We weten niet hoe het met jouw kennis van r&g gesteld is, maar die van ondergetekende was tot voor kort zeer beperkt. Nu het genre weer aan het opkomen is, willen wij er wel iets over kwijt en onze aandacht richten we hierbij in het bijzonder op de producer Mssingno, de voor ons meest opvallende artiest in deze nieuwe stroming.
Eigenlijk zegt het woord “r&g” al waar deze muziek over gaat: rhythm en grime; de typische sensuele muziek, en vooral vocals, gepaard met de agressieve, van rap ontdane grimeklanken. Terror Danjah en Davinche maakten er jaren geleden furore mee, na een tijdje geraakte het genre evenwel weer uit de mode. Anno 2014 merken we echter dat naast de opmars van de indie r&b en van – veelal instrumentale, bij de Londense club Boxed gecentreerde – grime ook de kruising tussen de twee weer een nieuw leven gekregen heeft. Kelela kan je als voortrekker situeren, hoewel haar producties invalshoeken uit verschillende elektronische subgenres bevatten.
Mssingno is een andere artiest die de hedendaagse r&g zo boeiend maakt en daarbij ook vooral alle conventies aan zijn laars lapt. De anonieme Britse producer bracht vooralsnog slechts één ep uit, toonde in een production mix al dat de vier uitgebrachte nummers geen toevalstreffers waren en werkt nu momenteel op eigen tempo aan nieuw materiaal voor het immer relevante Tri Angle, met echte vocalisten en bijvoorbeeld ook de hierboven reeds aangehaalde Kelela.
Nu weet je meteen ook dat de beatkunstenaar tot nu toe vooral werkte met samples, en die zijn veelal van commercieel succesvolle artiesten. In de ‘Brandy flip’ herkennen we duidelijk de gelijknamige zangeres en haar hit ‘Right here’, bij andere songs is het vaak moeilijker om de originele uitvoerder te onderscheiden. De artiest haalt de vocals immers vaak compleet uit hun context om ze te vervormen tot ze in zijn typische sound passen. Die herken je uit de duizend, vanwege de ingehouden euforie, de opgepitchte vocals en de kruising tussen verleidelijke zang en een contrasterend koude productie.
De toonaangevende elektronicawebsite Fact kroonde ‘Xe2’ niet voor niets tot het beste nummer van 2013. De song wordt gekenmerkt door een androgyne kinderrobotstem – oorspronkelijk van R. Kelly, we kid you not – en zorgt dankzij speelse glockenspiel en een zekere spanning door het ontbreken van een climax voor een bij een eerste luisterbeurt verwarrende ervaring. Het gebeurt immers niet vaak dat je zo verrast wordt door een onbekend geluid. In dat opzicht kan je wel een parallel met SOPHIE trekken, die intrigeerde met zijn ‘Bipp’ op een gelijkaardige manier. Toch moet het ook gezegd dat de liedjes zelfs na een dertigtal luisterbeurten hun kracht niet verliezen. Het fonkelende van ‘Skeezers’, de heerlijk opruiende sample van ‘Xe3’ en de loeiende bassen van ‘124’; allemaal blijven ze glorieus recht als door gewenning het onvoorspelbare element weggeëbd is.
Wanneer de Londenaar met nieuwe muziek komt is nog niet geweten. In een zeldzaam interview gaf de man enerzijds aan snel “fresh” materiaal uit te willen brengen, maar stelde hij anderzijds dat hij niet haastig iets wil releasen, omdat ie onder grote druk staat. Van ons krijgt de artiest alle tijd, wij blijven toch steeds (ongeduldig) wachten.