We ronden de week waarin ‘Loveless‘ 25 kaarsjes mocht uitblazen, waarin I will, I swear en BLÆGGER stopten en Freaky Age weer startte, waarin Dinosaur Jr. en Death Grips de AB op stelten zetten en waarin It It Anita succesvol debuteerde af met onze Plonsjes van de week. Verwacht je aan de terugkeer van Japandroids en Coldcut, naast heel wat jong geweld. Deze keer waren Sven Volckerijck, Frederik Jacobs, Matthias Desmet en Thomas Konings verantwoordelijk voor de selectie. Volg onze Plonsjes hieronder ook via Spotify en mis zo niks van de nummers die we de voorbije weken kozen.
Coldcut – Donald’s wig
Na 10 jaar brengt Coldcut nog eens nieuw werk uit. Eind november verschijnt de ep ‘Only heaven’. De titelsong gaven ze al iets eerder vrij, nu is er ook ‘Donald’s wig’. Daarop horen we Roses Gabor, wiens stem al opdook bij onder meer Gorillaz (‘Dare’), Shy FX en SBTRKT. Als vanouds weet Coldcut een opwindend dance-bedje te spreiden voor de gastvocalist. De song is ingenieus opgebouwd rond de zang en invloeden van dubstep en drum ‘n bass zijn duidelijk merkbaar. Het Londense duo toont hiermee na dertig jaar nog steeds meer dan relevant. (Sven)
Kid Smpl – Holding patterns
Het is niet de eerste keer dat we hier over Kid Smpl schrijven, en het zal hopelijk ook niet de laatste zijn. Met ‘Holding patterns’ laat de producer zich alweer in de positieve zin opmerken door lelijke electronica op een emotionele manier te brengen. De geluiden spatten zoals steeds uit je koptelefoon terwijl er een loodzware technobeat huishoudt en enkele samples de kakofonie compleet maken. Ondertussen slaat de melancholie doorheen al die elementen toe, waardoor de song naast zinderend en duizelingwekkend ook mooi en pijnlijk wordt. (Thomas)
Day Wave – Wasting time
Californiër Jackson Phillips maakt al enkele jaren leuke indieplaatjes onder het pseudoniem Day Wave. ‘Wasting time’ is een vooruitgeschoven single van nieuw album ‘I OH YOU’, en voorspelt veel goeds. Opgewekte gitaren en een subtiele synthesizer zijn de hoofdingrediënten van de luchtige song, die vrolijk en melancholisch tegelijk aanvoelt. Beeld je een Zachary Cole Smith (DIIV) in die nooit in aanraking is gekomen met drugs, en je hebt een idee van de sound. (Frederik)
Cloakroom – Big world
Deze nieuwe single van Cloakroom, een trio uit Indiana, springt, zonder incoherent te worden, alle kanten uit. Dat is een prestatie. Van dromerig naar wreed, van potige hardrock naar twee shoegaze, dat kan dus allemaal in één nummer. Bij deze is dat voor eens en altijd bewezen. Daar nemen wij galant onze hoed voor af. (Matthias)
Kevin Abstract – Miserable America
We geven je even mee dat Kevin Abstract (pseudoniem van Ian Thompson) deze week nog een ander nummer uitbracht (‘Yellow’, aka van ‘Snow’ van RHCP), maar dit is toch de knaller. Van racisme over homofobie tot liefde die omslaat in haat, alles wat er mis is kan gaan in een jongerenleven in het land van de sterren en de strepen, wordt hier op een hoop gegooid. Toch is dit een hoopvolle hymne met een gloedvolle productie. Die lijkt nostalgisch, maar is toch honderd procent hedendaags. (Matthias)
Japandroids – Near to the wild heart of life
Een eeuwigheid geleden wierpen Japandroids (foto) zich op als de nieuwe rockgoden voor een publiek dat steeds minder rechttoe rechtaan-gitaren wilde horen. Anno 2016 is er schijnbaar weinig veranderd: niemand zit zelfs te wachten op gitaren en Japandroids is nog steeds het geschikte duo om daar iets aan te veranderen. ‘Near to the wild heart of life’ is net zo’n langgerekt anthem als het onweerstaanbare ‘The house that heaven built’, met een epische intro die het headbangen al vroeg in de song doet starten, met een fired up refrein dat niet eens zoveel moeite moet doen om legendarisch te klinken en met een heerlijk meekweelbare oohoow-oohoow, die natuurlijk niet mocht ontbreken). (Thomas)
bo en – Sometimes
Na een eerder lang pauze is de singer-songwriter-producer bo en terug met nieuw materiaal. Zijn ouder materiaal deed altijd een beetje denken aan PC Music en consorten. Die kawaiiklanken horen we ook in het nieuwe ‘Sometimes’, maar worden nu aangevuld met een klassiek liedje, een lekker retro ritme en fluiten en blazers. Het zorgt voor een gedurfde clash, maar werkt uitermate goed. De song klinkt chaotisch en gestroomlijnd tegelijk en doet dat op een bijzonder vernieuwende manier die niet per se superraar of commercieel is, maar echt een eigen plekje in het universum weet op te eisen. (Thomas)
SIBA – I.D.C.A.U
De Deense artiest SIBA brengt een opvolger uit voor z’n fijne ep ‘Fruits’, die zo lekker was dat Charli XCX met hem in de studio kroop. Geen wonder, want in de man z’n muziek hoor je wel de speelsheid en de poppy sound van SOPHIE terug. De eerste single uit SIBA’s nieuwe release is ‘I.D.C.A.U’ en zou de artiest wel eens kunnen doen ontploffen op het wereldwijde web: de sound is zo fris, het nummer voelt zo catchy en hoewel het liedje herkenbaar klinkt, is het ook weer waanzinnig origineel. Wordt dit de opvolger van Flume en Cashmere Cat? (Thomas)
Kamixlo – Bloodless Y
Moest het je ontgaan zijn: momenteel vind je weinig producers of dj’s die zoveel potentieel hebben als Kamixlo. De opvallende Londenaar met blauw haar en Chileense roots bereidt zich na de geslaagde ‘Demonico’-ep en shows in de Vooruit en op Feeërieën voor op een nieuwe release en ‘Bloodless Y’ is daar het eerste voorsmaakje van. Het nummer is alvast weer brutaal clubmateriaal dat de alomtegenwoordige reggaeton-invloed uit z’n zonnig klimaat haalt en exposeert binnen de chaotische en dystopische westerse realiteit. Gelukkig hebben we nog die mechanische, repetitieve vocals om ons helemaal in te verliezen terwijl alles naar de vaantjes gaat. (Thomas)
Tinashe – Lucid dreaming
Terwijl Tinashe (foto) nog steeds verder blijft werken aan haar nieuwe plaat, heeft ze blijkbaar nog wel vijftig minuutjes muziek op overschot liggen die verpakt mogen worden in een mixtape. De songs daarop laten donkere, pure r&b horen die niet meteen op de charts mikt en eventjes nodig heeft om helemaal door te dringen. Na een eerste luisterbeurt is opener ‘Lucid dreaming’ alvast een nummer van de bovenste plank waarop de Amerikaanse onnavolgbaar haar onschuldige stem sensueel smost over een hazy, spirtuele dreampop-instrumental. (Thomas)