Het verhaal achter de recentste plaat van Mount Eerie is ondertussen wel al bekend, maar vlug nog eens samengevat voor zij die het gemist hebben: nadat Phil Elverum in juli 2016 zijn vrouw Geneviève verloor aan kanker schreef hij nieuwe nummers in de kamer waar ze stierf waarbij hij voornamelijk haar instrumenten gebruikte. Het resultaat was ‘A crow looked at me’, een beklijvend rouwdagboek waarin Elverum zonder censuur vertelt hoe hij de dagen ervaart na deze verschrikkelijke gebeurtenis. Het album wordt alom geprezen vanwege z’n emotionele impact, maar hoe vertaal je zo’n persoonlijk werk naar een livesetting?
De songwriter werd uitgenodigd door de Ancienne Belgique, maar voor de gelegenheid liet de organisatie het optreden plaatsvinden in de Brusselse kapel/kunstencentrum Les Brigittines. Het interieur baadde dankzij de verlichting in een rode waas, waardoor er een sfeer opgewekt werd die perfect bij Elverums jongste album paste: simpel, maar zeer intiem en effectief. Zo pakte de Amerikaan het optreden zelf ook aan, meer dan zijn stem en zijn gitaar bracht hij niet mee.
Toen Elverum het podium betrad, gebeurde dat zonder grote gebaren. De man bedankte zijn publiek vlug even voor hun aanwezigheid om daarna meteen de eerste tonen van ‘Real death’ in te zetten. Buiten de regelmatige beleefde dankbetuiging werd er sowieso weinig met de toeschouwers gecommuniceerd. Dat was ook helemaal niet nodig, want alles wat deze avond gezegd moest worden zat vervat in de teksten. Dit optreden was een vertrouwelijk gesprek tussen Elverum en de herinnering aan zijn vrouw waarvan de toehoorders nooit echt deel van konden uitmaken, enkel meeluisteren was mogelijk.
Een enkele keer verbrak de man de stilte toen hij tijdens het stemmen van zijn gitaar grapte over zijn angst dat het publiek muzikaal geschoold zou zijn en kritiek zou leveren op de intonatie van zijn instrument. Het was een klein menselijk moment dat een warm contrast vormde met de verder door merg en been gaande teksten. Het gitaarwerk klonk effectief niet altijd even zuiver, maar dat was in deze context geen nadeel. De ongepolijste klanken die soms opdoken tijdens nummers als ‘Ravens’ zetten de rauwe emoties die Elverum tentoonstelde extra in de verf en zorgden ervoor dat de teksten nog net iets harder aankwamen.
De setlist was ruwweg in twee helften opgedeeld. Tijdens het eerste deel kwamen de nummers vanop ‘A crow looked at me’ aan bod, waarna Elverum in het tweede deel nieuw materiaal bracht. De reeds bekende songs waren minstens even aangrijpend als op het album, maar de tweede helft van het optreden sneed misschien wel nog dieper. Op dit onuitgebrachte materiaal reflecteerde de zanger op het schrijfproces van zijn album en werd het vooral duidelijk dat het verdriet nog niet verwerkt was. De stream of consciousness-techniek waarmee Phil zijn verhalen deelde deed met momenten denken aan het werk van Sun Kil Moon, maar dan met een nog zwaardere emotionele lading. De brutale eerlijkheid waarmee de man zijn smart blootlegde liet niemand onberoerd.
De concerten die Mount Eerie op deze tour geeft zijn ongelooflijk moedig. Phil Elverum draagt zijn hart op zijn tong en legt zijn ziel in zijn gitaar om zo een hartverscheurende inkijk in zijn treurnis te geven, ontdaan van alle metaforen. De nummers die hij brengt zijn intrieste klaagzangen, maar bovenal zijn het ook eerbetonen aan Geneviève. Voor zowel artiest als publiek was het een avond van intense emotionele ontlading.
Mount Eerie speelt zaterdag 18 november in de uitverkochte kerk van Sint-Denijs (Zwevegem).