Dit was 2020 voor Yannick Verhasselt

We geven ook dit jaar onze redacteurs carte blanche om terug te blikken op het voorbije (muzikale) jaar.

Vooraleer ik nog eens de platgelopen deur die corona heet kapot trap, kan ik misschien beginnen met het voornemen dat ik aan het einde van het jaar heb gemaakt tegenover mezelf. Dit was om meer niet-Westerse muziek te beluisteren en tevens (maar dan misschien minder uitgesproken) om nog iets meer naar dj-mixes te luisteren. Achteraf kan ik toch besluiten dat die twee elkaar wel vaker zijn tegen gekomen, mede door de vele magazines die ik ben beginnen volgen. Daar komen mixes van Crack, Jerome en de nieuwe serie van Boiler Room System aan bod. De curatie bij alle drie zit er nauwelijks naast en geeft een platform aan interessante artiesten uit bepaalde lokale clubscènes die je anders maar moeilijk zou tegen komen.

In tegenstelling tot vele andere mensen op sociale media spendeerde ik m’n zee aan tijd thuis niet aan het terug opnemen van sporten of het naarstig koken en bakken van allerhande lekkernijen. De vele quarantaineconcerten die doorheen het jaar werden gehouden brachten uiteindelijk wel wat soelaas voor een vrij concertloos en volledig lege festivalzomer. De hyperpop-scène hield er bijna wekelijks een feestje op na terwijl Boiler Room dj’s vanuit hun huiskamer liet brengen en Nyege Nyege Tapes een groots online festival organiseerde. Ik probeerde hier en daar ook ’s een lokaal initiatief te bekijken maar écht wennen deden zo’n livestreams (hoe goed georganiseerd of niet) nooit.

Elders lieten labels fraaie compilaties op tekenen zoals NAAFI, Nyege Nyege Tapes, Houndstooth, Príncipe, Ninja Tune, Hyperdub, Posh Isolation, Berlin Atonal, PAN, YEAR0001, Blue Note, SVBKVLT of Nous Klaer. Artiesten schaarden zich daarnaast ook wel eens samen achter één project voor het goede doel zoals ‘Music in support of black mental health‘, ‘Nisf Madeena‘ of ‘United ravers against fascism‘. Elke vrijdag betekende evenwel een nieuwe Bandcamp-Friday! Het platform is het afgelopen jaar zo’n goede vriend van me geworden. Ik hou ervan om door hun editorials te scrollen, nieuwe releases te beluisteren etc.

Twee albums die me niet alleen door de lockdown maar doorheen dit jaar hebben gesleept zijn ongetwijfeld ‘Fetch the bolt cutters’ en ‘How I’m feeling now’. Ze vormden de zachte schouder waarop ik tijdens moeilijke momenten op kon terug vallen… Tot ik uiteindelijk ergens in april of mei muziekmoe werd. Als recensent niet bepaald wenselijk om niet meer de woorden vinden om te beschrijven wat muziek met je doet. Al ging het verder, want ik genoot er ook gewoon echt niet meer van. Het beste is, zeggen ze, om dan andere dingen te gaan doen om je af te leiden. Alleen is dat niet echt gemakkelijk als je élke dag thuis bent. De wekelijkse quizzen onder de redactie waren echter wel één van de lichtpuntjes in die periode. Met veel zwoegen en nadien veel trots werkte ik ook m’n bachelorproef af. Gelukkig ging die periode voorbij en kwam de goesting voor muziek terug.

Dat ik last heb (gehad) van knaldrang, huidhonger, neerslachtigheid etc. daar mag je van aan. Dus draag je mondmasker, vier Kerst- en Nieuw beperkt en laat u vaccineren zodat we komend jaar weer mogen dansen, ravotten, blèren of luchtgitaar spelen op onze favorieten weides, clubs en concertzalen. Afscheid moeten nemen van cultuurhuizen omdat ze het hoofd niet langer boven water kunnen houden is één van de vele dingen gerelateerd aan corona die ik liever niét gebeuren. Mijn voornemen voor komend jaar, ten slotte, is om verder onbekende niet-Westerse underground scènes te exploreren, indie- en diy-artiesten te beluisteren en nog meer gebruik te maken van Bandcamp. Support your locals, de algoritmes doen al gek genoeg.

Favoriete albums:

Favoriete ep’s:

Favoriete mixes:

Nieuwe artiesten die ik heb leren kennen en die ik nog niet heb vermeld: