In interviews onderstreept FKA twigs graag hoe groot haar eigen inbreng is in het proces dat haar muziek ondergaat. Ze probeert zichzelf alles aan te leren en wil zo zelfstandig het werk maken dat het dichtst bij haar wensen aansluit. Live valt die aanpak te merken nog voor de artieste zelf op het podium staat. Net als in de Botanique vroeg ze namelijk een hiphop-dj om het publiek klaar te stomen voor haar komst, om zo de sfeer van de avond van bij het prille begin juist aan te pakken. Niet dat de aanwezigen daar veel aan hadden: hoewel DJ Slow als Pelican Fly-labelbaas één van België’s meest indrukwekkende platenbakken heeft, kon hij de hongerige massa in een fel verlichte zaal niet aan het dansen krijgen.
Hoewel Arca ooit een belangrijke rol speelde in FKA twigs’ sound, draait het project tegenwoordig enkel nog rond Thaliah Barnett. Tijdens optredens heeft de Britse niet alleen strak de touwtjes in handen, ook speelt ze haar personage uit om een boeiende en volledige show neer te zetten, en wordt ze dankzij een positief neveneffect daardoor bovendien nog eens een rolmodel voor een hele generatie.
De zangeres mag dan wel erg eigenzinnig overkomen, toch heeft ze begrepen dat het belangrijk is om compromissen te sluiten. De vreemde hersenkronkels die ‘EP2’ nog voor een groot deel vorm gaven, kregen dankzij post-Yeezus-popstructuren een toegankelijk jasje aangemeten. Hierdoor lijkt het wel alsof twigs’ muziek een inkijk geeft in iets magisch en buitenaards, alsof haar geluid hier en daar simpelweg goddelijke flitsen laat zien in plaats van gewoon als te bizar of abstract over te komen. Op het podium verpersoonlijkt de Young Turks-signee deze wisselwerking met haast onmenselijke bewegingen en een afstandelijke relatie met het publiek. Op die manier onderhoudt FKA niet alleen een uur lang alle toeschouwers, ook meet ze zich het imago van een echte ster annex half-godin aan en dwingt ze haast om aanbeden te worden, waardoor ze zo weer een zekere vrijheid creëert om te doen wat ze wil.
Op ‘LP1’ weet de Londense je gedurende de hele speeltijd mee te slepen naar een ander universum, in een concertzaal is dat evenwel minder gemakkelijk. Naarmate de locaties groter worden, moet het geluid evenredig groeien en bovendien is stilte noodzakelijk. Gisteren bewees de singer-songwriter evenwel makkelijk zalen van AB-capaciteit zonder al te veel toegevingen aan te kunnen, mede dankzij de ijzersterke performance die ze bracht. Vocaal gezien valt er nauwelijks iets aan te merken, inzake instrumentatie mag het af en toe iets meeslepender – bijvoorbeeld tijdens het zwakke broertje ‘Papi pacify’ – of kan de mix net dat tikkeltje subtieler, denk ‘Two weeks’. Over het algemeen bouwde twigs gewoonweg sterk verder op de fundamenten die begin dit jaar gelegd werden. ‘Ache’ bleek de doorgewinterde rots in de branding aan het begin van de set, de combo ‘Two weeks’ – ‘How’s that’ bleef de ultieme killer aan het einde. Tussendoor kreeg het publiek net genoeg muzikale ruimte om betrokken te worden bij het concert en zo bij de les te blijven. We noteerden de fijne, drukke outro van ‘Lights on’, die van steeldrum voorzien werd, en het met opgedreven tempo gebrachte ‘Video girl’.
FKA twigs slaagt erin om de luisteraar net het comfort te schenken dat haar toelaat om een tegendraadse artistieke koers te varen, en de artieste haar status tegelijk tot mythische proporties verheft. Twijfel niet langer: Tahliah Barnett is de belangrijkste muzikante van 2014.
De AB programmeert in de komende weken nog onder meer Shabazz Palaces (21/10), Is Tropical (22/10) en Kelela + Shura (30/10). Info, tickets en de volledige concertkalender vind je op de website van de concertzaal.