Heftige weekje hebben we achter de rug, zeg. Sterk nieuw materiaal van onder meer Fetty Wap, Murlo, GUM en Palm geraakte zelfs niet in onze selectie. Welke artiesten Matthias Desmet, Jens Van Lathem en Thomas Konings dan wel kozen, zie je hieronder.
Frankie Cosmos – Sand
Frankie Cosmos maakt aandoenlijke liedjes, waarbij ze de DIY-punk à la The Raincoats moeiteloos aan het charmante geluid van girl groups uit de sixties linkt. Fijnproevers zullen zich ongetwijfeld ‘Zentropy’ herinneren als een van de opmerkelijkere albums van vorig jaar. ‘Sand’ is het eerste nummer van een in de steigers staande nieuwe ep. Waar de meeste bands meer dan drie minuten over doen, speelt Frankie hier klaar in welgeteld 49 seconden. Geen eindeloos herhaalde strofes en refreinen, enkel de tengere essentie volstaat. (MD)
Joanna Newsom – Leaving the city
La Newsom deed ons vijf jaar wachten op haar nieuwe worp, maar die lijkt gelukkig erg veelbelovend te worden. ‘Leaving the city’ is het tweede, geloste nummer daaruit en begint met de archetypische harp, maar gaandeweg ontvouwt zich een weelderige orkestratie. Grijp je roze eenhoorn en rijd naar een land waar sprookjes echt bestaan (en het is niet De Efteling). (MD)
Alex G – Kicker
Een week nadat we Alex Chilltown en Spencer Radcliffe in deze rubriek tot nieuwe Alex G’s uitriepen, komt de meester zelf nog eens met een nummer op de proppen. Deze keer sluit de lo-fi-magiër weer aan bij zijn oude geluid. De nineties worden weer ingenieus geplunderd. De song zwalpt heerlijk tussen Pavement en Eliott Smith. ‘Kicker’ is reeds het derde nummer dat Alex G lost uit zijn nieuwe aankomende plaat ‘Beach music’, en voor de derde keer geraakt hij zo in deze rubriek: een puike prestatie, zowaar. Is Alex G klaar om de indietroon op te eisen? (MD)
YVETTE – Calm and content
YVETTE is niet je sympathieke buurvrouw, maar een hondsbrutaal rockduo uit New York. Twee minuten lang of kort wordt erop los gedreund. Synths en gitaren zorgen voor een rockocalyps zonder weerga. Industrial en noiserock verstrengelen tot een snoeihard oorgasme. Je een welgemikte oplawaai verkopen, is nog zoiets dat je buurvrouw nooit zou doen, maar dit tweetal doet het wel. (MD)
ULYSSE – Witness
Laat het aan een Franstalige band om “witness” met “confess” te rijmen, maar wat verder vooral positief opvalt aan deze emo-banger zijn de steeds meer krachtige en opdringerige golven die je meesleuren in het electropopnummer. (JVL)
Hazel English – Fix
Terwijl Jan Leyers nog steeds druk bezig is met een weg naar ons hart te zoeken, glipt Hazel English al een derde keer op rij binnen via een weinig gekend achterpoortje. Op ‘Fix’ biedt ze eigenlijk niets meer maar ook zeker niets minder dan op ‘Never going home’ of ‘It’s not real’: galmende en aanwezige vocalen, gitaarriedeltjes en nog wat meer galm op de achtergrondstemmen. Op deze song moet je zelf misschien iets meer moeite doen om je te laten veroveren, maar gelukkig is Hazel een chauffeuse waar wij gretig ons best voor doen. (JVL)
Autre Ne Veut – The age of transparency
Weinig artiesten slagen erin zo verdomd catchy en emotioneel tegelijkertijd te klinken als Autre Ne Veut, net zoals weinig artiesten zo succesvol analoge en digitale klanken kunnen versmelten als je favoriete anti-popster. Want, wanneer hoorde je voor het laatst zo’n coole combo van een jazz-sound en hi-fi-electro-pop? ‘The age of transparency’ is een game changer. (TK)
SPORTS – Get bummed out
Schattig, eerlijk en intiem is als we het over rockmuziek hebben toch bijna altijd beter dan groots en afstandelijk, right? Dat is in ieder geval wat deze nieuwe van SPORTS weer zo goed maakt. En net zoals Autre Ne Veut z’n nieuwe is dit nummer emo en aanstekelijk; beste combo ever. (TK)
MM – 9th ritual
Als we het dan toch over sterke combinaties hebben, dan mag de horrortronica-meets-club-banger ‘9th ritual’ van MM niet ontbreken. Zoals bijna al het materiaal dat via Her Records verschijnt is dit nummer enerzijds een beetje creepy, hier met een typisch scherp geluid dat zo bij een werk van Kyselina zou passen, maar anderzijds ook verschrikkelijk swingend en klaar om elke dansvloer te veroveren. (TK)
Majical Cloudz – Are you alone
“What’s the point of a sad, sad song?” zingen nadat je gestart bent met “Red wine and sleeping pills / You’re gonna die so you say, but you’re here still”, het lijkt niet bepaald consequent. Majical Cloudz weet hier echter als een geruststellende vriend te klinken, niet in het minst dankzij de prachtige, subtiele en vederlichte ambientsound in de achtergrond. Voor de postmoderne medemens en muzieksnobs is er ook nog een klets intertekstualiteit, moest de emotionele lading van dit nummer nog niet overtuigend genoeg zijn. (TK)