Kendrick Lamar loste met ‘The blacker the berry’ een single die verrassend anders klonk dan het voorgaande ‘i’. We schotelden het nummer aan een panel van vier schrijvers voor en vroegen hun mening. Dat er consensus bestond, is een understatement.
Daan Leber: Na zichzelf te verkennen op ‘i’, bekijkt Kendrick Lamar de wereld rondom hem op ‘The blacker the berry’. De lyrics tonen een sterk zwart bewustzijn, maar op het einde draait hij de hele tekst om. Het laat opnieuw zien van welk hoog niveau zijn woorden zijn. De repetitieve beat lijkt vooral gemaakt om Kendricks raps te ondersteunen, en toch verveelt die eigenlijk niet. Ook het jazzy einde van het nummer kan me bekoren. ‘The blacker the berry’ is meer naar mijn smaak dan ‘i’ vanwege de terugkeer naar een meer conventioneel geluid. – 4/5
Anthony Brynaert: Met ‘The blacker the berry’ en ‘i’ hebben we nu twee indicaties van welke richting Kendricks nieuwe album uitgaat. Toch zaaide de release van het nieuwe nummer meer diversiteit dan het eenheid schiep. De term tegenpolen is misschien ietwat overdreven, maar het verschil in sfeer tussen de quasi-zomeranthem ‘i’ en het gitzwarte en woeste ‘the blacker the berry’ is onbetwistbaar. Dat lyrics bij hiphop vaak nagenoeg even belangrijk zijn als het muzikale, wordt hier in een overtreffende trap opnieuw bewezen. Hetzelfde geldt voor het statement dat Kendrick één van de beste vertellers van zijn generatie is. ‘The Blacker the berry’ is een totaalsong, een weergaloos persoonlijk relaas over racisme dat lang blijft nazinderen eenmaal de laatste verse beëindigd is. – 4,5/5
Adriaan Fillet: In tegenstelling tot bij ‘i’ horen we op ‘The blacker the berry’ terug de Kendrick Lamar van zijn meesterlijke vorige plaat. Die eerste single liet even een meer toegankelijke en opgetogen kant van de rapper zien, gelukkig zat de achterliggende boodschap nog steeds volledig juist. Die boodschap lijkt op het nieuwe album een nog prominentere rol te gaan innemen nu Kendrick ook in ‘The blacker the berry’ erg doordacht rapt. Zo toont hij nogmaals dat aanstekelijke muziek een deftige tekst niet moet uitsluiten. ‘The blacker the berry’ combineert de twee namelijk simpelweg: met een iets klassiekere boom bap-beat, een stukje ragga en een jazz-outro bevestigt Lamar zijn zwarte wortels terwijl hij in zijn raps het aanhoudende racisme in de Verenigde Staten bekritiseert. Tegelijk stelt hij ook zijn eigen rol en die van de zwarte gemeenschap in vraag. Dit is hoe hiphop hoort te zijn. – 4,5/5
Alexander Spriet: Waar Kendrick Lamar z’n woorden en zinnen op ‘i’ nog over een zomers muziekje liet voortdartelen, hakt hij er op ‘The blacker the berry’ heerlijk hard op in. Vooral tekstueel weet K-Dot andermaal indruk te maken met een nummer waarin hij op vlijmscherpe wijze het ingewortelde racisme in de Amerikaanse samenleving ontleedt. Vol woede verwijst hij zo onder andere naar wat er zich het afgelopen jaar allemaal in Ferguson afspeelde: “Six in the morning, fire in the street. Burn, baby, burn, that’s all I wanna see”, een kwade Kendrick is misschien wel de beste Kendrick. Gezien de springerige vorige single valt het echter moeilijk te voorspellen welke kant een aankomend album zal uitgaan. Wat wel vast staat is dat het de lat voor andere rappers dit jaar ontzettend hoog gaat leggen. – 4,5/5