Blood Red Shoes breidt z’n schoenenrek uit in de Botanique

Blood Red Shoes blijft voor ons voor altijd gelinkt aan Pukkelpop, waar het duo uit Brighton tussen 2009 en 2012 drie keer speelde. Enkel een storm kan dat abonnement op de festivalwei in Kiewit doorbreken. De band klonk altijd nog dat tikkeltje beter op een podium, waar de energie tussen frontvrouw Laura-Mary Carter en drummer Steven Ansell het best tot z’n recht kwam. Dat intensieve touren eiste echter ook z’n tol, want na het zelfgetitelde derde album werd het stil rond de band. Tot er vorig jaar plots nieuwe muziek was, en de band zaterdagavond in de stampvolle Rotonde van de Botanique nieuwste plaat ‘Get tragic’ voorstelde.

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 

Foto’s door Lotte Torsin

Tijdens die pauze werd het schoenenrek ook gevoelig uitgebreid, want er stonden plots dubbel zo veel paar schoenen op het podium. “Our family got bigger”, verklaarde Ansell vanachter z’n drumkit. Dat nieuwe schoeisel werd evenwel snel uitgeschopt, want het merendeel van de set stonden ze gewoon weer met z’n tweetjes te rammen in nummers van hun eerste vier albums. Ook die klonken grootser dan voorheen, en aan het opjuttende gedrag van het duo bleek dat er stiekem van grotere zalen gedroomd werd. Deze eerste tournee is dan ook een voorzichtig klopje op de deur – de terugkeer door de grote poort volgt waarschijnlijk later dit jaar met een grootser opgevatte tournee.

Gelukkig was het gisteren nog in intieme kring, want aanvankelijk ging het allerminst feilloos. Een haperende effectenbak maakte Carters gitaar levenloos – een euvel dat in opener ‘Elijah’ geen al te groot probleem vormde, maar later in de set wél problematisch kon worden. De show werd even geschorst en vijf minuten later werd de machine weer op gang getrapt. Die valse start had echter wel z’n weerslag op de frontvrouw, die haar frustratie in verbeten gitaarspel verwerkte. “We’re back in the room, let’s do this!” riep Ansell terwijl hij met z’n drumstokken de eerste rijen deed opveren in ‘Bangsar’.

Het grootste deel van de show bestond daarna uit oudere nummers, waarbij enkele van de grootste publiekslievelingen achterwege bleven, alsof Blood Red Shoes wou aantonen dat die tijd écht voorbij is. Geen ‘Heartsink’ of ‘It’s getting boring by the sea’, wel een verschroeiend spelletje aantrekken en afstoten in ‘Je me perds’. Van het debuut kregen we enkel deep cut ‘This is not for you’ en een overenthousiast meegeschreeuwd ‘I wish I was someone better’. Daarvoor kreeg Ansell zelfs wat whiskey aangereikt uit het publiek.

In die finale vervoegden de twee nieuwe bandleden het duo weer, om over te schakelen naar ‘Mexican dress’, ‘Eye to eye’ en ‘God complex’, dat vreemd genoeg niet op het nieuwste album prijkt. Na een korte drinkpauze kregen we nog toegift ‘Colours fade’, in uitgebreide opstelling. “That’s how we like to play these songs now”, verzekerde de drummer ons nog. Knellen deed Blood Red Shoes na die haperende start nergens meer, en de nieuwste kicks pasten even goed als de afgedragen exemplaren. Tot op een festivalwei?