Daar zijn Foals weer, met hun nieuwe single ‘What went down’, en dus zijn wij daar ook weer, met onze singlereview. Lees en luister hieronder.
Thomas Konings: Na één minuut ‘What went down’ rijst de vraag of Foals zich voor hun gelijknamige album onderwerpen aan hun recent, met ‘Holy fire’ verworven sterrenstatus in de vorm van alledaagse stadionrock en onbezielde zang. Gelukkig blijkt al snel dat Yannis en co ons volledig op het verkeerde been zetten: deze eerste single is immers tegelijk alles wat je van de band kon verwachten, ondanks bekende fundamenten verschillend van het oude materiaal, en een uitermate heerlijke sensatie die voorspelbaarheid normaal gezien niet toelaat. Een kenmerkend riffje (niet ontdaan van de ‘Antidotes’-hoekigheid) kondigt hier in de gekende, potige live-stijl gerommel aan en dat komt er ook in de vorm van agressieve uitbarstingen die hun oorsprong hebben in de meest sensationele nummers van hun laatste worp. Het geluid klinkt vol, de vocals komen van ver; het lijkt daardoor alsof je ondergedompeld wordt in de song – opnieuw, een bekende formule voor de Oxfordse jongens. Daardoor komen de nochtans brutale uithalen misschien niet in al hun agressie aan, maar dat is ook niet de bedoeling. Hoewel Philippakis zijn inner madman duidelijk gevonden heeft en de sfeer haast gevaarlijk wordt, zit de kracht van ‘What went down’ in de meeslependheid die je meevoert voorbij overstuurde climaxen, start-stop-stukken en een fonkelend, over the top intermezzo dat het lied verrassend breekt. Dat mag dan misschien wel inspanningen kosten (luid volume en hoofdtelefoon zijn aangeraden), maar uiteindelijk word je er wel voor beloond. Tot slot roept het nummer parallellen op met Tame Impala’s ‘Let it happen’. Beide songs voelen aan als een episch statement die meer de creatieve dan commerciële ambities benadrukken, durf en vernieuwing naar voor schuiven en het werk zijn van een groep die het welverdiende podium grijpt om alle kansen zeker en zelfzeker te benutten. – 4,25/5
Mattias Goossens: Wanneer Yannis Philippakis “I buried my heart in the hole in the ground” declameert bij het begin van ‘What went down’, hou ik mijn hart vast voor een portie zenuwslopende spanning waar de gemiddelde Game Of Thrones finale wat van kan leren. En die komt er ook. Geen langzame opbouw zoals de intro van voorganger ‘Holy fire’ dat nog deed bij ‘Inhaler’: het zware geschut wordt meteen bovengehaald in de vorm van beukende drums en aanzwellende gitaren. Daar nog wat ‘ooohs’ en een synthesizerintermezzo aanplakken is misschien wat clichématig, maar het totaalplaatje klopt gelukkig wel. De hoekige veulensprongen van hun debuut lijken voorgoed verleden tijd. Op deze eerste single toont Foals zich een kudde racepaarden die liever opzwepen dan opgezweept te worden. Dat belooft alleen maar goeds. – 4/5
Tiffany Devos: Het koesteren van verwachtingen is altijd gevaarlijk bij bands die al aan hun vierde plaat toe zijn. Bij Foals hielden we ze laag, al hoefde dat helemaal niet. ‘What went down’ is vijf minuten verwoesting. Het rauwe, de agressiviteit en de duurtijd maken het nummer geen hit, maar we kunnen echt niet wachten om dit energetisch stukje onmiskenbare Foals live te zien. – 4/5
Jens Van Lathem: Na de smash hit ‘My number’ zou je dit soort rechtdoor rocker wel verwachten op een album van Foals, maar misschien enkel als achterafje of tussentijdse bedenking op een plaat vol instant meezingbare stadionsongs. Daarom lijkt het zo contrair dat ze dit soort relatief rauw geluid als lead single uitbrengen. ‘What went down’ zal de kelen wel openkrijgen op een festivalweide, maar durven herboren worden met een refrein die naam nauwelijks waardig en een breakdown die compleet haaks staat op de hele geest van de song, dat is toch een piepklein beetje punk. – 4/5
Simon Kremar: Wat een teleurstelling. Door de coole teaser waren de verwachtingen redelijk hoog, te hoog, nu blijkt. Moest de naam Foals niet verbonden zijn met dit nummer, was het hoogstwaarschijnlijk ook niet opgepikt geweest door de meute. Zonder hippe gitaarrifs en snelle drumfills is de herkenbaarheid dan ook miniem (buiten de stem van Philippakis). Zo verdwijnt ‘What went down’ nagenoeg onmiddellijk in de grijze massa van de saaie gitaarrock. Het nummer blijft niet hangen en komt vooral inspiratieloos over door de voorspelbare opbouw, saaie akkoorden en eentonige zang. In vergelijking met eerste single ‘Inhaler’ van Foals’ vorige album ‘Holy fire’ breekt ‘What went down’ deze keer geen potten. – 2/5