Na een drie-jaar-lange stilte komt er een mooi vervolg aan het verhaal van TaxiWars, de Belgische jazzgroep met niemand minder dan dEUS-frontman Tom Barman aan de microfoon. Samen met drie, naar New York uitgeweken, jazzers zet Barman opnieuw alle deuren van de studio open. Het resultaat heet ‘Artificial horizon’. Hun derde album valt – net zoals Barman – niet in één hokje te plaatsen en schuwt invloeden vanuit hiphop net zo min als rock.

Opener en eerste single ‘Drop shot’ maakt meteen duidelijk dat het kwartet zin heeft om iets nieuws te brengen. Een pianoriff wisselt af met de diepe stem van Barman die wordt gevolgd door enkele samples en korte solo’s van Robin Verheyen op saxofoon. Dit allemaal zonder de groove te verliezen die bas en percussie ons voorschotelen. Bovenop een old school hiphop beat gaat Barman op ‘Sharp practice’ een call-and-response aan met enkele achtergrondzangeressen. Alsof de energie van Barman nog niet voldoende is, komen er iets later nog enkele strijkers bij kijken. Heerlijk!

Op het korte, maar krachtige titelnummer draait Verheyen dol op zijn sax terwijl Barman zich verschuilt achter een vervormde, quasi artificiële stem. Vooraleer Barman invalt op ‘The glare’ krijgen we een les Griekse mythologie voorgeschoteld. Het kwartet raast daarna gewoon door. Voor het eerst wordt er wat gas teruggenomen op ‘Irritated love’, een eigenaardige ballad dat Nick Cave echoot. Reeds in de helft van dit album lijkt het alsof we Barman al in een handvol gedaanten hoorden zingen. Voor veelzijdigheid moet hij alleszins niet onderdoen aan zijn jazzkameraden. Tijdens het opzwepende ‘Safety in numbers’ worden we zelfs verwend met speels refrein en (opnieuw) een zeer strakke percussiesectie van Antoine Pierre. Ook ‘Different or not’ heeft wat meer structuur. Bovendien zorgen backing vocals en strijkers voor een rijker geluid. Verheyen neemt hier plaats aan de piano, een instrument dat hij op deze plaat meer aandacht geeft.

Het verhalende en trage ‘They’ll tell you you’ve changed’ klinkt als een waarschuwing voor de veranderingen die een mens met zich meedraagt. Verheyen soleert even op de elektrische piano vooraleer Barman concludeert met “You’re the one that seemed more lost. In what it gave you, not in what it cost”. We worden met een ongemakkelijk gevoel achtergelaten op het melancholische ‘On day three’. Verheyen zet solo in op piano, waarna bassist Nicolas Tys mag volgen. Barman zal “Draught and fire” wel een tiental keer herhalen alsof de wereld op het punt staat te vergaan.

Die laatste is een pakkend einde van een plaat die toegankelijker en directer aanvoelt dan de eerdere verwezelijkingen van TaxiWars. De muzikanten geven elkaar speelruimte maar weten altijd waar de grenzen liggen. Minutenlange solo’s zullen we hier niet vinden. De grens der genres wordt dan weer wel zonder om te kijken overgestoken . Toch is ‘Artificial horizon’ een compact geheel en uiteindelijk het sterkste werk to date van het viertal.

TaxiWars stelt het nieuwe album voor op 10 november in de Ancienne Belgique, info en tickets op de website van de zaal.