Soms moet je je eigen advies opvolgen. Het gevolg daarvan is dat je in Rijsel terecht komt voor een hiphopshow die zou overvallen en ontwapenen.
De 29-jarige Kate Tempest – echte naam Kate Calvert – betrad het podium na een korte intro, dan viel alles stil en spuwde ze een a capella-versie van ‘Marshall law’ uit. Met “Everywhere is monsters / tits out, wet-mouthed, heads back/ Shouting and screaming just to prove they exist” zette ze het pijnlijke verhaal van Pete, Becky en haar bewonderaar/drugdealer Harry dat begint in een East London Pub in. Van daaruit kaartte de dichteres/rapster/schrijfster in een indrukwekkende mix van poetry en hiphop 21ste-eeuwse problemen als naast elkaar leven, oppervlakkige relaties en drugs aan.
Tussen de real life-storytelling van haar songs door maakte de Londense boze speeches over big city living en eenzaamheid. Ze pleitte op haar hart kloppend voor “more empathy, less greed”. En toch glimlachte ze constant. Tempest heeft so much love to give en wilde het ons ook geven vanuit het diepste van haar hart. Het leek haar bovendien zo makkelijk af te gaan om een connectie te maken met een zaal vreemden, zelfs in een matig gevulde Club van L’Aéronef.
Kate is een beetje mollig en ongewassen en met wat verbeelding zie je nog steeds het ambitieuze zestienjarige meisje dat in de spiegel haar raps oefent in het typische Londens accent. Je voelde gewoon de elektrisch geladen spanning van jarenlang hard werk dat nu z’n vruchten afwerpt. Muzikaal gezien bleef de show sober – twee drummers, een keyboardiste en een backing zangeres/danseres – maar kon ie wel van begin tot einde boeien door onder meer hun spelplezier en een enorm goeie flow. ‘The heist’ ontpopte zich tot een apotheose waarin er tegen elkaar op gedrumd werd en de eerlijkheid, openheid en rauwe teksten van de emotionele set, die niet veel afweek van haar Mercury Prize-genomineerde debuut ‘Everybody down’, hun kookpunt bereikten. De woordenwervelwind die Kate Tempest heet, komt binnen als een mokerslag die je confronteert met jezelf en het echte leven.
Rijsel betekent ook een voorprogramma van eigen bodem, met alle vooroordelen van dien. UNNO boorde die vakkundig de grond in. Het drietal (drums, synths en zanger/rapper/keyboardist) verraste ons met een veelzijdige en energetische mengeling van toegankelijke electropop en hiphop, een breekpunt met een freestylesessie rond een touchpad, afwisseling tussen zang en rap waarbij er nog organisch gemusiceerd werd en jeugdig enthousiasme. De debuutplaat komt eraan.
L’Aéronef programmeert nog onder meer Ewert and the Two Dragons (12.04), Godspeed You! Black Emperor (16.04) en Mudhoney (23.05). Meer info en tickets zijn te vinden op hun website.