Kim Janssen kwam zijn nieuwe plaat voorstellen in de Trix op z’n kleinst en werd samen geprogrammeerd met Einar Stray Orchestra voor “een sfeervolle double bill”. De gezelligheid moest je achteraan de toog gaan zoeken, waar de aanwezigen samen kropen om toch maar niet te dicht bij het podium te staan.
Foto’s van Wim Hermans.
Het eerste moment van verwondering kwam bij ‘Gouldians’, dat aantoonde dat ook live alles goed afgewogen werd. Telkens werden nummers opgebouwd tot ze precies groot (of klein) genoeg waren. Kippenvel kregen we dan weer bij ‘Host’, waarin Kim z’n uiterste best deed om de afsluitende hoge noot te halen. Met ‘Actor’ toonde hij zich naast een prima zanger en muzikant ook een oprechte verteller van verhalen. Hij stond met een soort van noodzaak te trappelen om zijn verhaal kwijt te kunnen. In de tweede helft van de set was meer plaats voor ouder werk, dat wederom ingeleid werd met wat achtergrondinformatie. We kregen een stukje mee van de nogal onconventionele jeugd van de frontman. ‘Rama VI’ is als studioversie niet meteen het meest aangrijpende nummer, al werd daarin wel de grote meerwaarde van de liveband duidelijk. De trompettist en tromboniste tilden het nummer op indrukwekkende wijze naar een ongezien niveau.
Een obligatoir woord van lof voor het Belgische publiek in vergelijking met het Nederlandse werd er ook tussen gegooid. Vervolgens was het tijd voor het hoogtepunt van de set. Tijdens ‘Cousin’ kon je jezelf met gesloten ogen gemakkelijk wijsmaken dat je getuige was van een uiterst intiem optreden van Matt Berninger en co. We konden de drummer ook betrappen op een glunderende blik richting Janssen – alles zat goed.
Daarna was het tijd voor de Noren van Einar Stray Orchestra. Deze bonte verzameling liet zich moeilijk te vergelijken met een andere band dus zullen we maar een beeld schetsen aan de hand van de setting. Een violiste op blote voeten, een celliste gehuld in een kleurige poncho die instond voor knullige bindteksten en een olijke zanger/pianist. Samen met de bassist en drummer waren ze omgeven door lieve lampjes en positieve aura’s. Er werd twee keer gevraagd om gezellig wat dichterbij te komen staan. Achteraf bleek ook dat er een katje op de setlist geprint stond. Je zou denken dat ze zo van Pinterest geplukt waren.
De muziek die ESO maakt past perfect in dat plaatje. Met nummers als ‘Penny for your thoughts’ en ‘As far as I’m concerned’ werd de vrolijkheid liefelijk doorheen hun strothoofd geforceerd. Mensen die last hebben van ochtendhumeur zou je met deze muziek wel eens heel kwaad kunnen krijgen. Dat was niet het geval voor de enthousiaste fan die de band constant meezingend aanmoedigde en op een bepaald moment zelfs stond te dirigeren. Iemand beleefde de avond van z’n leven. Er werd amper afgeweken van hun concept, waardoor het naar het einde toe ietwat overdadig aanvoelde.
Kim Janssen loste de verwachtingen ruimschoots in. Zijn album is duidelijk doorheen enkele jaren tot stand gekomen en klonk live dan ook al prachtig doorleefd. Daarbij waren de begeleidende muzikanten van onschatbare waarde. Het innemende volk uit de Noorse fjorden was niet voor iedereen weggelegd maar tekende absoluut voor een frisse verschijning op het podium.
Onze albumreview Kim Janssens ‘Cousins’ lees je hier.
In Trix kan je binnenkort onder andere The Japanese House (01.05), Fùgù Mango (04.05) en Jake Isaac aan het werk zien. Een volledig overzicht en tickets vind je op de site van de zaal.