Releaseseizoen is in aantocht, je moet al in diepe, geluidsdichte loopgraven duiken om de rondsuizende singles te ontwijken. Of je kan je uiteraard overgeven aan de eindeloze datastroom van gecomprimeerde mp3-bestanden in onze handige spotifyplaylist! Deze week schotelen we maar liefst vijftien kleppers voor van uiteenlopende makelei, van stampende house tot vlammende metal, van pulserende electronica tot subtiele singersongwriter. De selectie komt deze week van Pascal, Martijn, Daan, Pieter, Stan, Mattias en Zeno.
Bolt Ruin – Psilentze
Donker, onderkoeld en pulserend. Zo kan je deze ‘Psilentze’ wel omschrijven. Een verwrongen Bulgaars koor verzuipt in grauwe, (mee)slepende electronica die vooral aan Forest Swords doet denken. Maar waar diens muziek in een kerk lijkt opgenomen te zijn, bevindt ‘Psilentze’ zich in de ruïnes ervan. Het is de eerste single uit het zelfgetitelde debuutalbum van de Belg, dat 29 maart uitkomt via Consouling Sounds’ Circuits. (Pascal)
Deafheaven – Black brick
Deafheaven krijgt al sinds de oprichting van de band vele verwijten van echte metal-liefhebbers omdat ze niet “tr00″ zouden zijn. Met ‘Black brick’ zet de band uit San Francisco de zwart-witkijkers eventjes op hun plaats met het wellicht meest pure metal-nummer uit z’n carrière. Geen instrumentale dreampop-uitloper of een epische postrock-passage om ons te sussen – alleen maar meedogenloze trashy riffs en blastbeats die naar adem doen snakken. (Martijn)
KH – Only human
Onlangs tweette Four Tet “the nelly furtado sample has been cleared”, en wist daarmee meteen onze aandacht binnen te hengelen. ‘Only human’ ging al een tijdje de ronde bij een select groepje dj’s als Peggy Gou en Midland, maar nu krijgt het nummer dus godzijdank een algemene release. Met veel finesse flipt KH, een alias van Four Tet, Nelly Furtado, waarbij hij typische Four Tet-elementen over een pompende house-beat zet. Kieran Hebden tekent hier waarschijnlijk voor dé plaat van de zomer. (Daan)
Rolling Blackouts Coastal Fever – In the capital
De uitstekende debuutplaat ‘Hope downs’ (2018) zit nog vers in het geheugen, maar daar zijn de boys down under alweer met nieuw materiaal. Hoewel ‘In the capital’ afgezien van dat vreemd tremelo-gitaartje allesbehalve een nieuwe richting indiceert, kunnen we nog steeds erg genieten van deze frisse, rammelende gitaarpop. (Martijn)
Tropical Fuck Storm – The planet of straw men
Dat één en dezelfde song zowel wrang en chaotisch kan klinken als lekker in het oor kan liggen, bewees Tropical Fuck Storm al op het vorig jaar verschenen ‘A laughing death in meatspace’. ‘The planet of straw men’ is hun nieuwste creatie en moet ons warm maken voor het binnenkort te verschijnen tweede album. De Australiërs (met ex-leden van The Drones) staan op 22 mei in Het Bos als voorprogramma van Raketkanon. Tickets voor dat concert zijn reeds uitverkocht. (Pieter S)
Wild Pink – Coaches who cry
Op het veld zijn het meestal de spelers die krokodillentranen laten, maar het Amerikaanse Wild Pink kijkt eens naar de andere kant van de zijlijn, daarbij knipogend naar Cocteau Twins (tekstueel) en de betere 90’s altrock (muzikaal). Na het prima ‘Yolk in the fur’ van vorig jaar heeft de band alweer een nieuwe ep klaar, en daar is deze de sterkhouder van. (Mattias)
The Tallest Man On Earth – The running styles of New York
Kristian Matsson komt vanavond op bezoek in de Gentse Vooruit, en neemt in de plaats van een fles rosé een nieuwe single mee. ‘The running styles of New York’ is een korrelige en weelderig gearrangeerde voorbode op een heus nieuw album, dat in april onder de naam ‘I love you, it’s a fever dream’ in de rekken zal liggen. (Stan)
Kedr Livanskiy – Kiska
De Russische artieste Kedr Livanskiy schippert tussen techno en meer experimentele elektronica, en met haar nieuwste single ‘Kiska’ is dat niet anders. Een minimale beat wordt versterkt door repetitieve vocals, maar in de tweede helft van het nummer wordt dat 4/4-tempo iets minder strikt nageleefd, om de aandacht te trekken naar haar ijle vocals, mede bewerkt door elektronische toetsen. Een veelbelovende preview van haar aankomende album ‘Your need’. (Daan)
PUP – Free at last
Sinds zijn schot in de roos ‘If this tour doesn’t kill you, I will’, heeft PUP ons overtuigd met bakken humor, razende gitaren en puike punkvocalen. Op ‘Free at last’ is dat niet anders: het is brutaal, ziedend én tegelijk ontiegelijk catchy. (Zeno)
Mac Demarco – Nobody
Mac Demarco blijft op zijn nieuwste single nog even hangen in de mellow mood van vorige plaat ‘This old dog’. Volgens Mac kan je op z’n nieuwste plaat de regen op de ruiten van z’n garage horen tikken, maar wij horen hier toch vooral een schrapende gitaar en subtiele blazers. (Mattias)
Solange – Almeda
Solange is terug. En hoe! In 2016 kreeg ze niets dan lof voor ‘A seat at the table’, dat de wereld deed beseffen dat ook de jongere zus van Beyoncé heel wat talent in huis heeft. Nu lijkt ze klaar om uit die torenhoge schaduw te treden. ‘When I get home’ moet de plaat van de bevestiging worden. Luister alvast naar ‘Almeda’ – een uiterst geslaagde viering van de zwarte cultuur met bijdrages van Playboi Carti en The-Dream. (Pieter S)
Hatchie – Without a blush
In 2017 bracht de Australische Harriette Pilbeam – bekend als Hatchie – nog een veelbelovende ep uit, maar in juni verschijnt haar eerste full-album ‘Keepsake’ met ‘Without a blush’ als eerste single daaruit. Het nummer gaat verder op de Cocteau Twins-geïnspireerde sound van de ep, gedragen door een zware baslijn en wat My Bloody Valentine-achtige “oohs” en “aahs”. Het is echter wanneer het refrein invalt dat Hatchie haar invloeden weet te overstijgen en ons wel erg warm maakt voor die debuutplaat. (Martijn)
The National – You had your soul with you
The National heeft de gewoonte om niet z’n meest representatieve nummers als albumaankondiging te gebruiken. ‘Bloodbuzz ohio’ bij ‘High violet’, ‘Demons’ bij ‘Trouble will find me’, ‘The system only dreams in total darkness’ bij ‘Sleep well beast’: de rest van het album klonk vaak helemaal anders. En dus is het afwachten of ‘I am easy to find’, dat in mei uitkomt, vol mathrock-gitaren gaat staan zoals deze eerste single. Het is overigens één van de weinige keren dat je iemand anders’ stem hoort naast Matt Berninger, en het is die van David Bowie-oudgediende Gail Ann Dorsey. (Mattias)
Freddie Gibbs & Madlib – Bandana (featuring Assassin)
Sinds ‘Piñata’ weet elke hiphop-liefhebber dat de combinatie van gangsta rapper Freddie Gibbs en producer Madlib een match made in heaven is. Na vijf jaar wachten op een opvolger is het eindelijk zover. ‘Flat tummy tea’ is nog maar net verteerd of we krijgen alweer een nieuwe single voorgeschoteld. “I’ll be wiping off the motherfuckin’ fingerprints / with my bandana”, klinkt Gibbs gevaarlijk op ‘Bandana’. (Pieter S)
Marina – Superstar
Marina heeft haar Diamonds thuisgelaten en komt naar buiten met enkel haar voornaam. In april komt ze met een opvolger voor het alternatieve pop-pareltje ‘FROOT’. Er zijn de afgelopen jaren heel wat nieuwe popdiva’s opgestaan, dus het wordt spannend afwachten of ze haar status van superstar kan bewaren. (Mattias)