De Canadese popster Carly Rae Jepsen, nog altijd vooral gekend van haar evergreen ‘Call me maybe’, stond eindelijk eens in ons land. Te lang zijn we verstoken gebleven van de vrouw met de froufrou, tot op het punt dat ze nu optreedt zonder die frou. Een korte coupe sport ze nu en met succes. Officieel is ze hier op tour met haar ‘nieuwe’ album ‘Dedicated’ voor te stellen, al waren de fans vooral komen opdagen voor het werk van ‘Emotion’, uit 2015 alweer.
Tenminste, dat meenden we toch te kunnen afleiden uit de reactie van het enthousiaste publiek. De opener, ‘No drug like me’, was een binnenkopper. Carly daalde als een ware prinses de trappen van La Madeleine af en het publiek ging wild bij het feit dat ze haar mochten aanschouwen. Klein puntje van kritiek: de lichtman had de entree best wel een stuk epischer mogen maken. Na ‘No drug like me’ stoomde Carly onverstoorbaar door. De publiekslievelingen ‘Emotion’ en ‘Run with me’, beide uit 2015, waren popsnoepjes die we gretig naar binnen speelden. De danspasjes werden overal ingezet, de handjes gingen gewillig naar boven en zelf gaf Carly het beste van zichzelf.
Ze verdiende bonuspunten omdat ze alles live zong en omwille van haar strakke band. Extra props voor muzikant die zowel de synths als de saxofoon voor zijn rekening nam, dat zien we niet iedere dag. In de spaarzame breaks die ze tussen haar nummers inlaste was zo ook bijzonder ontwapenend. ‘Julien’ werd aangekondigd met de boodschap dat ze zeker en vast géén gevoelens meer heeft voor hem (tot groot jolijt van het publiek, klaarblijkelijk haten we Julien) en verder smokkelde ze nog hier en daar een leuke bindtekst in de mix.
Kortom, ze weet goed genoeg hoe ze een set moet opbouwen. ‘Call me maybe’ zat al vroeg in de set en werd op gejoel onthaald, waarna ze handig iedere keer wist te switchen tussen het iets minder gekende werd van ‘Dedication’ en de hits van ‘Emotion’. En boy, heeft die veel hits zeg. ‘When I needed you’, ‘I really like you’, ‘Boy problems’, noem maar op: allen zorgden ze voor een bescheiden feestje in La Madeleine en niet in het minst door het aanstekelijke enthousiasme waarmee Carly over podium bleef dansen en zich uitleven.
Het publiek smulde van de show en van haar ontwapende persoonlijkheid. ‘Fever’ kreeg extra kleur toen ze bekende ooit de fiets gestolen te hebben van iemand die haar dumpte en we keelden aan de vooravond van Valentijn en masse op haar verzoek mee met ‘Let’s be friends’. Voor ze definitief verdween zette ze de zaal nog eventjes in lichterlaaie met ‘Cut to the feeling’, waarop niemand zijn beentjes wist stil te houden.
Qua diepzinnige teksten en experimentele muziek mag dit dan geen topavond geworden zijn, de perfecte popshow was het wel. De doorgedreven professionaliteit van Carly Rae Jepsen krijgt niet de aandacht en de credits die het verdient. La Madeleine was bijlange niet uitverkocht en vermoedelijk zal het onthaal in andere landen wel iets grootser geweest zijn, de zangeres liet het allerminst aan haar hart komen. Met een perfect uitgekiemde show, een professionele band en een ongelofelijk zelfrelativeringvermogen stal ze onze harten. Je moet het tenslotte maar doen om als 34-jarige nog altijd liedjes die oftewel over hartenpijn, dan wel flirterige verliefdheid gaan te blijven zingen met een geloofwaardigheid om u tegen te zeggen. Knappe show.