Elke vrijdag draait de release-radar van menig muziekliefhebber overuren. Om niet verloren te lopen in Facebookfeeds en Soundcloudprofielen hebben wij de nieuwe albums van deze week voor jullie in een lijstje gegoten.
Bazart – 2
In promotionele interviews die het album vooraf gingen beloofde Bazart dat ze een ‘albumalbum’ gemaakt hadden met ‘2’ en dat het eindelijk was wat ze zelf wilden doen met hun muziek. Onze recensent gelooft er na enkele intensieve luisterbeurten geen hol van. Als dit is wat ze willen doen – achteruit gaan tegenover hun debuut – is het ambitieuze pad dat ze momenteel – ongewild? – bewandelen, het pad dat ze dringend moeten verlaten. Lees hier onze review van ‘2’. (Pieter D)
Beak> – >>>
Alweer zes jaar na de meer dan degelijke krautrockplaat ‘>>’ presenteert Beak> zijn derde album, dat voor de gemakkelijkheid de titel ‘>>>’ meekreeg. Onder leiding van Geoff Barrow (Portishead) en met een nieuwe toetsenist in de rangen is het afwachten of Beak> verder gaat op zijn elan. Het instrumentale ‘Allé sauvage’ klinkt alvast erg lekker. (Pieter S)
Brockhampton – iridescence
Na vorig jaar maar liefst drie albums uit te brengen is Brockhampton alweer terug met een nieuwe plaat. Ondertussen werd Ameer Vann wel uit de groep gezet na beschuldigingen van seksueel geweld. Vann speelde op de Saturationtrilogie een vrij belangrijke rol, dus de vraag is hoe de rest van de groep stand houdt na zijn vertrek. De singles die uitkwamen naar aanloop van het album bewezen gelukkig al dat de boyband hun oor voor aanstekelijke bangers nog niet verloren zijn.
Christine And The Queens – Chris
De Franse Christine And The Queens neemt geen blad voor de mond als het gaat over genderfluïditeit. ‘Chris’ belooft sensueler en funky’er te zijn dan haar succesvol debuut ‘Chaleur humaine’ (meest verkochte debuut van 2016). In haar songs bewijst ze dat machogedrag best vrouwelijk en popmuziek wel degelijk diepgaand kan zijn. (Guillaume)
Gazelle Twin – Pastoral
Gazelle Twin, dat is het avant-garde post industriële art pop concept van Elizbeth Bernholz die haar mosterd een aantal jaren geleden vond tijdens een show van Fever Rey. Het is dan ook niet toevallig dat kostumering, de productie en sound een grote invloed hebben gehad op haar eigen act. Haar nieuwe album ‘Pastoral’ is een donker experimenteel met noise gevuld verlengde van. (Yannick)
Liars – Titles with the word fountain
Vorig jaar kwam TFCF uit, het eerste album van Liars als soloproject waarop Angus Andrew zijn creatieve waanzin de vrije loop liet gaan. Nu heeft hij met ‘TWTWF’ (Titles the word fountain) verrassend snel alweer een nieuwe plaat klaar. Zowel uit de titel als de albumhoes blijkt duidelijk dat het hier om een rechtstreeks vervolg op ‘TFCF’ gaat. Hopelijk is deze opvolger op muzikaal vlak minstens even interessant.
Marble Sounds – Anyhow (Even now)
De nieuwste worp van Marble Sounds leest als een reisdagboek van een trip door een divers landschap die je ooit aflegde. Het is bij momenten weids, soms robuust terwijl het een andere keer weer klein en gezellig klinkt. De weemoed schuilt achter elke bladzijde. (Daan F)
Max Cooper – One hundred billion sparks
Minimal techno kan heel rap verzanden in piano-riedels en zachte bassen, maar Max Cooper wist op zijn vorige album ‘Emergence’ die valkuil te ontwijken met invloeden uit IDM en ambient. Vooraf geloste single ‘Hope’ geeft enkel de suggestie van techno, dus het is toch afwachten welke subtiele verschillen Max Cooper in zijn nieuwe album verwerkt heeft. (Daan L)
Suede – The blue hour
Liefst vier voorproefjes heeft Suede vrijgegeven in aanloop naar album nummer acht. Daaruit blijkt voornamelijk dat zanger Brett Anderson zijn voorliefde voor drama en het ‘bigger than life’-gevoel nog geenszins verloren heeft. Het valt te betwijfelen of Suede met dit nieuw werk zijn succes van weleer kan evenaren, maar wij blijven hoe dan ook benieuwd. (Koenraad)
The Bony King Of Nowhere – Silend days
Drie jaar na de naamsverandering besluit Bram Vanparys om opnieuw als The Bony King Of Nowhere een plaat uit te brengen. Een jaar in een caravan gaan leven, afgezonderd van prestatiedrang en een relatiebreuk heeft zijn sporen nagelaten bij de Belgische troubadour. Op ‘Silent days’ horen we dat terug in zijn teksten, maar ook in een vernieuwd geluid. (Jens)
The Paper kites – On the corner where you live
De Australiërs van The Paper Kites brengen amper een paar maanden na ‘On the train ride home’ het nieuwe ‘On the corner where you live’ uit. Verwacht een verzameling songs over mensen allerlei, badend in een immer melancholische sfeer en gedragen door de zachte, helende stem van Sam Bentley. Deze keer ontfermde de Grammy-winnende Peter Katis (Interpol, The National) zich over het album, wat een iets voller geluid zou kunnen opleveren. (Kevin)
Static Party Poses – Climbing
De Gentse band Static Party Poses (met leden van ex-Humo’s Rock Rally finalist milpool) debuteert met ‘Climbing’. Denk Sparklehorse en Pavement, maar dan gemixt door Benjamin Compston van Happyness, nog zo’n band die niet vies is van een melancholische lofi-sound. Voer voor duysterfans. (Quinten)
Villagers – The art of pretending to swim
Na twee geweldige platen, een goeie plaat en een saaie liveplaat, is onze favoriete Ierse singer-songwriter weer terug. De drie vooruitgestuurde singles doen vermoeden dat Villagers met ‘The art of pretending to swim’ weer terugkeert naar de sound van doorbraakalbum ‘Awayland’. De titel van de plaat is dan weer typisch O’Brien: hopeloos teder en poëtisch. (Frederik)