Als er iets is waar (TK) en (MD) bekend om staan, dan is het wel dat ze hun oren in elke uithoek te luisteren leggen. Het zorgt in onze Punch, Brothers, Punch deze week alweer voor een gevarieerd menu. Beiden schuiven ze een leerling in de leer van FKA twigs naar voor, beiden gingen ze op zoek naar de meest spannende instrumentale werkjes en beiden hadden ze deze week alweer een favoriete riff. Het doet een beetje denken aan Siskel & Ebert, maar zonder het gespeeld contraire en met elke week weer de focus op de beste muziek voor je selecteren.
Oneohtrix Point Never – I bite through it
De manier waarop Oneohtrix Point Never op ‘I bite through it’ de spanning van de scherpe synths even dropt en inruilt voor een dreamy doch abstract klankenpalet, is herkenbaar. De rest van het nummer leert ons echter een hele nieuwe kant van de producer kennen. Invloeden uit de gitaarwereld worden hier gecombineerd met een IDM-achtige sound, en het resultaat weet het zinderende en overweldigende uit beide genres samen te ballen. Bovendien voelt het geluid hier net zo paradoxaal claustrofobisch en bevrijdend aan als in het beste uit Lopatins back catalogue. Dat alles maakt van de eerste ‘Garden of delete’-song een sensationeel, verrassend en verslavend brokje muziek. (TK)
Kelela – Rewind
De boeiendste der leftfield-r&b-zangeressen – FKA twigs past liever voor die titel – heeft een opvolger klaar voor de indrukwekkende mixtape ‘Cut 4 me’. Een eerste voorproefje uit de ‘Hallucinogen’-ep laat een nieuwe dynamiek horen die het gracieuze van het eerdere werk succesvol inruilt voor verleiding. Het kleurenpalet verandert zo van grijze, bruine clubtinten naar roos, en niemand kon vermoedelijk voorspellen dat het Kelela zo goed zou afgaan. (TK)
Shopping – Straight lines
Binnenkort gaan de jongens van Shopping op tour met Ought in de UK. Er zijn dan ook vergelijkingen tussen de twee bands te maken: beide grossieren ze in snedige maar dansbare post-punkgitaren, eigenzinnige zang en politiek geladen teksten. En allebei zijn ze straf bezig. Niet alleen is het verfrissend om eens een queer punk band uit Groot-Brittannië over het systeem te horen zingen (zoals hier over gold diggers), ook en vooral is het heel erg fijn dansen op het raggende riffje van het drietal. (TK)
Simbiosi – xxxxxxx
Werkdiscs bracht ons al materiaal van Actress, Helena Hauff en Moiré, en doet ons nu kennismaken met de nieuwkomer Simbiosi. Diens eerste nummer ‘xxxxxxx’ klinkt al meteen als het soort vage maar viscerale electronica waar het label zich in specialiseert. Zwaar en duister, maar bijna hypnotiserend op het juiste (hoge) volume. (TK)
Blaze Kidd – Recuerdos
De opkomst van Zuid-Amerikaanse klanken is nu al een tijdje niet te stuiten. In de mainstreamwereld zie je het succes van Kranium (authentiek), Eva Simons (minder authentiek) en Jamie xx zijn steeldrums en Popcaan-samenwerking. In de underground-scene is het tresillo-ritme al helemaal alomtegenwoordig en als artiesten als Blaze Kidd zo sterk bezig blijven, zal het niet lang duren voor al die producers en artiesten meer aandacht krijgen. ‘Recuerdos’ bouncet op een semi-emotionele sound met gemakkelijke synths en zelfs een koor, maar weet dat mogelijk cheesy geluid net scherp te doen klinken. (TK)
Erik Griswold – Over
Geen dure elektronica of veelkoppige band steelt op dit nummertje de show, wel een vleugel met prularia in, the prepared piano. Erik Griswold bewijst dat vandaag in dat “wereldje” meer te beleven valt dan enkel Hauschka. Griswold gaat niet voor het atmosferische, maar voor een suggestieve huiselijkheid, verrassend melodisch en met veel sonische ontdekkingetjes onderweg. Onder meer de kippen van de klankbricoleur stelen de show in het recent gedropte clipje. (MD)
Erik Griswold – Over from ROOM40 on Vimeo.
Battles – FF Bada
Ok, Battles heeft dit al vaker gedaan, maar de cocktail van springende ritmes, clashende gitaren en blitse drive blijft onweerstaanbaar aanstekelijk. De smeltende pizzapunt houdt ons nu al even hard in de ban als de rozige ijsjes op ‘Gloss drop’. Blijven Battles op hetzelfde stramien verdergaan van die laatste plaat die de fans verdeelde, maar ondergetekende wel kon bekoren? Wie weet. Wij genieten al vast van het lekkers dat met mondjesmaat wordt gelost. Jummie. (MD)
Yonatan Gat – 0
In het genre van de instrumentale rock genieten weinig bands van een navenante status als Battles, maar ook onder de kleine vissen en de jongen honden zitten er een aantal beestjes die jullie aandacht verdienen. Neem nu deze Yonatan Gat, een band waarvan de nummers gelukkig langer zijn dan hun songtitels. Hun bonkige sound scheurt, ondanks enkele grillige manoeuvres, doelgericht onze boksen aan flarden. (MD)
Blossoming Mums – Autumn in Massachusetts
Soms denken wij dat we later dan de vroege seventies geen enigmatische acid folk (denk Simon Finn of Gary Higins) moeten zoeken. Maar Blossoming Mums bewijst het tegendeel. Behalve het feit dat ze uit Massachusetts komen en een cassettetje en een bandcamprelease op hun naam hebben staan, is er bitter weinig geweten over de formatie. ‘Autumn in Massachusetts’ zou een herwerking, zeg maar destructie, van een nummertje uit één van die eerdere releases zijn. Zelden klonk de hemel zo chaotisch. (MD)
Sevdaliza – That other girl
Na de steile opgang van het fenomeen FKA Twigs staan ook andere futuristische elektrogodinnen aan de poorten van de undergroundroem te dringen. Sevadliza is een van de interessantere namen uit dit peloton. Haar songs zijn tot nog toe misschien net dat minder complex dan die van Twigs, intrigeren doen ze wel. De combinatie van Sevdaliza’s donkere, fluisterende stemtimbre met koele beatjes werkt wonderwel. De indrukwekkende 3D-visuals van Pussykrew maken van de videoclip een bescheiden totaalkunstwerkje. (MD)