Het mag gerust zwart op wit: De Nieuwe Lichting verdrong Humo’s Rock Rally op zes jaar tijd als dé muziekwedstrijd in Vlaanderen. Kijk gewoon al naar de successen die onder meer Tout Va Bien, Tamino, Equal Idiots, Soldier’s Heart (rip) en al die andere artiesten op zo’n korte tijd boekten, en de algemene impact die Studio Brussel op het landschap heeft. Het is tegenwoordig die radiozender die pop- en rockmuziek maakt of kraakt, met een (social) media-beleid als een nietsontziende wervelwind en selectieve, weloverwogen airplay. Nieuwste evolutie: bij hun wedstrijd hoort nu geen liveshow meer, maar de prijsuitreiking krijgt een stream.
Ieder mag daar het zijne of hare van denken, maar het zij zo. Feit is dat negen nieuwe kandidaten intussen staan te trappelen om de volgende hype te worden – vanaf vandaag kan je ook je stem uitbrengen – en daarom geven wij nog even ons onafhankelijk oordeel mee over elk van de bands en solo-artiesten, en dat in korte impressies.
Danny Blue And The Old Socks
Het schuurt, er zit hier en daar een gat in dat voor een fris briesje zorgt en je kan er moeilijk afstand van doen: binnenkort ligt half rockend Vlaanderen aan de voeten van Danny en z’n oude sokken. – Mattias
Danny speelt ijle gitaarriedels bovenop die berg sokken die hun wederhelft kwijt zijn. Afhankelijk van hoe de wind zit ruikt dat de ene keer een beetje smerig, dan weer lentebloemetjesfris. – Michelle
Met een stemgeluid dat niet zou misstaan in Balthazar en drumpartijen die zo over een zonovergoten boulevard in Miami zouden kunnen flaneren, hebben Danny Blue and the Old Socks al twee troeven achter de hand. Mijn bikini is dus alvast afgestoft, al struikel ik met mijn teenslippers wat over alle aaah’s en oeh’s en oh oh oh’s. – Hanne
Hipster Jugend
Met zo’n geestige groepsnaam neem je het risico dat die je nummers overschaduwt. Gelukkig is ‘Nobody is safe’ aanstekelijk en volwassen genoeg om zelf met de eer te gaan strijken. De vette knipogen naar Alt-J uit de beginjaren zijn ondertussen naar een concentratiekamp verbannen, en dat blijkt in dit geval geen oorlogsmisdaad te zijn. – Mattias
Catchy, pretentieloze pop die de spannende grens met de overdaad opzoekt maar dankzij haar gevoel voor detail interessant en geloofwaardig blijft. – Frederik
Synthpop spannend houden? Niet simpel tegenwoordig, al slaagt Hipster Jugend er redelijk in. Doeltreffende beat, leuke ‘nanana’s’, en meezingbaar is het sowieso, maar ergens lijkt ook het alsof de band het net niet ver genoeg doortrekt, en vocaal iéts te teneergeslagen blijft. – Gilles
Portland
‘Pouring rain’ doet me meteen rillen door de referentie naar die jongste Bear’s Den-single, en het wollen dekentje dat de groep met haar hese harmonieën breit kan me vervolgens niet meer verwarmen. Kampvuursfeer: zeker, maar dan wel een vuur waar ik dit soort folkpop graag op gooi. – Mattias
Portland bewijst de kunst van het songschrijven verdomd goed onder te knie te hebben met zeemzoete maar o zo mooie nummers die bijwijlen doen denken aan hedendaagse folkgrootheden als Fleet Foxes en My Morning Jacket – maar evengoed aan Imagine Dragons of Bear’s Den. – Frederik
Naar het schijnt leidde meneer Mumford ten tijde van ‘Sigh no more’ een dubbel leven. In het gezin dat daaruit voortkwam, zijn de zonen minder into banjo en loopt er ook een dochter rond. – Michelle
Chackie Jam
Disco op je nationale radio? Niet direct verwacht. Akkoord, zonnig en toegankelijk zijn hier kernwoorden, maar tegelijk schuwt Chackie Jam ook 80’s kitsch en een vleugje humor niet. Benieuwd naar wat hier het eindverdict wordt. – Gilles
Zo catchy dat ik de hyperirritante zin “never stop the dance” niet meer uit het hoofd krijg – help! – Frederik
Chackie Jam maken ons vrolijk met dansbare eightiespop-invloeden en suikerzoete stemmen die aan je trommelvliezen blijft kleven. – Naomi
Masai Jr.
Masai Jr ontpopt zich als een preker die ons aanmaant om te feesten in hel, en of dat gebeurt met deze drie minuutdurende energiebom. Agressie wordt met volle kracht eruit gespit waarin we een dikke knipoog naar Future, Desiigner en Death Grips & co ervaren. Als Masai Jr live ook live zo sterk klinkt, dan ontbreekt een lekker ranzige moshpit ongetwijfeld niet. – Naomi
Masai Jr spit agressief en direct, alleen jammer dat hij met zijn leuze ‘money, coke, cannabis’ toch gewoon heel wat clichés op een hoop gooit. Misschien leuk voor in ‘the club’, meer niet. – Geerhard
Het geluid van knetterende neuronen na een overdosis slaaptekort en koffie. – Michelle
Jay MNG
Guy is niet langer Zwanger. Het is een jongetje geworden en zijn naam is Jay MNG. – Michelle
Jay MNG, een rapper die in Brussel woont, hoe kan het ook anders, brengt Nederlandstalige hiphop waarmee hij zeer naturel en oprecht overkomt. Hier en daar nog enkele schoonheidsfoutjes, maar deze jongeman barst haast uit zijn voegen van het potentieel en talent. Niet stressen, G. – Geerhard
Met Zwangere Guy en Brihang als vaandeldragers van gekleurde raps in de moedertaal, hoeft het niet te verbazen dat er steeds meer talentjes in deze vijver beginnen plonsen. Daar hoort Jay MNG sowieso bij. Nog jong, dat is duidelijk – en dan vooral inhoudelijk – maar hij rapt héél gedetailleerd, met een flow die de juiste catchiness toelaat. Straf. – Gilles
(‘Op de maan’: http://vi.be/jaymng)
Yusuf
Na Tamino, Yusuf? Opnieuw minimalisme en melancholie met de grote M. ‘Sins’ klinkt alvast innig en innemend, hopelijk blijft hij in de toekomst origineel genoeg om overeind te blijven in het overaanbod aan dreampop. – Geerhard
Een beproefd recept, maar dan slow cooking. Yusuf kruidt dreampop met oprechtheid, variatie en uitdagende ritmes. – Frederik
Yusuf opent niet meteen een nieuwe lade in je mentaal luisterrepertoire. Toch blijft ‘Sins’ er heerlijk hangen dankzij de breekbare eerlijkheid en de beredeneerde en tegelijk onverwachte wendingen. – Milena
SONS
Stevig voer dat perfect in staat is om de playlist van de volgende Date With The Night editie op te schudden. – Michelle
Is er plaats voor nóg een garageband in ons land? Mits voldoende eigenheid, uiteraard! En die heeft SONS. Geen afgelikte meezingertjes, maar een lofi combo van The Hives, The Datsuns en vlagen Vaccines. En warempel, voor een single weerklinkt er een een verdomd lange solo én bridge – maakt ze enkel meer badass. – Gilles
De enige noisy gitaarband van de lichting dit jaar overtuigt helaas niet helemaal. In het begin klinkt het spannend en komt alles vlot op gang. ‘Ricochet’ valt minder op tussen de andere finalisten die dan weer wat eigenwijzer klinken in wat ze doen. Desalniettemin een heerlijk basslijntje waar je het lekker warm van krijgt. – Naomi
Yves Paquet
Deze kerel heeft duidelijk goed geluisterd naar Post Malone en Young Thug. Het nummer zit snel in je hoofd, maar mist net dát extraatje aan ritmische punch om geen flauwe r&b-pop te zijn. – Gilles
Niet getreurd, Yves; misschien organiseert MNM volgend jaar een gelijkaardige talentenjacht. – Frederik
Deze Belgische Starboy uit de Oostkantons maakte een nummer dat misschien wat commerciëler klinkt, maar dan wel volgens het juiste recept. Het klinkt tropisch en internationaal. Maak je klaar om te grinden, zwoel te dansen en weg te dromen met een mojito in de hand. – Naomi