Elke vrijdag draait de release-radar van menig muziekliefhebber overuren. Om niet verloren te lopen in Facebookfeeds en Soundcloudprofielen hebben wij de nieuwe albums van deze week voor jullie in een lijstje gegoten.
Baroness – Gold & grey
Ze zijn dun gezaaid, de metalbands die de grenzen van het genre echt weten te overstijgen en daardoor een zeer divers publiek aanspreken. Baroness is er daar, naast Mastodon of dichter bij huis Stake, één van. Met ‘Gold & grey’ bevinden zich op eerder onbetreden paden en vervagende grenzen tussen prog-, kraut- en postrock, metal, jazz en elektronische invloeden. Gitarist en oprichter John Baizley geeft aan dat ‘Gold & grey’ het best de artistieke visie vertegenwoordigt die hij voor de band voor ogen had. Zo leg je de lat voor het publiek meteen hoog. Op basis van single ‘Borderlines’ lijkt deze metalen geleding de verwachting alvast te kunnen inlossen. (Jonas)
Bill Callahan – Shepherd in a sheepskin vest
Nooit eerder moesten fans van Bill Callahan zo lang wachten op nieuw werk van de Amerikaanse bard. Nu is er ‘Shepherd in a sheepskin vest’, dat maar liefst twintig nummers telt en door Callahan de afgelopen weken per vinyl-kantje al werd uitgelicht. Mediterende folk die bevriend is met Lambchop en Damien Jurado van iemand die het geluk gevonden heeft in zijn gezin. Of hoe Callahn bewijst dat er niet altijd pijn en tragedie nodig zijn om te ontroeren. (Mattias)
Crumb – Jinx
De muzikale roots van dit gezelschap mogen dan wel liggen in hiphop en soul, op ‘Jinx’ – de debuutplaat van Crumb – gaan die invloeden veel verder dan dat. De band uit Brooklyn schotelt je een gezonde dosis psychedelische popmuziek voor, iets waar de fijnproevers onder ons zeker en vast kunnen van genieten. (Martijn)
GoldLink – Diaspora
We zijn halverwege juni en dus het uitgelezen moment om een album uit te brengen dat de hele zomer kan meegaan op de u wel gekende playlists. GoldLink lijkt het zoals klassieker ‘Crew‘ op ‘At what cost’ via ‘Zulu screams’ weer te hebben geflikt en een echt summer anthem te hebben gemaakt. De som blijft echter een pak kleiner dan de delen en dat is jammer maar niet onlogisch met zoveel verschillende persoonlijkheden en stemmen in je tracklist. (Yannick)
Jordan Rakei – Origin
Jordan Rakei heeft een paar stembanden die uit het fijnste fluweel bestaan. Daarmee vulde hij al twee degelijke platen en een hele reeks knappe features bij onder andere Loyle Carner en Tom Misch. ‘Origin’ opent Rakei zijn sound en laat hij het introspectieve geneuzel achterwege. Geïnspireerd door de series Black Mirror en The Handmaid’s Tale uit hij zijn zorgen over de toestand van de maatschappij en waar ze naartoe gaat in al haar digitalisering. Helemaal overtuigen doet Jordan Rakei helaas nog niet, al spiekt hij even over de muur richting grootsheid. (Michelle)
Julia Shapiro – Perfect version
Na een bewogen periode gaat Chastity Belt frontvrouw Julia Shapiro solo. Wie scherpe uithalen à la Chastity Belt verwacht, blijft teleurgesteld achter. Opener ‘Natural’ leunt er nog het dichtst tegenaan maar daar houdt het ook op. De overwegend mellow sound waaiert tussen Slowdive-sferen met groezelige productie in ‘Shape’ en vleugjes zwaar vermoeide Warpaint. (Michelle)
Kate Tempest – The book of traps and lessons
De opvolger van maatschappijkritische mokerslag ‘Let them eat chaos’ uit 2016 heeft grote schoenen te vullen. ‘The book of traps and lessons’ is subtieler in de boodschap die het draagt maar mogelijks nog effectiever in het leveren ervan. De directheid zit hem deze keer in de uiterst persoonlijke en beheerste repliek op de samenleving. Kate Tempest heeft waarschijnlijk de belangrijkste plaat van het jaar gemaakt en iedereen zou die moeten horen. Zeker nu. (Michelle)
Mattiel – Satis factory
‘Satis factory’ is het tweede album van Mattiel, de band uit Atlanta rond singer-songwriter Mattiel Brown. Met een georkestreerde Phil Spector-achtige sound voor ogen, tikte Brown de producer Jonah Swilley op de schouders om die visie te verwezenlijken. ‘Satis factory’ is dan uiteindelijk ook een meer experimentele plaat geworden qua aanpak, maar de gevarieerde songs liggen nog steeds makkelijk in het gehoor. (Martijn)
Tusks – Avalanche
Emily Underhill brengt vandaag onder de artiestennaam Tusks haar tweede album ‘Avalanche’ uit. De Londense songwriter stond eerder al in het voorprogramma van Àsgeir en mag Annie Mac en Lauren Laverne tot haar fans rekenen. Zelf zegt ze beïnvloed te zijn door Wolf Alice en Foals. Gitaarriffs banen zich een weg door elektronica en Tusks’ vocals zweven er doordacht bovenop. (Guillaume)