Duysterliefhebbers beleefden gisteren een hoogdag, Spain kwam namelijk naar De Warande in Turnhout. De Amerikaanse band brengt al sinds de jaren 90 bloedmooie albums uit met ‘I believe’ uit 2001 als uitschieter en ook dit jaar bracht de band een album uit, ‘Mandala Brush’ getiteld, dat enkele dagen geleden bijna geruisloos verscheen. Naar aanleiding van die plaat ging Spain nog eens op tour en deden ze in dat kader voor het eerst sinds 2016 nog eens België aan.
Ook Flying Horseman tekende present (hoera!) en mocht de avond aftrappen. De Antwerpenaren putten voor hun set integraal uit hun jongste (uitstekende) plaat ‘Rooms/Ruins’, met uitzondering van afsluiter ‘Faithfully yours’, wat hun set uitermate coherent maakte. Flying Horseman creëerde 50 minuten lang een mysterieuze, Twin Peaks-achtige sfeer en ging dan experimenten met maatsoorten, modulaties en ongewone melodieën. In ‘Deep aarth’ ontaarde die combinatie in een eerste daverende climax.
Opvallend is ook de enorme technische bagage van zanger en gitarist Bert Dockx en zijn gevolg. Zo blinkt bassist Mattias Cré uit in het wispelturige en altijd verrassende ‘Fever room’ en toont Dockx zich later in ‘Private isle’ zelf meester van gitaarsound en techniek in een waanzinnige outro. Dat Flying Horseman echter meer is dan een optelsom van de leden, bewijst dan weer het fragielere ‘Bee season’, dat ook live zeer gedetailleerd wordt uitgewerkt.
Toch lag het hoogtepunt nog verderop in de set met een lang uitgesponnen ‘Bright light’. Halverwege sprong er een snaar van Dockx, weliswaar uitstekend opgevangen door de rest van de band en toen dat euvel van de baan was, kreeg het publiek in De Warande een weergaloze solo waarin Dockx in een aantal minuten liet zien wat Flying Horseman net zo goed maakt; intensiteit, eigenzinnigheid en techniek werden tot een ware kunst verheven met hemzelf als orkestmeester. Een erg goed concert dus, met een Flying Horseman dat zijn reputatie als uitstekende liveband bevestigde en versterkte.
Bij Spain ging het er allemaal wat minder hevig aan toe. Wie wat vertrouwd is met de discografie van de band, weet dat de Amerikanen een voorliefde hebben voor nummers boven de vijf minuten. Live worden die dan nog eens uitgerokken met lange solo’s en veel repetitieve stukken, zodat het publiek in De Warande een marathonshow voorgeschoteld kreeg. Muzikaal zijn de nummers van Spain vaak traag met eenvoudige akkoordenprogressies en dus moet de band het hebben van zijn intensiteit, dynamiek en teksten. Net aan die eerste twee schortte het, want al te vaak vervielen de Amerikanen in een saaie jam die nergens leken naar toe te gaan. In ‘Every time I try’ bijvoorbeeld, dat bijna de tien minuten aantikte, of het nieuwe ‘God is love’, waar violiste en zus van zanger/bassist Josh Haden al fluitend vogelgeluiden nadeed en minutenlang doorging, maar vooral irritatie opwekte.
Desalniettemin waren er ook momenten waar Spain plots wél heel intens en gedreven voor de dag kwam. In ‘Nobody has to know’ klonk Haden radeloos en greep hij me bij mijn nekvel om het een minuut of zes niet meer los te laten, of het overtuigende ‘Sugarkane’, waar de jazzdrummer zijn medemuzikanten naar een hoogtepunt stuwde.
Naar het einde toe (het was inmiddels al half twaalf) zette Spain zijn iets bekendere nummers in met een ‘Ray of lights’ dat uitgerekt werd met een vreemde, dissonante bassolo van Haden, gevolgd door een trage drumsolo van de drummer. Intens werd het niet, boeiend amper. ‘Untitled #1’ werd wat slordig afgerammeld, maar dat kon de ongelooflijke schoonheid die het nummer bevat, niet verhullen. Jammer was wel dat het ondertussen bijna middernacht was en dus steeds meer toeschouwers tussen de nummers weggingen. Niet alleen het publiek, maar ook de band gaf de indruk wat moe te worden en na elk nummer leken de Amerikanen nu echt wel aan het einde van de set gekomen te zijn maar niets was minder waar, want rond tien na twaalf werd de bisronde ingezet voor het gehalveerde publiek.
Toch was dat de moeite waard, want Spain groef nog een laatste keer diep en beloonde de aanwezigen na een wisselvallig concert met een bloedstollend mooi ‘Our love is gonna live forever’.
In De Warande kan je binnenkort ‘t Hof van Commerce (5 oktober) en Yevgueni (24 oktober) aan het werk zien. Een volledig overzicht vind je op de website van de zaal.