Van de eerste tot de laatste seconde pakt Mvula het publiek in met haar indrukwekkende présence. Wanneer ze de set opent met ‘Overcome’ van op haar nieuwste album ‘The Dreaming Room’, horen we niets anders dan een geniaal en groots geluid en we weten nu al dat we zullen genieten van wat er nog moet komen.
Hoewel de Britse vergezeld wordt door een garde van 8 bandleden lijkt het alsof ze onder vier ogen verhalen vertelt over verlies en tegenslagen, over de moed om verder te gaan, en over het overwinnen van die tegenslagen. In ‘People’ volgt ze “kill my people and drown them dead” op met “how glorious/ this light in us/ we are a wonder”. De dynamiek van de band en zangeressen versterkt alleen maar het contrast van de waanzinnige wilskracht om het lijden onder ogen te zien, en dat dan te counteren met onwaarschijnlijke hoop en schoonheid. We durven te wedden dat we niet de enige waren met kippenvel.
Het zit ‘m ook in de details. Haar broer die quasi onhoorbaar staccato op de cello speelt en haar zus die vol passie meezingt terwijl ze niet eens een micro heeft. De muzikanten die speels blikken vol speelvreugde uitwisselen en Mvula’s oprechte ogen als ze het publiek bedankt. De band speelt op een manier die duidelijk maakt dat het écht is. Er wordt niets gefabriceerd, maar er wordt een menselijk verhaal met tegenstellingen verteld. In ‘Lucky man’ zingt ze “Nothing is impossible/ love is the only answer/ and we find peace of mind”, terwijl ze op ‘Make me lovely’ besluit: “I don’t need love to rescue me/ I’ll be all that I choose to be”. De teksten spreken elkaar tegen, maar zijn allebei even waar.
Meesterlijk wisselt de zangeres het uitbundige van ‘Green garden’ en ‘Phenomenal woman’ af met het intieme en breekbare ‘Show me love’. Het is duidelijk dat ze voelt wat ze zingt, en dat is niet enkel zo bij Mvula zelf. De serieuze en meelevende blikken van haar band bewijzen namelijk dat ze meeluisteren én meevoelen. Het was kortom veel meer dan gewoon een optreden en je zou voor minder lyrisch worden. Degenen die erbij waren, u weet misschien wat ik bedoel. Laat ten slotte vooral de muziek zijn verhaal doen. Die zegt zo veel meer dan deze woorden.
Foto van Caroline Vandekerckhove.