Zaterdag 18 november vindt de eerste editie van Scratch The Surface plaats in het Antwerpse Kavka. Het showcasefestival heeft een indrukwekkende affiche verzameld met voornamelijk artiesten uit de groezelige kant van het Belgische muzikale spectrum.
Scratch The Surface wordt gecureerd door Midwestern Anxiety, een boekingskantoor met voeten in de Belgische gitaarwereld. Midwestern Anxiety werd opgericht door Gregory Lambrechts toen hij afstand nam van zijn punk-label Bearded Punk Records. Vanuit jongerencentrum Bouckenborgh kwam de vraag of het boekingskantoor geen zin had om iets nieuws te beginnen en Scratch The Surface werd realiteit. Wij spraken met Gregory over de affiche en de achterliggende boodschap.
Voor de eerste editie staat Midwestern Anxiety er niet alleen voor. Het festival wordt ondersteund door boekingskantoor Ampersand Music, verantwoordelijk voor de programmatie van onder meer dirk. en It It Anita. Over die samenwerking hoorden we niets dan lof: “Ampersand heeft de laatste jaren bands als The Guru Guru en Brutus door hard werk groot gemaakt. Toen we bij de organisatie van een nieuw Belgisch festival nadachten over de meest relevante namen in de nationale muziekindustrie, was Björn [Nuyens, van Ampersand] een evidentie.”.
Het was een beredeneerde keuze om een evenement te organiseren tijdens de wintermaanden, aangezien er in het voorjaar veel ontdekkingsfestivals zijn. “We wilden niet in hun vaarwater zitten. In de zomermaanden zit elk weekend al vol, maar het najaar bleek nog behoorlijk leeg.”
Midwestern Anxiety cureert naast Scratch The Surface ook Midwestern Sessions, een reeks punk-, rock- en hardcore- optredens. Daarnaast is Lambrechts redacteur bij Dyingscene, een muziekblog gericht op punkrock en aanverwante genres. De voorkeur voor punk, noise en garage kwam dus niet uit de lucht gevallen, al was het geen bewuste keuze om ook de affiche zo in te richten: “We wilden twee verschillende podia invullen: een algemeen rock-podium en een eerder alternatief podium waar misschien zelfs hiphop een plaats zou krijgen. Maar aangezien iedereen binnen de organisatie een verleden heeft binnen de punkscene, is het wat anders uitgedraaid.”
Een stuk zachter voor de oren is Josefien Deloof. Hoewel ze net als de rest van de affiche een beloftevolle artiest is, valt de singer-songwriter ietwat uit de toon. “Dat zei Björn ook al,”, reageert Gregory. “Josefien is echter zeer goed bezig en we wilden haar er heel graag bij. We hadden ook eerst Low Land Home geboekt, die helaas moest cancelen om zich te kunnen focussen op de finale van Oost.Best.” Wie zijn oordopjes even wilt laten rusten, kan nog terecht bij de dromerige pop van Slow Crush. De melancholische indie van Low Land Home is vervangen door het rommelende Capibara, eveneens verbonden aan Midwestern Anxiety.
Daarnaast werd er een plekje op de affiche vrijgehouden voor de winnaar van de vi.be-wedstrijd. De jury bestond uit leden van muziekblog Dansende Beren, Ampersand Music en wijzelf. Poppel uit Turnhout werd gekozen uit vele kwalitatief sterke inzendingen. “In het algemeen was er over de meeste namen een grote consensus. Groepen die nog bovenaan stonden waren Fake Indians en Muziekvereniging De Clingse Bossen.”
Het ondersteunen van jonge bands vormt de hoeksteen van het festival: “Het is moeilijk om beginnende artiesten een podium te geven en daarnaast is het niet eenvoudig voor bands en boekers om iets constructief uit de grond te stampen. Het ondersteunen van opkomend talent was de opzet achter Midwestern Anxiety en dat heb ik dan ook doorgetrokken naar Scratch The Surface”. Een jong publiek hoeft niet per se met dat jong talent mee te komen. “We willen vooral geïnteresseerd en enthousiast volk aantrekken. Dit is het eerste jaar dus we weten niet wat voor een opkomst we mogen verwachten. We vinden het allemaal heel spannend.”
Het trotst is de organisatie op Josefien Deloof, Fornet en Cocaine Piss. Vooral omdat die laatste in de kleine bar zal spelen, “wat nog wel gek kan worden in die setting”. Daarnaast wordt de show van Mountain Bike een van diens laatste, want de garagerockers uit Brussel lassen een pauze in.
De keuze om headliner Cocaine Piss in de Cafe Stage te laten spelen, toont aan dat die setting geen minderwaardige opvulling vormt naast de Main Stage, maar een volwaardig podium. Daar zou ook Shht voor bezwete muren zorgen, ware het niet dat Kavka het niet meer veilig vond om zo laat nog bands te programmeren in het café. Zo werd Shht verplaatst naar het hoofdpodium en kunnen we allemaal iets vroeger naar huis.
Voor amper tien euro kan je Scratch The Surface bijwonen, wat een lage prijs is in vergelijking met andere concerten en festivals. Een bewuste keuze, zegt Gregory: “Met Midwestern wilden we altijd heel inclusief zijn en niemand afschrikken. Ik organiseer concerten steeds met de regel “Ik heb liever dat je afkomt en niet betaalt dan dat je thuisblijft voor de prijs”. Zo wil de organisatie iedereen een kans geven de optredens bij te wonen. Dat wordt mede mogelijk gemaakt dankzij financiële ondersteuning van JC Bouckenborgh.
Op termijn moet Scratch The Surface losgekoppeld worden van Midwestern Anxiety en op zichzelf bestaan. De organisatie wil toekomstige edities in de breedte laten groeien en het festival over meerdere dagen spreiden. “We hebben geen ambitie om grote internationale namen te strikken. We kozen voor jong en Belgisch en daar blijven we bij, ook al denk ik dat de kans bestaat dat we daar ooit tegen een plafond botsen. We hebben al een paar namen in het achterhoofd voor volgend jaar: zo is Brutus één van de gedroomde groepen die perfect binnen ons plaatje past. De ideeën zijn nog lang niet op.” Daarnaast wilt Scratch The Surface de kans grijpen om zich sociaal te engageren en met lokale projecten samen te werken. “Zo willen we het sociale bij het culturele betrekken, want die twee gaan voor mij hand in hand”, aldus Gregory.
Kaartjes en de volledige line-up vind je hier.