‘Fans van de betere gitaarmuziek waren gisteren in de Botanique op de juiste plek’ zou een erg cliché openingszin zijn, maar zelden was hij zo toepasselijk als nu. Cloud Nothings bundelt ondertussen al 9 jaar lang de boeiendste elementen uit het overkoepelende genre samen tot heerlijke songs – van noise over indie tot emo – zonder ooit geforceerd te klinken. Ook live bewezen ze al meermaals top te zijn, maar gisteren in Brussel verliep het toch dat tikkeltje moeizamer dan anders.
Foto’s door Mattias Goossens
De Amerikanen zakten af naar De Rotonde met hun oerdegelijke laatste plaat ‘Last building burning’ onder de arm, en besloten hem integraal op het publiek af te vuren. Knap dat ze dat durven, maar de erbarmelijke geluidsmix tijdens het begin van de show deed het album oneer aan. Openers ‘On an edge’ en ‘Leave him now’ verdronken in een soep waarin enkel de drums en af en toe een basnoot overeind bleven – vooral bij het tweede nummer was dat zonde. Enkel op de rustigere momenten – denk aan intro’s of soundscapes – tekenden de leadgitaren zich duidelijk af zoals dat hoort bij Cloud Nothings, om vervolgens weer te verdwijnen in iets dat op een gedempt hardcore-optreden leek. En ‘Last building burning’ heeft weinig rustpunten.
Doordat de herkenbare hits gespaard werden tot de tweede helft van de show, sloop er een nogal gezapige sfeer in het publiek. ‘Another way of life’, de afsluiter van de plaat, werkte als een wake up call – een broodnodig shot adrenaline. Een enkeling in het publiek kon de tekst meezingen, maar het nummer heeft alles om uit te groeien tot een nieuwe publiekslieveling. Ondertussen was de geluidsmix net op tijd weer in balans gebracht voor hits ‘Now hear in’ en ‘Enter entirely’. Vooral die eerste scheurde heerlijk door de zaal – al moest Dylan Baldi’s stem soms moeite doen om boven water te blijven.
Met afsluiters ‘Stay useless’ en ‘I’m not part of me’ kregen de Amerikanen het publiek eindelijk helemaal losgeweekt. Beter laat dan nooit. Een bomvolle Rotonde mag dan misschien niet de meest geschikte zaal zijn voor een pogo, maar weinig muziek doet zo’n zin krijgen om ongecontroleerd rond te springen als die van Cloud Nothings – en of het er amusant uitzag. Een heerlijke versie van het noisy ‘Wasted days’ deed als enige bisnummer de zaal voor ene laatste keer op z’n grondvesten daveren. Geen meezinger als afsluiter, wel een verdomd intense lap muziek.
Jammer van het slechte geluid tijdens het eerste deel van de show, want dit had een dijk van een concert kunnen zijn. Helaas slaagde Cloud Nothings niet in z’n opzet: wat reclame had moeten zijn voor de laatste plaat, werd een vaag rommelpotje dat pas begon te koken toen oudere classics naar boven werden gehaald.
In Botanique zijn binnenkort onder meer Octavian (14.02), Modeselektor (20.02) en Tommy Genesis (24.02) te zien. Info en tickets vind je hier.