We geven ook dit jaar weer onze redacteurs carte blanche om terug te blikken op het voorbije (muzikale) jaar. Dit is het lijstje van Bert.
We zijn er weer! De tijd van het jaar! De feestdagen zijn in zicht! Tijd om terug te kijken op 2021, het jaar waarin ik dertig werd. Van een bijzonder jaar qua getallen gesproken. Daarnaast mijn duizendste unieke band/artiest(e)/project/dj/whatever live aan het werk gezien, Pink Siifu. Shoutout naar Pink Siifu, Cactus, Hussle en mijn lief, die ondanks haar afkeer van hiphop mee geschiedenis wou schrijven. En voor het eerst peter geworden. Van een schattig meisje. Shoutout naar Lily en de ouders, Ruben en Delphine. Als klap op de vuurpijl konden mijn lief en ik dit jaar de vijfde verjaardag van onze relatie vieren. Van een schoon jaar gesproken.
Niet in het minst omdat ik hier vorig jaar heb zitten ranten over het feit dat de Boston Celtics Tristan Thompson een contract gegeven hadden. Al een sjans dat het slechts een contractje voor een jaar was, no Tristan meer in Beantown. God bless. De tandem Jayson Tatum en Jaylen Brown blijft voorlopig intact en Brad Stevens bleef bij de club. Hoewel de Celtics voorlopig niet de pannen van het dak spelen, blijf ik optimistisch. Nu is het uitkijken naar 13 maart, wanneer Kevin Garnett zijn truitje officieel naar de nok van de arena wordt gehesen. Shoutout naar Kevin Garnett, legend. Voor de rest ben ik vrij blij dat de Los Angeles Lakers een matig kutteam zijn en laat ons hopen dat LeBron James geen extra titel meer wint. En terwijl we hier zijn, Michael Jordan is nog steeds ‘the goat’, ook deze jaargang. Laat ze je niets anders wijsmaken.
Naar de muziek dan. Wie al eens een stukje van mijn hand las, weet dat ik vooral geïnteresseerd ben in rap en hiphop. Dit jaar bleek dat niet anders te zijn. Slechts twee echte gitaarplaten haalden dit jaar mijn top 30, St. Vincent (‘Daddy’s home’) en Yasmin Williams (‘Driftwood’). Afhankelijk van je mood kan je Olivia Rodrigo ook nog gitaar noemen (en hoe goed is ‘Good 4 you’ zeg?!). Enkele andere platen waren nog in de running, zoals de albums van Low, Deafheaven, Turnstile en Godspeed You! Black Emperor, maar finaal haalden ze de lijst niet. De plaatsjes zijn duur. Hoe ouder ik word, hoe minder rockmuziek mij lijkt te zeggen. De Snail Mails van de wereld, of bands als The Weather Station, Idles of Shame, het klinkt allemaal alsof ik het al eens gehoord heb. En kan er mij alsjeblief iemand eens uitleggen wat ik zo goed hoor te vinden aan The War on Drugs?
Hiphop en rap was dus wat de klok sloeg ten huize Scheemaker. De volledige top 5 van mijn top 30 bestaat uit rappers en één fantastische rapster. Isaiah Rashad kwam met vuur terug na een lange afwezigheid. Ongetwijfeld is het niet het ‘beste’ album van het jaar, maar wel het album waar ik het meest van genoten heb. Ik ben een sucker van jewelste voor zijn stem en flows. ‘The house is burning’ verveelde me nooit en bij elke luisterbeurt werd ie beter en beter. Bloemen van de eenmansjury voor de rapper van TDE. Het podium wordt vervolledigd door Little Simz en Tyler, The Creator, al jarenlang favorieten van het huis. Tyler volgde mooi zijn tweejaarlijkse releaseschema en Little Simz overtrof mijn al torenhoge verwachtingen. Verder in de top 5: Benny The Butcher, de beste van alle Griseldarappers en onze vaderlandse trots, Stikstof.
Dat ik een fanboi van de Griseldastal ben, is duidelijk in de rest van de lijst. Boldy James scoort met The Alchemist een negende plaats, Westside Gunn strandt op 11. Conway The Machine haalde de lijst net niet, maar duikt wel op in mijn top 25 der hiphop. Met For Those I Love vinden we mijn ontdekking van het jaar terug op 7. Mijn hernieuwde liefde voor jazz (ondertussen al enkele jaren) wordt kracht bijgezet door Floating Points, Pharoah Sanders en The Londen Symphony Orchestra (6). En natuurlijk mag Angèle niet ontbreken. De popprinses is hier misschien wat hoog geeindigd, maar haar album kwam juist voor de indiendatum uit en ik heb het ondertussen al veel te veel geluisterd.
De atypische boyband Brockhampton leverde een banger af met heerlijke hits en Mach-Hommy drijft zijn waarde enkel en alleen maar op. Twee parels bracht hij dit jaar uit, ‘Pray for Haiti’ was het pijnlijk actueel album dat mijn inzending was voor de top 30. En natuurlijk mocht Curren$y niet ontbreken. Zeker niet als ie de krachten bundelt met Harry Fraud, die al in de lijst opduikt met Benny The Butcher. Neem het van mij aan, Harry Fraud is de producer van het jaar. Niet geheel onverwacht is er een plaatsje ingeruimd voor Kanye West as well. Stans will be stans uiteindelijk. Zelfs een matig Kanye album is nog stukken beter dan het beste van 85% van alle hiphop die ik luister (en geloof me, ik luister veel).
Naast rap en hiphop valt mijn luisterpatroon uiteen in hoofdzakelijk twee genres: alles wat jazzy is en alles wat elektronisch is. The Bug en Arca zijn al langer artiesten waarmee ik dweep en die leverden topplaten af. Vooral van The Bug was ik onder de indruk, want er was toch lichte twijfel of ie ooit nog dit niveau zou halen. Aya was de ontdekking in het genre en eindelijk zette Danny L Harle de boel op zijn kop. Van Mike Dean wist ik al dat hij kan toveren (al die producties voor King Kanye) en na ‘4:20’ vorig jaar is ‘4:22’ dit jaar opnieuw een muur van geluid. En gezien ik wel eens van die ‘bleep bloop’ muziek hou, is Eris Drew eveneens van de partij.
Daarnaast is het natuurlijk jazz. Naast Floating Points wist Nala Sinephro het meeste indruk te maken met haar uitgepuurde jazz. En natuurlijk duikt Nubya Garcia op. Vorig jaar dweepte ik met ‘The Source’, dit jaar bracht ze het opnieuw uit, maar dan met een deel herwerkingen en remixen. Wederom prijs wat mij betreft. Makaya McCraven volgde zijn strakke set in Cactus op met een heerlijk album en Theon Cross zorgt er voor dat Sons of Kemet toch nog vertegenwoordigd is in de lijst, nadat hun album net buiten de top 30 viel. Kiezen is altijd een beetje verliezen. De enige uitzondering in de lijst is de soundtrack van de nieuwe Wes Anderson, The French Dispatch. Sfeervol, meeslepend, bij momenten ontzettend schattig en vertederend. En dan hebben we de film nog niet besproken. Anyway, tot zo ver mijn korte analyse van mijn top 30.
De volledige top 30 kan je hieronder vinden, net als een linkje naar de Spotifyplayslist van zowel de top 30 als de top 30 hiphop als de top 15 in het jazzgebeuren. Met een twee kleine voetnoten: het album van Sault is er niet te vinden, wegens niet meer op streaming (kom luisteren bij mij, ik heb de vinyl. Breng een flesje wijn en een taartje mee ofzo) en in mijn hiphoplijst staan meer dan 25 albums. Sommige rappers brengen nu eenmaal meer dan één fire album uit en dan telt toch de volledige ‘body of work’. Tenzij bij Curren$y. Die zot bracht acht albums uit dit jaar. Wat een baas. Na lijst is het naar jaarlijkse traditie weer tijd voor de uitreiking van ‘Bertjes’, de prijzen voor van alles en nog wat! Stay tuned en keep scrolling.
1 Isaiah Rashad – The house is burning
2 Little Simz – Sometimes I might be introvert
3 Tyler, The Creator – Call me if you get lost
4 Stikstof – Familie boven alles
5 Benny The Butcher & Harry Fraud – The plugs i met 2
6 Floating Points, Pharoah Sanders & The London Symphony Ochrestra – Promises
7 For Those I Love – For those I love
8 Angele – Nonante Cinq
9 Boldy James & The Alchemist – Bo Jackson
10 Brockhampton – Roadrunner: new light, new machine
11 Westside Gunn – Hitler wears Hermes: Sincerely Adolf 1&2
12 The Bug – Fire
13 Sault – Nine
14 Mach-Hommey – Pray for Haiti
15 Various Artists – The French Dispatch OST & Soundtrack
16 Mike Dean – 4:22
17 Arca – Kick ii-iiii
18 Currency & Harry Fraud – Regatta
19 aya – im hole
20 Nala Sinephro – Space 1.8
21 St. Vincent – Daddy’s home
22 Kanye West – Donda
23 Makaya McCraven – Decyphering the message
24 Danny L Harle – Harlecore
25 Nubya Garcia – The source / we move
26 Terrace Martin – Drones
27 Eris Drew – Quivering in time
28 Yasmin Williams – Urban Driftwood
29 Theon Cross – Intra-I
30 Olivia Rodrigo – Sour
DE BERTJES
Bertje voor beste beat van het jaar: ‘Paris Hilton’ van Dikke. WOEF!
Bertje voor meest onverwachte sample van het jaar: Joell Ortiz die rapt over Fever Ray op ‘Masked up’
Bertje voor oorwurm van het jaar: ‘Best friend’ van Saweetie en Doja Cat
Bertje voor beste radioprogramma van het jaar: Radio Achterhaald op Villa Bota
Bertje voor beste free agent signing van de Celtics: Joe Johnson, juist getekend. Welcome back, iso Joe
Bertje voor beste naamsverandering: Enes Kanter die Enes Kanter Freedom werd
Bertje voor meest irritante eigenschap van mijn lief: het feit dat ze niet van hiphop houdt
Bertje voor beste eigenschap van mijn lief: alle andere eigenschappen.
Bertje voor beste barbier: Schoft, te Oostkamp
Bertje voor beste slager: Slagerij Maertens, Brugge. Runner up: Vermeersch, Oostkamp
Bertje voor beste kaas: Antwerps pikantje
Bertje voor slechtste gouverneur die dringend moet beseffen dat ie slechts een ambtenaar is: Carl Decaluwé. Runner up: Cathy Berx
Bertje voor beste verjaardagscadeau: Justified van Justin Timberlake op vinyl. Runner up: Cruel Summer van Kanye West
Bertje voor beste expo van het jaar: Michelle Geerardyn haar expo over neurodiversiteit voor 24 hours of deep listening in samenwerking met Consouling Store. Runner up: The immersive Gustave Klimt.
Bertje voor beste platenzaak van het jaar: Cherry Picker te Brugge. Al zeg ik geen nee tegen een beter aanbod van rapalbums (of tegen iemand die het hen wil melden)
Bertje voor nu al de verdiende winnaar van March Madness College Basketball in het geval dat ze het niet winnen: Purdue Boilermakers
Bertje voor beste boekenaankoop die uitgelezen is van het jaar: They can’t kill us untill they kill us van Hanif Abdurraqib.
Bertje voor beste boekenaankoop waar ik nog in aan het lezen ben: The cultural impact of Kanye West (with new discussion questions included). Geen idee waar die discussies me gaan brengen, maar ik ben alvast enthousiast.
Bertje voor beste cafe in Oostkamp om voetbal te kijken: ‘t Putje
Bertje voor beste partner in crime om voetbal te kijken: Ruben
Bertje voor beste kruidencombinatie van het jaar: De chakalaka dip van de Oil & Vinegar
Bertje voor beste hemd van het jaar: mijn nieuw hemd uit de Cos in Antwerpen
Bertje voor beste restaurant van het jaar: Shaka Zulu in Keulen
Bertje voor beste cafe van het jaar: Dankbar te Brugge
Bertje voor beste film van het jaar: The French Dispatch van Wes Anderson
Bertje voor beste film van volgend jaar: Very high hopes voor de nieuwe Matrix
Bertje voor beste hondje van het jaar: Mamzel en Prudy, ‘t is een gedeelde prijs dit jaar
Bertje voor beste dag van het jaar: 9 augustus 2021
Bertje voor beste terugkeer van het jaar: lange tijd leek het Isaiah Rashad te worden, Joe Johnson & Lance Stephenson deed nog een verwoede poging maar finaal gaat de prijs toch naar het waanidee dat alles wat cultuur ademt verantwoordelijk is voor de pandemie.
Bertje voor beste basketploeg van het jaar: Book & Go, nipt voor de Celtics, Gonzaga Bulldogs en de Baylor Bears.
Bertje voor beste reissue van het jaar: John Coltrane zijn ‘A love supreme’, nu de platinum collectie. Vier uur onversneden klasse.
En als laatste, natuurlijk de lijstjes!
Algemene top 30
Rap en hiphop
Jazz
Verder hoop ik voor het komende jaar op eindelijk een nieuw album van Kendrick Lamar, al mogen Schoolboy Q, Jay Rock en SZA ook dringend met iets nieuws komen. Al is het idee lachwekkend, vier TDE projecten op een jaar. A$AP Rocky moet toch zo bijna hoogzwanger zijn van een album en stiekem hoop ik dat zijn wederhelft Rihanna eindelijk weer op de bühne verschijnt, net als Beyoncé. Conway The Machine lijkt alvast zich warm te lopen voor februari en laat Curren$y alsjeblief nooit stoppen. Dat kookboek van Zwangere Guy staat nog steeds op mijn verlanglijst, naast een gedichtenbundel van Jazz Brak. Het meest van hoop ik echter dat ik een goeie Vlaming kan worden dit jaar, dit graag naar het veldrijden en de voetbal gaat, de kerstmarkten afschuimt, ‘s avonds in de zetel plots om naar de VTM te kijken en buiten het werk niet te veel nodig heeft, of het is een goed Kerstfeest dat zo goed bij onze christelijke tradities past. Da’s precies een leuker leven dan dat van iemand die al eens graag amateurbasket speelt of zich in wat cultuur interesseert aan de laatste twee jaar te zien.