Het zijn mooie tijden voor muziekliefhebbers. Onze redactie beperkt zich telkens tot tien nummers in deze rubriek, maar deze week hadden dubbel zoveel liedjes zeker een plekje verdiend. Dat wil dan ook weer zeggen: deze tien keuzes zijn het neusje van de zalm.
Joanna Newsom – Sapokanikan
Vijf jaar na een driedubbel-lp die door de critici onder karrenvrachten jubel werd bedolven, maakt La Newsom een rentree door de grote poort met een klein gebaar, een clip geregisseerd door Paul Thomas Anderson en geen harp. Deze criticus zou het kleinood meteen onder karrenvrachten jubel bedelven, ware het niet dat vier anderen hem voor waren. (MD)
Holy Waxwing – Teva suite
Je hebt het misschien al gemerkt, er verschijnt wel eens een nummer van PC Music in deze rubriek, muziek die de ene in het rond doet stuireren van genot en de ander doet verlangen naar het moment waarop deze plaatjes tot gruis worden vermalen. Voor deze laatste categorie bricoleerde Holy Waxwing ‘Teva suite’ dat klinkt alsof de brokstukken van een PC-Music-nummer zachtjes nazinderen na de sloop. (MD)
Liss – Try
In Denemarken wordt niet enkel noise rock (The Raveonettes), punk (Iceage) of sfeervolle indie folk (Efterklang) gemaakt. Van een brok pop met een hoek af, zijn de Scandinaven blijkbaar ook niet vies. Schuur je oor, ten bewijze, aan ‘Try’ het debuutsingletje van Liss, het bastaardkind van Unown Mortal Orchestra en LA Priest. (MD)
Mythologen – Hain
Als ondergetekende het goed begrijpt is Mythologen de nieuwe gedaante van Myth, een Scandinavisch duo dat het voor haar nieuw materiaal over een andere boeg gooit. ‘Hain’ is vrij luchtige en warme techno in de stijl van Jon Hopkins of George FitzGerald en hakt er best hard in, terwijl de song ook een dreamy, misschien zelfs melancholische sfeer heeft. De beats durven al eens te schuren, een streepje balearic house dringt door: dit is enerzijds een brutaal, maar anderzijds ook een verfijnd werkje. (TK)
Palm – Crank
Wie eerder dit jaar al kon genieten van de grillige post-punk uit het kamp van Viet Cong kan nu zijn hart ophalen aan de eerste single uit Palm hun Exploding In Sound-debuut ‘Trading basics’. ‘Crank’ is allesbehalve een easy listening, maar wel een die je niet onberoerd achterlaat. De stekelige gitaren lijken steeds weer terug te veren, de zang is quasi-onverstaanbaar en onconventioneel, en de extra instrumentatie aan het einde klinkt eerst tegendraads om vervolgens te ontaarden in georganiseerde chaos. Dat maakt van de single een brutaal beestje dat mentale inspanningen vereist en fysieke slagen uitdeelt. (TK)
Loyle Carner – Florence (feat. Kwes)
Het lijkt erop dat de windstilte op het hiphopvlak over het kanaal eindelijk tot een einde aan het komen is. Nieuwe en frisse geluiden waaien onze kant op. Eerder hoorden we al Kate Tempest en Rejjie Snow en nu lijkt ook Loyle Carner zich daarbij aan te sluiten. Op Florence geen harde beats, maar wel zachte, eerder jazzy geluiden die dankzij de heerlijke flow af en toe herinneringen aan The Streets oproepen. (AC)
John Grant – Disappointing (feat. Tracey Thorn)
John Grant, de ex-zanger van indierockers The Czars bewandelt al een tijdje het solopad. Zijn debuut ‘Queen of Denmark’ stond nog vol fraaie trage singer-songwritersongs, maar daarna werd zijn werk steeds elektronischer. Zo ook het deze week gedeelde ‘Disappointing’, dat – wat (tk) ook zegt – allesbehalve teleurstellend is. Het gaat om een voorproefje voor zijn nakende derde album ‘Grey tickles, black pressure’. Een opvallend elektronische motiefje begeleid de excentrieke stem van Grant, die bijzonder complementair is met de stem van Tracey Thorn (van Everything But The Girl) en die het nummer naar een hoger niveau stuwt. (AC)
Destroyer – Times Square
Het gaat de goede kant uit met dat nieuwe album van Destroyer. Ook derde voorproefje ‘Times Square’ doet genieten dankzij rijke instrumentatie en de immer charmante vocals van Dan Bejar. Het nummer beschrijft de frontman zijn liefde voor het gelijknamige gebouw en lijkt wel gemaakt voor mensen die niet in New York wonen: de sfeer is eerder lui en feeëriek, exact wat je nodig hebt om vakantievlinders te voelen. (TK)
Nkisi – Collective self-defence
NON Records is momenteel een van de meest interessante, relevante en kwalitatieve labels op het wereldwijde web. Elke week komt er wel een sterk nieuw staaltje uit het kamp van Nkisi, Angel-Ho en Chino Amobi en de voorbije dagen waren we bijvoorbeeld onder de indruk van die eerste haar ‘Collective self-defence’. Of het nummer over raciale spanningen, dan wel de commerciële praktijken van SoundCloud gaat (daarover zagen we de voorbije dagen uit die hoek van het internet wel wat stukjes muziek passeren), is niet meteen duidelijk; dat er heel wat kracht achter de boodschap zit, begrijpen we dan weer wel. Verknipte vocal samples breken naast stuiterende geluiden en opgefokte club-beats een achterliggend mistig en dromerig landschap, met hun opruiende karakter roepen ze bijna op tot actie. (TK)
Amy Bezunartea – Oh the things a girl a must do
Tot slot een girl, een gitaar en een nummer dat slaat en zalft. Geniet. (MD)