Humo’s Rock Rally 2014 belooft een topeditie te worden. Als we de deelnemers vluchtig overlopen, hebben we de indruk dat er meer dan anders namen tussen zitten waar we al eerder een goed gevoel bij hadden. Indiestyle probeert naar elke preselectie een reporter en een fotograaf te sturen, en traditiegetrouw trachten we ook op voorhand alle aspirant-sterren in te schatten aan de hand van de muziek die ze nu al online hebben. Vandaag stellen we je de deelnemers voor van preselectie 3 in het Cultureel Centrum te Mechelen op vrijdag 17 januari 2014 – 20u00 (info & tickets).
Wie naar Anna Rune luistert, zou nooit zeggen dat deze jongedame maar 19 of 20 jaar oud is. De mensen van wie zij lof toebedeeld krijgt, zijn ook niet van de minsten. Onder meer Jef Neve, Will Tura, Gregory van Dez Mona en Sioen hadden al mooie woorden veil voor haar. De songs op de Humo-site situeren zich ergens tussen de Belgische An Pierlé en de Russisch/Amerikaanse Regina Spektor. We houden haar alvast in de gaten. – luisteren
Hoe hard we ook ons best doen, we kunnen de drang om onze gal te spuwen over de bandnaam Atlas niet onderdrukken: last.fm leert ons dat er al minstens 15 acts zich zo noemen. De post-hardcore van deze jongens hier is niet echt alledaagse kost. de experimentele intro zet je even op het verkeerde been, waarna ‘Citadel / Sinking Ship’ je uitdaagt om alle overbodige energie uit je lijf te rukken en daar ongetwijfeld ook in slaagt. – luisteren
De laatste weken was er heel wat media-aandacht weggelegd voor Joey, de laureaat van ‘De Beste Singer-songwriter van Vlaanderen’ op VIER. Dat de jongeman talent heeft, hoeven we hier dus niet te vertellen. Zijn liedjes op de Humo-pagina stralen allemaal een joie de vivre uit die lijkt weggelopen uit de jaren 60, al klinkt de muziek helemaal niet gedateerd en blijven zang en instrumentatie in alle eenvoud probleemloos overeind. – luisteren
In Mechelen spelen twee bands die Indiestyle in het voorjaar programmeerde op onze Suck it and See party’s in Bonnefooi, en die we dus erg goed vinden. De eerste van hen is Kalisto Bay uit Oud-Turnhout. Het trio brengt een mix van surf, indierock en postpunk en doet dit met een gedrevenheid die niet elke groep gegeven is. Dat ze dit kunnen op verschillende tempo’s, vaak binnen één en dezelfde song, is mooi meegenomen. – luisteren
Nostalgie lijkt onbedoeld een rode draad te vormen door deze preselectie, want ook LKTR grijpt terug naar geluiden uit vroegere tijden. Dit gezelschap brengt naar eigen zeggen catchy electrorock met invloeden uit de new wave. De nummers doen inderdaad denken aan de jaren 80, slagen erin om snel je aandacht te trekken, al vertonen de online versies een gebrek aan diepgang. Compenseert de band dit live? – luisteren
De tweede groep uit deze preselectie die Indiestyle al op een eigen party programmeerde is Melting Time. We vielen voor het geluid van deze jonkies uit Lier omdat ze als weinige anderen weten om met erg kille klanken toch een bijna warm geluid neer te zetten. De ritmesectie imponeert op griezelige wijze, de gitaren snijden in je oren en de zang neemt je in een houdgreep om pas los te laten als je zweert dat je ‘t goed vindt. – luisteren
Het afscheid van Johnny Thijs zal weinig invloed hebben op het aantal post-genres die de hedendaagse muziekscene bevolken. Psychonaut brengt post-stoner en sludge, dat eerste kenden we nog niet. Zonder bio zouden we het ook wel als trage Seatlle-grunge kunnen beschrijven, zoals we die vroeger hoorden bij acts als Alice in Chains. Slaagt dit trio erin om brokken te maken in hun thuisstad? – luisteren
Wie zin heeft in een trip naar de jaren 80 zit goed bij Pupils, dat je graag meeneemt naar collega duo’s als Orchestral Manoeuvres in the Dark, zonder in de val te trappen om hun idolen te letterlijk te imiteren. Wat we krijgen is een hedendaagse blik op wat zich in die periode afspeelde. Daarbij richten de twee zich zowel op de dansbare, de kitscherige als de experimentelere variant. – luisteren
Schreef Scattering Walrus de kortste bio van alle Rock Rally-deelnemers? “Pop uit het hart van het Waasland” lezen we, en dat komt uit onze speakers als luchtige lo-fi-deuntjes die opvallen door hun frivoliteit, en tegelijkertijd nog wat schaafwerk kunnen gebruiken. De liedjes beginnen altijd goed, en gaan wat ons betreft ook iets te snel vervelen. Het potentieel is er zeker, hoewel we eraan twijfelen of het er in 2014 al uit zal komen. – luisteren
Hoe uiteenlopend de invloeden van Sunbourne ook zijn, ze hebben veel dingen gemeen die we ook terugvinden in de muziek van deze jongelui. De songs zijn veelal dreigend, gelaagd, zwaar, melancholisch en experimenteel. Aan power en overtuiging ontbreekt het niet, de uithalen van de zanger zijn niet te negeren, en de gitaren staan strak. Het benieuwt ons of de groep erin slaagt om binnen de 15-minutengrens te blijven. – luisteren