James Blake op de main stage programmeren, dat is eigenlijk een beetje vragen om problemen. Best Kept Secret deed het toch, al voor de tweede keer in haar bestaan zowaar. Waarschijnlijk hoopte de organisatie dat de Brit met het succesvolle ‘The colour in anything’ enerzijds een grote massa volk zou lokken en anderzijds (en vooral!) met een grotere show zou uitpakken. Niets bleek echter minder waar, helaas.
Het is makkelijk om de schuld af te schuiven op Best Kept Secret omwille van de programmering op het grote podium, maar laten toch vooral ook de brave Engelsman hiervoor even onder vuur nemen. Heel veel zin leek hij er gisteren namelijk niet in te hebben. Het is moeilijk om zo’n claim echt met bewijzen te staven, maar het beste voorbeeld lijkt me de afsluiter ‘Modern soul’ – hoogst bijzondere keuze, weinig geïnspireerd gespeeld en vooral ook geen nummer waarmee je op een hoogtepunt een set kan eindigen.
Sowieso was dat maar een van de weinige nieuwe songs die Blake in z’n set verstopte. Waar de kritiek op zijn feilloze livereputatie totnogtoe voornamelijk betrekking had tot de voorspelbaarheid van de pianist-producers setlist, bleek die in Hilvarenbeek nog maar weinig aangepast aan het nieuwe werk. Naast die ‘Modern soul’ moesten we het stellen met de titeltrack van ‘The colour in anything’ als enige nieuwe nummer. Verder bleken alle trucjes van de voorbije jaren nog eens de revue te passeren: de aanzwellende electronica bij ‘Voyeur’ zag je zo van mijlenver aankomen, maar deed desalniettemin toch deugd. Voor z’n optreden had James ook totaal geen nieuw decor voorzien en zelfs de oude set-up werd niet uit de kast gehaald. Misschien omdat de artiest momenteel toert als voorprogramma van Radiohead, maar desalniettemin voor de Best Kept Secret-bezoeker een gemiste kans.
Laten we het echter toch nog eventjes over de muziek hebben: die bleef vooral heel erg lief en ingetogen, veilig en gezapig. Waar de veelgevraagde producer meestal wel een goede balans vindt tussen mooie maar spannende pianoliedjes en zinderende electronica, kregen we op het Best Kept-strand vooral heel veel van die eerste soort te horen. Spijtig, want op een podium als dat van BKS lijkt me toch vooral de tweede categorie goed uit de verf te komen. Nu leek het wel alsof de intimiteit in de lucht verdween, waardoor er niet veel meer overbleef dan een veilig, mooi maar weinig beklijvend singer-songwriteruurtje.
Het concert van James was een beetje zoals zijn kapsel: te plat, te veilig, al jaren hetzelfde en zonder pit. Blake kan dan wel een nieuwe kapper zoeken, ik ben nog niet bereid om deze ontzettend getalenteerde jongen op te geven.