiste er nog eens een goeie ouwe noiserockband die me verweesd achterliet mijn pad.
Ten slotte was 2021 ook het jaar waarin ik enkele favoriete artiesten verloor. Begin dit jaar was er natuurlijk het tragische overlijden van SOPHIE, een revolutionaire artieste die zonder twijfel tot de vijf belangrijkse muzikanten behoort die mijn muzieksmaak geschapen hebben. Daughters kan ik dan weer van mijn luisterlijsten schrappen. Technisch gezien bestaat die band gewoon nog, maar laat het duidelijk wezen dat ik er niets meer mee te maken wil hebben na de recente, heftige beschuldigingen van Kristin Hayter/Lingua Ignota aan het adres van frontman Alexis marshall – hoe hard ik de groep ook in het verleden opgehemeld heb op deze site.
Maar goed, ik ben hier vooral om de muziek te vieren die mijn jaar positief beïnvloed hebben. Naar goede gewoonte presenteer ik jullie hier eerst mijn top dertig (met onder elke titel een link naar een favoriet nummer verstopt), en daarna een hele hoop al dan niet zinnige, al dan niet muzikale beschouwingen op 2021.
Favoriete albums van 2021
Niet de meest vernieuwende muziek die je hier zal vinden, maar Ashnikko maakt gewoon enorm aanstekelijke hiphopbangers. ‘L8r boi’, een vernieuwde versie van Avril Lavignes hit, mag trouwens de grappigste cover van het jaar genoemd worden.
Alles dat met dub te maken heeft is nogal hit or miss voor mij. Dankzij de injectie van boze hiphopinvloeden slaagt The Bug er met ‘Fire’ gelukkig in om in het eerste kamp te vallen.
Iemand op Rateyourmusic schreef over dit album: “Het voelt alsof je traag omhoog rijdt op een angstaanjagend hoge achtbaan maar in plaats van de top te bereiken en naar beneden te sjezen, blijf je voor eeuwig verder gaan” en daar ga ik helemaal mee akkoord. Jammer dat de persoon in kwestie dat schreef om de plaat af te kraken, terwijl ik net geniet van die ijzingwekkende spanning zonder resolutie.
27) Namasenda – Unlimited ammo
Al jaren zat ik te wachten op een langspeler van Namasenda, die in de tussentijd uitgroeide tot een van mijn favoriete artiesten uit de PC Music-stal. Nu het resultaat eindelijk is uitgekomen, is het misschien niet de absolute banger die ik verwacht had, maar er staan nog steeds meer dan genoeg hits op om me te bekoren.
26) Plebeian Grandstand – Rien ne suffit
Het meest “klassieke” metalalbum dat mijn lijst haalt, al wordt de black metal hier ook wat spicier gemaakt met invloeden van power electronics. Opbeurende liedjes gegarandeerd!
Het minst “klassieke” metalbum dat mijn lijst haalt. Een zeer verwarrende maar uiteindelijk erg frisse mengeling van black metal, industrial en vaporwave.
Tirzah klinkt op haar nieuwe album zowel hartverwarmend als griezelig, een combinatie die ‘Colourgrade’ voor mij nog interessanter maakte dan haar vorige plaat.
23) Kobaryo – Super dream zone
Absurde J-core met beats die nauwelijk tien seconden lang hetzelfde blijven. Als je een epilepsieaanval kon krijgen via je oren, dan was dit een dodelijk album geweest.
22) The Body – I’ve seen all I need to see
Wanneer een van de meest mistroostigste bands op aarde aankondigt dat haar nieuwe album “a meditation on distortion” zal zijn, dan weet je dat je een smerige bedoening mocht verwachten. Ik staarde in de leegte en The Body schreeuwde terug.
21) Brockhampton – Roadrunner: new light, new machine
De beste Brockhamptonplaat sinds het vertrek van Ameer. Op ‘Roadrunner’ vindt de hiphopboyband eindelijk weer een sterke balans tussen breezy bangers, smooth luisterliedjes en ware tranentrekkers.
Melancholische r&b-songs met avontuurlijke beats, weinig mensen doen het tegenwoordig zo goed als Sega Bodega. Ook grappig om Charlotte Gainsbourg te horen opduiken op het erg fijne ‘Naturopathe’.
Verschillende magazines koppen dat Olivia Rodrigo poppunk terug hip maakt, en op zich wil ik die bewering zeker niet tegenspreken. Toch kijk ik harder uit naar wat er in het hyperpopmilieu met het genre gedaan werd. Exhibit A: ‘Fishmonger’ van Underscores, waarop Blink182-achtige gitaartjes en hyperpopenergie naadloos met elkaar verweven worden tot een enorm aanstekelijk resultaat.
18) PinkPantheress – To hell with it
Van alle albums die me dit jaar oud lieten voelen misschien wel de ergste boosdoener: PinkPantheress vergaarde bekendheid met TikTokfilmpjes en blaast nieuw leven in genres die ik zelf gewoon nog meegemaakt heb. De enige reden dat ik het haar vergeef, is omdat haar nummers verdomd aantstekelijk zijn.
17) Alice Gas – Hardcore heaven
De happy hardcorefanaat uit het hyperpopwereldje doet het eens zonder typische autotunevocals. Het gaat Alice Gas verrassend goed af, want ook ‘Hardcore heaven’ staat weer vol heerlijk stuiterende beats en oppeppende melodieën.
Black Midi blijft voor mij met voorsprong de boeiendste band uit heel de Britse postpunkscene die momenteel potten breekt. Vooral de invloeden van jazz en de desoriënterende songstructuren doen mij nog eens naar een gitaaralbum grijpen.
15) RXKNephew – Slitherman activated
RXKNephew is een bizar internetfenomeen dat bijna dagelijks een geïmproviseerd nummer op Youtube dropt. Een soort Lil B voor de jaren ’20. Met ‘Slitherman activated’ liet hij zich echter eens inperken door het albumformaat, en het resultaat is verrassend sterk. Droge, licht experimentele beats met daarover agressieve raps die klinken als een bozere Waka Flocka Flame.
Wie me al langer kent, weet dat ik een boontje heb voor cloud rap. Fax Gang neemt die zweverige sound maar produceert die helemaal plat, waardoor de hiphop bijna als shoegaze gaat klinken.
De ultieme dance plaat van het jaar. Danny L Harle vist gretig uit oldschool genres, moderniseert ze een beetje en bouwt een euforisch feestje. Zal melige dansmuziek ooit nog zo leuk worden als ‘Harlecore’?
12) Godspeed You! Black Emperor – G_d’s pee AT STATE’S END
Na een paar slappere releases was ik bang dat ik Godspeed You! Black Emperor definitief kwijt was. Gelukkig was daar ineens ‘G_d’s pee AT STATE’S END’, een plaat waarop ze de ongegeneerd epische hoogtes van hun orkestrale post-rock eindelijk nog eens verdiend doen klinken.
11) Lil Ugly Mane – Volcanic bird enemy and the voiced concern
Lil Ugly Mane, de rapper achter internetklassiekers als ‘Mista thug isolation’, maakt een radicale soundshift en mag plots in het hokje ‘singer-songwriter’ geplaats worden. Gelukkige vinden we op ‘Volcanic bird enemy and the voiced concern’ geen traditionele kampvuurliedjes, maar verwarde ballades waarop Ugly Mane klinkt als een indie-artiest die te veel lean op heeft.
10) Black Dresses – Forever in your heart
Officieel bestaat Black Dresses niet meer, maar het duo blijft wel muziek uitbrengen. Geen idee wat dat betekent, maar ik ben vooral blij dat de beste noisepopact van het muziek nummers en albums blijft afleveren. Zeker als ze zo hard gaan als ‘Forever in your heart’.
9) Injury Reserve – By the time I get to Phoenix
Ik en vele anderen hadden niet verwacht dat Injury Reserve nog zou bestaan na het overlijden van groepslid Stepa J Groggs. Het overblijvende duo verbaasde vriend en vijand met het uiterst experimentele ‘By the time I get to Phoenix’, waar de samples van groepen als Black Midi en Black Country, New Road dienen als omkadering voor oprecht rakende verhalen over hoe het leven verder moet na het verlies van hun vriend.
Minder sneren naar de maatschappij en internetcultuur, meer schouderklopjes aan zichzelf: op papier kan ‘LP!’ als een erg vervelend project klinken, maar Jpegmafia maakt het gewoon waar door weer een heerlijk lappendeken aan experimentele hiphop aaneen te naaien.
Een nieuw jaar, een nieuwe vermelding voor Bladee in mijn eindejaarslijstjes. Op ‘The fool’ puurt de Drain Gang CEO verder uit, met behulp van producer Lusi die een goeie scheut trance aan Bladees melancholische sound toevoegt. Per jaar zie ik trouwens meer en meer mensen hun kar keren en toegeven dat Bladee wel degelijk goed is, dus ik denk dat jij niet wil achterblijven…
6) Backxwash – I lie here buried with my rings and my dresses
Vorig jaar wist Backxwash me al te imponeren met ‘God has nothing to do with this leave him out of it’ maar op ‘I lie here buried with my rings and my dresses’ bereikt haar loeiharde mix van metal en hiphop nieuwe hoogtes – al is de voorkeur voor lange albumtitels ongewijzigd gebleven.
Een springerige mix van emo, hyperpop een ongepolijste elektronica – officieel heet het ‘digicore’. Hoe je het ook wil omschrijven, met ‘Frailty’ bewijst Dltzk dat hij een van de belangrijkste artiesten is om de komende jaren in de gaten te houden.
Van bevreemdende reggaeton over verschroeiende post-club bangers tot ontroerend minimalisme, nog nooit smeerde Arca haar volledige spectrum aan experimentele geluiden zo breed uit als op de vier(!) ‘Kick’-albums die ze op een week uitbracht. Het mag een klein mirakel heten dat het allemáál zo goed is.
Een album dat eruit ziet als een Spotify Playlist, klinkt als een betonnen geluidsmuur waarin de instrumenten geen ruimte krijgen om te ademen maar waar in de kern eigenlijk heel catchy nummers verstopt zitten: ‘Ultrapop’ is een plaat die best wel wat van de luisteraar vraagt, maar ook erg veel teruggeeft.
2) Lingua Ignota – Sinner get ready
Lingua Ignota laat op haar nieuwe album de industrial-invloeden achterwege en gaat zowaar nog angstaanjagender klinken dan voorheen. Geen enkel album straalde dit jaar zoveel pijn en wanhoop uit als ‘Sinner get ready’.
1) Sematary – Rainbow bridge 3
De meest radicale sound die ik dit jaar gehoord heb. Een verbrijzelende mengeling van trap, black metal en witch house die harder ging dan alle andere muziek die dit jaar uitkwam. Bovendien heb ik mezelf dit jaar overtroffen met een nummer 1 die werkelijk niemand anders van de redactie goed vond.
Favoriete ep’s van het jaar
- Ecco2k – PXE
- Kero Kero Bonito – Civilization II
- Varg2™ – Siren call
- Angry Blackmen – REALITY!
- Cobrah – Cobrah
- Cakes Da Killa & Proper Villains – Muvaland vol. 2
- Doss – 4 new hit songs
- Dltzk – Teen week
- Domoor – Hele grote dorst
- Clarence Clarity – Vanshing act I: No nouns
- LSDXOXO – Dedicated 2 disrespect
- Underscores – Fearmonger aka boneyard
- Coucou Chloe – One
- Fax Gang & Blackwinterwells – Fractalize
- Sewerslvt – Suffering from melancholia
- Glaive – All dogs go to heaven
- Burial & Blackdown – Shock power of love
- Sebii – Vvblue
- Yves Tumor – The asymptotical world
- Sadness – Motionless, watching you
Favoriete nummers van het jaar (alfabetisch)
100 Gecs – mememe
Alica Longy Gao – Legend (feat. Alice Glass)
Alice Gas – Another Day
Arca – Fiera
Ascendant vierge – petit soldat
Backxwash – I lie here buried with my rings and my dresses (feat. Ada Rook)
Basside – Crazy expensive
Black Dresses – PEACESIGN!!!!!!!!!
Bladee – trendy
Brockhampton – Buzzcut (feat. Danny Brown)
Cobrah – Good puss
Danny L Harle – All night
Dltzk – Your clothes
Ecco2k – In the flesh
Injury Reserve – Knees
Jpegmafia – REBOUND! (feat. Datpiffmafia)
Kero Kero Bonito – Well rested
Laura Les – Haunted
Lil Ugly Mane – vpn
Lingua Ignota – Many hands
Magdalena Bay – You lose
Namasenda – Demonic (feat. La Zowi)
Promis3 – Future funeral
RXKNephew – Beam on ya toes
Sematary – Creepin thru da woods
Shygirl – BDE (feat. Slowthai)
The Armed – All futures
Underscores – Spoiled little brat
Varg2tm & bladee – shinie
Yung Lean – Chandelier
Films van het jaar
- Titane (Julia Ducournau)
- Evangelion: 3.0+1.0 Thrice Upon a Time (Hideaki Anno)
- Vortex (Gaspar Noé)
- Hotel Poseidon (Stefan Lernous)
- Inexorable (Fabrice Du Welz)
- Cryptozoo (Dash Shaw)
- Prisoners of the Ghostland (Sion Sono)
- The Hand of God (Paolo Sorrentino)
- Bad Luck Banging or Loony Porn (Radu Jude)
- Annette (Leos Carax)
Eervolle vermeldingen omdat er nu eenmaal slechts dertig plaatsjes in mijn albumlijst waren:
Erika De Casier – Sensational
Kanye West – Donda
Tyler, the Creator – Call me if you get lost
Billie Eilish – Happier than ever
Magdalena Bay – Mercurial world
Eervolle vermelding omdat het album pas klikte nadat de lijstjes ingezonden moesten worden
L’Rain – Fatigue
Album dat me dit jaar de meest gemengde gevoelens opleverde
‘Nurture’ van Porter Robinson: op goeie dagen vind ik het een lekker idyllish streepje zweverige popmuziek, op slechte dagen klinkt het als een indievariant op de sound van The Chainsmokers
Moeilijkste albumnaam om vlot uit te spreken
Harlecore
Telleurstellendste comeback
Crazy Frog
Teleurstellendste verdwijning
Andy Peelman uit De Buurtpolitie
Album dat je me voor geen geld van de wereld kan laten uitluisteren
‘Certified lover boy’ hahahahahahahahahahahaha anderhalf uur Drake doe normaal
Album waarvan ik heel blij ben dat het precies nogal geruisloos gepasseerd is
Die nieuwe van Coldplay
Persoonsnaam van het jaar
Sofokles Borsten
Nummer waarvan ik niet wil toegeven hoe vaak ik het geluisterd heb
Olivia Rodrigo – Good 4 u
Hardste bewijs dat ik 2/3 van dit pandemiejaar werkloos was
Meer dan 550 films gelogd op Letterboxd (volg me!!)
Hyperfixatie van het jaar
30 films met Aubrey Plaza gezien
Albumhoes die echt geen enkel recht heeft om zo griezelig te zijn
Nee serieus Gert what the fuck
Beste DJ-set tussen twee lockdowns in
Daan en ik op een scoutsfuif
Favoriete bezigheid
Sematary door iedereens strot rammen
Meest frustrerende bezigheid
Bijna niemand into Sematary krijgen
Pijnlijkste circus om te volgen
De ‘Donda’-rollout toen Kanye DaBaby en Marilyn Manson op het podium vroeg
Leukste circus om te volgen
De ‘Donda’-rollout voordat Kanye DaBaby en Marilyn Manson op het podium vroeg
Slechtste tweet van het jaar
