Dat Kakkmaddafakka in het Noors zoveel betekent als ‘penismoederneuker’, weten we ondertussen al. Maar vanwaar die naam juist komt, was ons nog niet helemaal duidelijk. Daarom – en ook een beetje omdat de band een vijfde album klaar heeft – spraken we frontman Axel Vindenes persoonlijk.
Eind januari speelde de band Het Depot nog plat met, naast een omvangrijke back catalogue, kersverse singles ‘Naked blue’ en ‘Runaway girl’. Ondertussen kwam daar derde single ‘The rest’ bij en volgende week mogen we dus een nieuwe lading vrolijk dansbare doch verrassend diepgaande songs verwachten. En als we Vindenes mogen geloven, zal ‘Diplomacy’ vanaf 22 maart de troon overnemen als Kakkmaddafakka’s beste plaat ooit.
“Natuurlijk zeg ik dat altijd bij nieuwe albums, maar deze keer meen ik het écht. Het is ongetwijfeld een betere plaat dan ‘Hest’, en dat is tot nog toe onze meest succesvolle lp. Persoonlijk is ‘Six months is a long time’ mijn favoriet, maar zelfs dat kan nu dus veranderen.” Kakkmaddafakka scoorde al een handvol hits met onder andere ‘Restless’, ‘Forever alone’ en ‘Your girl’. Met ‘Naked blue’ bevat ‘Diplomacy’ een nieuwe potentiële hit. “Al onze platen hebben op z’n minst één nummer dat mensen heel leuk vinden. ‘Naked blue’ is op korte tijd zo populair geworden. Maar ik vind singles nooit de beste nummers. Het hele album zal goed zijn. Eén van de albumsongs – en dus geen single – is mijn persoonlijke favoriet op ‘Diplomacy’, en dat zegt veel over de hele plaat.”
Kakkmaddafakka maakt een haast ondefinieerbare muziekstijl die nooit hetzelfde klinkt. “Onze sound is heel gevarieerd, met stijlen die gaan van rock ballad over French house tot drum & bass, en dat allemaal in een soort van eighties-vibe. Ik vind het moeilijk om mijn eigen kunst te labelen, zeker als het zo vers is. Het is moeilijk te zeggen welk genre we spelen, we maken gewoon Kakkmaddafakka-muziek en dat is wat de fans willen. We doen het op onze manier”. Daarbovenop zal ‘Diplomacy’ nóg verschillen van de andere platen, met dank aan de producer. “Het meest merkbare verschil met de vorige platen is de sound en de verandering van producer. Ons allereerste album ‘Down to earth’ werd door hem geproducet toen hij vijftien jaar was. Dat vind je echter niet terug op Spotify omdat het nooit echt werd uitgebracht. Het zou indertijd het beeld veranderd hebben van wie we waren als band. We wilden Duitsland droog pakken met debuut ‘Hest’.”
Kakkmaddafakka heeft, zoals de naam al doet vermoeden, een bad boys-reputatie in vaderland Noorwegen. “We worden niet geapprecieerd in de Noorse muzieksector. Hoewel we ondertussen één van de grootste bands ooit zijn in ons land, hebben we er nog nooit op de grootste festivals gespeeld, laat staan een award gewonnen. Dat komt door de ‘Wet van Jante’. Noren vinden elkaar namelijk niet leuk, tenzij je nederig bent. Maar dat ben ik niet, ik neem mezelf wel serieus en I don’t give a fuck. Daarom haten ze mij.” De Noorse muziekindustrie erkende het succes van KMF dus nog nooit, maar dat zit Vindenes klaarblijkelijk niet dwars, integendeel. “We lachen ermee. Zeker omdat zij ons in het begin niet serieus namen. Nu zijn de rollen omgedraaid en lachen wij met hen. Het is zelfs wat ongemakkelijk voor die mensen.” En dat de band ondertussen is uitgegroeid tot een professionele groep muzikanten, zal het aankomende album nog maar eens bewijzen. “Je kan het zien als wraak. Met deze plaat zullen we bewijzen dat we het menen en kwalitatief werk afleveren. Niet alleen muzikaal, maar ook met videoclips.”
Zo werden de videoclips van ‘Naked blue’ en ‘Runaway girl’ volledig door Chloe Rhina gemaakt, nota bene de officieuze vriendin van DJ Roosevelt. Zij werd ingeschakeld om dit album extra speciaal te maken. “Het moet niet enkel om mij draaien. Ik ben speciaal, maar ik wilde ook andere buitengewone talenten betrekken. Chloe is magisch. Je zou ‘Naked blue’ niet zo goed vinden zonder de videoclip. Denk maar aan je favoriete nummers en hun bijhorende clips. Vaak heb je de video in je hoofd tijdens het luisteren naar het lied. Voor mij is het beste voorbeeld ‘Don’t speak’ van No Doubt. Het is zo belangrijk een goede videoclip te hebben. Uiteindelijk draait kunst om veel moeite en liefde in iets te steken. Zoals bij een diamant. Een diamant is gemaakt door het samendrukken van heel veel verschillende grondstoffen. Dat is kunst. Probeer zo veel mogelijk authenticiteit en coolheid in je kunst te steken en dan *floep*, explodeert het zoals een orgasme.”
Zoals wel vaker bij Kakkmaddafakka-songteksten zijn relaties het hoofdthema van ‘Diplomacy’. Vindenes legt uit hoe zijn lyrics tot stand komen: “Het is uiteraard steeds min of meer autobiografisch. De teksten moeten ergens op gebaseerd zijn, en dat is gewoonlijk mijn eigen leven. Ik geef je een voorbeeld: ik schreef het nummer ‘Summer melancholy’ een week nadat de moeder van mijn lief was gestorven. Gelijktijdig ontmoette ik een nieuwe vriendin. Zij vertelde me dat haar vriend haar bedroog met één van haar beste vriendinnen. Niet cool, dus. De combinatie van deze twee verhalen vormde de inspiratie voor het nummer. En zo gaat het bij de meeste teksten, gegrepen uit het dagelijks leven.” Na jaren ervaring in songwriting, heeft Vindenes het proces volledig onder de knie. “Vroeger had ik heel veel moeite met schrijven. Nu gaat het allemaal vlotter. Ik heb het al zo vaak gedaan dat ik er niet meer bij nadenk. Hoewel ik voor sommige nummers meer dan een jaar nodig heb. Het is een kunst en dat is ook waar kunst om draait. Als je het vaak doet, leer je het vanzelf. Ik heb doorheen de jaren geleerd om echt over iets te schrijven, in plaats van zomaar wat woorden achter elkaar te zetten.”
De band heeft in tien jaar tijd heel Europa gezien. Het thema ‘reizen’ en ‘steeds weg van huis zijn’, vind je dan ook vaak terug in de teksten. “We hebben al meer dan duizend shows gespeeld. Tot nog toe is mijn favoriet het Roskilde-festival in Denemarken. Het blijft heel speciaal voor mij omdat het één van de redenen is waarom we een band wilden starten. Ik zag er Black Sabbath en Snoop Dogg en als ik er nu op terugkijk, was het een heel coole periode in mijn leven. We reden bovendien helemaal van Bergen naar Roskilde met een oude Volkswagen.” Al dat reizen weegt echter ook door op de mentale en fysieke conditie van Vindenes. “Toch houd ik ervan. Ik ben vaak enorm moe maar dat is nu eenmaal het leven van een muzikant. Het is vergelijkbaar met een topsporter. Hoe langer ik het doe, hoe meer ik besef dat ik meer op mijn gezondheid moet letten door gezond te eten en in vorm te blijven. Ik word binnenkort 33 jaar. Dus ik wandel vaak in de bergen, ik heb een hond, luister naar muziek en rook wiet. Als je dat allemaal doet, zul je gezond blijven en een gelukkig leven leiden. Je bent wat je doet dus je moet de dingen doen die je gelukkig maken. Maar natuurlijk moet ik vaak mijn vriendin missen. Ik heb al sinds het begin van Kakkmaddafakka dezelfde vriendin. Ze is dan ook één van de belangrijkste personen voor de band omdat ze al heel vaak inspiratie heeft opgeleverd voor nummers. Denk maar aan ‘Someone new’ en ‘Forever alone’.
En dan uiteindelijk die bandnaam, wat is daar het verhaal juist achter? “Dat is een heel random verhaal. Ik was gewoon online Tony Hawk aan het spelen in multiplayer mode Horse. Mijn tegenspeler had de naam ‘Kakkmaddafakka’ en ik wist onmiddellijk dat het een geweldige bandnaam was. Samen met mijn broer en één van zijn klasgenoten startten we toen de band. De rest van de leden kozen we uit op basis van hun coolheid. Dat is de enige voorwaarde. En dat je van Bergen afkomstig bent, dat ook. Want we groeiden allemaal samen op in dezelfde stad. Omdat het daar altijd regent, hebben we een goede reden om te gaan touren. De kunst om in Bergen te wonen, is om niet in Bergen te zijn. En dat gaan we nu dan ook opnieuw doen voor de ‘Diplomacy’-tour.”