VI.BE en heel wat Vlaamse en Brusselse muziekclubs organiseren voor de tweede maal Sound Track. Tijdens de regionale voorrondes nemen 136 artiesten deel met maar één doel: kansen krijgen. De beste muzikanten worden namelijk begeleid en beloond met residenties, opnametijd en nog veel meer. De deelnemers die dit totaalplaatje willen omarmen werden geselecteerd door acht ambassadeurs, van laureaat Meskerem Mees tot muziekvreter Eppo Janssen. Cactus Muziekcentrum Brugge maakte gisterenavond het podium vrij voor acht kandidaten uit West-Vlaanderen.
Nick Noel & The Red Rose Rogers
De eerste West-Vlaming die aan de beurt kwam, was Nick Noel die the far west wel erg letterlijk nam. Een opwarming hadden de muzikanten niet nodig. De negenkoppige band – hun lange naam gerechtvaardigd – trapte als opener de deur van de Brugse zaal met volle kracht in. Meestal overtuigend dansend tussen The Black Keys en The War on Drugs, soms neigend naar een niet zo overtuigende spaghettiwestern. ‘El diabolo’ werd aangekondigd als een bèregoed livenummer en had inderdaad iedere saloon op z’n kop kunnen zetten. Frontzanger Nick Noel is een zelfverzekerde karakterkop die tussen het swingen en charmeren door ook nog knap kon zingen. Benieuwd welke zangers hun cool even goed kunnen bewaren vanavond. Afsluiter en meezinger ‘Here at home’ camoufleerde de grootse plannen van de band.
Bobbi Lu
Als de honderd aanwezigen in een rode jurystoel hadden gezeten, had ieder van hen zich meteen omgedraaid. Bobbi Lu won ons niet enkel met haar voice voor zich maar zette een knallend totaalconcept neer. Sound Track-ambassadrice Tsar B is nu al van opvolging verzekerd. Al waren grootheden Björk en James Blake ook hoorbaar doorheen de set. Autotune bovenop looping en diepe synth bass onder dweperige keys. Bobbi Lu kon en deed het allemaal. We vinden online maar weinig over haar terug dus hopen we dat we ze kunnen herontdekken in de volgende ronde: Bobbi Lu!
Lone Wolf
Zonder roedel of alfamannetjesgedrag maar met vastberaden tederheid nam de Bruggeling plaats op zijn hoge kruk. Lone Wolf oftewel Sammy Maipauw wisselde van de kleine ukelele naar de grote basgitaar die hij eerder als een akoestische gitaar bespeelde. Zijn stem moet niet veel onderdoen aan de Sam Fenders en Tom Grennans van over het kanaal. Zonder veel moeite kreeg hij iedereen stil. De bedrukte thema’s hadden natuurlijk ook hun effect. Zijn begeleiding en melodieën waren repetitief en waren te gepolijst om ons voor 100% in te nemen. De thuismatch werd op een vrolijk noot beëindigd met ‘Cigarettes & wine’ over een voor ons onbekende femme fatale, een alfavrouwtje dus.
Rooftop J
Neen, dit is niet de naam van de nieuwste vegan-slow-foodbar inclusief dakterras. U luistert naar de Brugse rapper Rooftop J. Met een twintigtal nummers op Spotify heeft hij al duizenden luisteraars kunnen bereiken. Toch keek de zaal vanavond enorm nieuwsgierig uit naar de talenten van Rooftop J. Op de beats van vriend en producer Yung Offender liet Rooftop J zijn flow aan overpeinzingen varen. Diepzinnig of persoonlijk doorgrond waren zijn teksten niet, maar de vaste fan/vriendengroep zong ze wel ingestudeerd mee. Voorlopig is Rooftop J nog te veel een kopie van zijn Amerikaanse hiphop-idolen en moet hij actiever op zoek gaan naar een eigen, Belgische stempel. Er zijn voorbeelden genoeg.
Jen
Onder haar arm hing er niet alleen een gitaar maar had Jen ook een pak plakkende songs, misschien wel de beste van de avond op vlak van traditionele songwriting. De twintigjarige Jente Neels studeert aan PXL Music en moet daar toch een en ander opgestoken hebben. Met blonde haren én een stemtechniek die Phoebe Bridgers jaloers zouden maken stond Jen voor het eerst onder bandbegeleiding te zingen. De overgang van singer-songwriter naar frontvrouw liep al bij al soepel. Tijdens de tedere momenten domineerde ze en bij het iets zwaarder hoofdgeschud leidde ze de band naar zorgvuldig uitgestipte hoogtepunten. Leidt ze hen ook naar de volgende ronde?
Wayne Matthews
De jonge singer-songwriter moest eerst wat gezonde stress overwinnen om uiteindelijk het podium eigen te maken. Het weergalmen van zijn stem was zelfs even wennen. Het was wellicht een stage ontmaagding voor hem. Proficiat! Wayne Matthews werd aangekondigd als een ‘hopeless romantic’ en een eventuele nieuwe Ed Sheeran. Helaas zijn we geen 2011 meer en kon hij op een sympathiek applausje na niet veel opbrengen. Dapper nodigde hij het publiek uit om mee te zingen met afsluiter ‘Don’t tell me’ maar dat werd vriendelijk afgewezen. Dankbaar voor de podiumkans maar zonder hoop op een vervolg nam de muzikant afscheid.
Barno Koevoet & The Duijmschpijkers
Het was tegen elfen en het was tijd dat de cymbalen aangeslagen werden in plaats van aangetikt, tijd dat de grain opengedraaid werd en dat we onze stijve nek konden losschudden. Thank God dat Barno Koevoet & de Duijmschpijkers er was om dat op te lossen. Brugs geweld met gevaar op gewonden en risico op rookinhalering. Nog voor je gewend bent aan de bandnaam, raak je vertrouwd met het ethos van de band. Als uitloper van Budget Trash weet de band waar punk en lo-fi rock elkaar raken. Instrumentaal werd er puik gepunkt, maar niet iedere song bezat een even sterke spanningsboog. Frontman Arno Vanhoutte gebruikt Barno Koevoet als zijn muzikale boksbal en uitte zijn frustraties met open keel. Boomers waren gewaarschuwd en zagen de uppercut al aankomen.
Tars
Een zondagavond afsluiten terwijl de monday blues al opsteken, is geen cadeau maar uitpakken deed Tars (Vanhaecke) toch met fijngevoelige nummers en zijn rechterhand gitarist Nicolas Vlaeminck. Nadat aan de (beschonken) overblijvers verduidelijkt werd dat het Tars, en niet Lars is, gingen de twee perfect op elkaar afgestemde gitaristen van start. Voorzichtige folkpop over liefde, leed en leven stond op het menu. Het kwam soms gevaarlijk dicht bij “twee mannen doen wat Taylor Swift eigenlijk in haar eentje doet”. Deze kritische noot terzijde, dankzij Tars gingen we zonder pieptoon maar met prachtige pareltjes in het hoofd naar huis. Met deze overbodige alliteratie sluiten we de regionale voorrondes van Sound Track in Cactuscentrum Brugge af.
Blijf op de hoogte van het vervolg van Sound Track op Facebook en Instagram. Op de website vind je een volledig overzicht van de aankomende voorrondes in iedere provincie.