Vorig jaar won deze band De Nieuwe Lichting, een jaar later, op 19 april, brengen ze hun debuutalbum uit. SONS heeft zijn tijd genomen en dat loont. We hadden het met bandleden Robin en Jens over die langverwachte plaat, ‘Family dinner’.
Vorig jaar bracht de band nog een zelfgetitelde ep uit, waar we op hun debuut twee nummers van terugvinden. ‘Ricochet’ en ‘Do they see me’. Het eerste nummer werd een single die ze nooit eerder fysiek uitbrachten. “Mensen konden dat tot nu toe alleen online beluisteren en we kregen wel vaak de vraag wanneer we dit lied gingen uitbrengen”, legt Jens uit. ‘Do they see me’ is één van de favoriete nummers van de band, daarom namen ze ook dit lied op in ‘Family dinner’. “We spelen dat allemaal graag live en als dat dan op de plaat staat, kunnen mensen dat beter leren kennen”, zegt Robin. “Dat nummer voelt ook heel natuurlijk voor ons, een baby’tje dat mee op de kar moet.”
Op het album horen we thema’s als eenzaamheid, jezelf anders voelen en liefde. Allemaal vrij donkere thema’s, al hebben ze daar bij SONS een logische verklaring voor. “We luisteren zelf heel graag naar donkere muziek en dan ga je dat genre vanzelf wat overnemen”, zegt Robin. “We hebben wel al geëxperimenteerd met vrolijkere teksten”, voegt Jens daar nog aan toe, “maar dat voelde helemaal niet natuurlijk aan, die kunnen we niet schreeuwen.”
Een sound die SONS wél vond in de repetitieruimte, is de experimentele. “We wilden voor dit album niet de hele tijd rechttoe rechtaan gaan, zoals we gewoon zijn om te doen”, vertelt Robin, “dus hebben we meer geëxperimenteerd, zoals te horen is in nummers als ‘Sneaky snake’ en ‘Skin’.” Dat eerste nummer is een jam van jaren terug die ze voor ‘Family dinner’ van pianomuziek naar gitaren vertaalden, op het laatste horen we een sitar terugkomen.
“Vorig jaar was echt een hectisch jaar, we hebben die zomer een stuk of tachtig shows gespeeld, terwijl we maar één EP hadden”, vertelt Robin. “Dat ging verrassend goed. De meeste mensen kenden dan alleen maar ‘Tube spit’ of de cover van ‘Lonely boy’ als we die speelden, maar we werden altijd goed ontvangen.” “Ik vond het ook wel gek er op sommige shows ook mensen waren die ook de andere nummers konden meezingen”, voegt Jens daar aan toe. “We moesten een keer optreden in De Zwarte Ruiter in Den Haag, waar we aan het soundchecken waren met ‘Wanted dead’, een nummer van ons dat niet zo heel bekend is. Opeens begint een man van veertig jaar dat lied los mee te zingen. Een vreemde, maar heel plezante ervaring.”
Een andere ervaring die SONS nog wel even zal bijblijven, is hun show op Rock Werchter. “Het drong pas echt tot me door dat we daar mochten spelen toen we er ’s middags aan de lunch zaten. Ik was net aan het eten, zie ik daar Jack White voorbijlopen”, herinnert Robin zich. “Ik weet dat ik toen even niets meer kon doen. Of toen we op het podium ons gerief aan het opladen waren en dan opeens beseft ‘oké, het is hier echt aan het gebeuren’. De show zelf was één waas, door alle adrenaline. Toch was het één van de betere half uurtjes van ons leven.”
Maar optreden met één ep, dat is ook niet alles. Na die drukke zomer was het dus tijd om het repetitiekot in te duiken en te werken aan nieuwe nummers. “We hebben onszelf toen letterlijk opgesloten en beginnen schrijven en repeteren”, zegt Jens. “Dat was echt een coole ervaring, want dat hadden we daarvoor nooit gedaan. Uiteindelijk merk je dat je met vier heel veel vooruitgang kan boeken en iets moois kan maken.”
Het resultaat van die maanden schrijven, oefenen en opnemen kan je vanaf 19 april horen op ‘Family dinner’. Als je het liever live ontdekt, dan kan dit 3 mei op hun releaseshow in de Ancienne Belgique. Tickets daarvoor zijn te koop op de website van de zaal.