Ik slaag er nu pas in om iets zinnigs te schrijven over Pukkelpop. Misschien omdat ik net iets meer recuperatietijd nodig heb dan tijdens mijn eerste editie in 2008. Waarschijnlijk omdat ik mij kapot geamuseerd heb. Als ik gisteren en vandaag iets las, dan leek het wel alsof genieten en plezier maken een slechte zaak geworden is.
Je zou haast vergeten dat mensen zich soms gewoon willen amuseren. Foto door Mich Segers
Laat ik eerst iets duidelijk maken. Met amuseren bedoel ik geen walgelijk racistisch gedrag vertonen dat je zelfs niet kan verhullen als humor. Dronken zijn is, zoals een van de slachtoffers terecht aangeeft, geen excuus. Wanneer ik aangeschoten ben ga ik in de Petit Bazar karaoke Vanessa Carlton of Abba zingen. Geen mensen vernederen of beledigen. Dat lijkt mij iets persoonlijks, net zoals het iets over jou zegt wanneer je agressief wordt door eender welke drug. Dat gedrag toont daarnaast aan dat er vooral niets verandert aan de houding van sommige leden van de maatschappij. Gelukkig is het nu doorgaans beter dan vroeger, al toont dergelijk gedrag aan dat er nog veel werk aan de winkel is, zelfs bij een jonge generatie die in het algemeen veel toleranter en inclusiever is. Urbanus zou dezer dagen niet meer wegkomen met moppen over negers, kersen en een met likeur gevulde praline. Willy Sommers komt dezer dagen wel weg met een optreden op Pukkelpop. In welke tijd wil je leven?
Er wordt neergekeken op jongeren die excessief gedrag vertonen op festivals. Voor mij is Pukkelpop de enige vierdaagse deze vakantie waarbij ik niet aan het werk ben, en dan wil ik mij soms amuseren in plaats van bands te ontdekken. Dat komt van iemand die jaarlijks meer dan honderd optredens aandoet. Ik kan me voorstellen dat het voor festivalgangers die net iets minder obsessief met muziek bezig zijn nog vanzelfsprekender is om even in een reuzenrad, gigantische schommelboot of eethoek te kruipen in plaats van voortdurend naar artiesten te gaan kijken. Zeker als je zelf voor je ticket gewerkt hebt en er andere zaken voor laat liggen. Als je wil vieren dat je geen herexamens hebt omdat je doorheen het jaar wel meestal plichtbewust in het leven stond. Mensen die daar kritiek op hebben, zijn vergeten dat ze ooit jong waren of zijn vergeten ooit jong te zijn. Want eerlijk: hoeveel mensen kropen er zevenentwintig jaar geleden wel op tijd uit hun tent om Nirvana aan het werk te zien? Bovendien heb ik op TW Classic al meer mensen met meer jaren op de teller om 16 uur in een plasje kots zien liggen.
Dit is natuurlijk een muziekwebsite en ik ga je niet langer vervelen met socioculturele bedenkingen, dat deden andere media al uitvoeriger. Ik ben wel oprecht verbaasd door alle kritiek die Pukkelpop dit jaar te slikken kreeg. Misschien omdat ik het niet meer gewoon ben dat een groot festival met mediapartners bekritiseerd wordt. Nog meer omdat mensen blijkbaar niet beseffen hoe ongelooflijk verwend ze zijn. Dan doel ik vooral op de vele klachten over de line-up. Nee, dit was verre van de beste line-up ooit. Desondanks viel er zoals altijd heel wat moois te ontdekken. Er wordt een beeld geschetst van een reeks concerttenten die niet gevuld raakten. Dat lijkt wat mij betreft op dezelfde situatie als dat er meer volk naar de plaatselijke ‘Niet dekken niet vertrekken’-fuif gaat dan er naar mijn afrojazz-feestje komt. Daar nu plots een kantelmoment in zien, getuigt van weinig voeling met een tendens die al enkele jaren aanhoudt. Ik verkies de huidige situatie zelfs boven tenten met een Sportpaleis-capaciteit waar je een half uur op voorhand moet postvatten om een glimp van de artiest op te vangen (zie Rock Werchter dit jaar). De realiteit is dat een festival als Pukkelpop een veel diverser publiek trekt dan vroeger. En dat is een goede zaak.
Mensen doen spottend over het feit dat het festival dit jaar niet volledig uitverkocht raakte. Guess what: dat deed geen enkele editie ooit voor 2010. Niet toevallig was dat jaar ongeveer het moment waarop steeds meer mensen die amper voeling hebben met zogenaamde ‘alternatieve’ muziek ook naar festivals begonnen te gaan. En niet toevallig werden er sindsdien steeds meer ‘commerciëlere’ artiesten geboekt. Het zijn inderdaad die acts die tegenwoordig het merendeel van het publiek trekken. Het zijn ook, net als in de rest van de muziekindustrie, die artiesten die geld in de lade brengen om de carrière van minder lucratieve artiesten te ondersteunen. En wie dan toch dingen wil ontdekken kan altijd naar Absolutely Free Festival, dat drie weken eerder en twintig kilometer verder dan Pukkelpop plaatsvindt. Ik snap persoonlijk ook niet dat mensen een duur ticket kopen om een hele dag op de camping of in de Boiler te staan, maar zolang er daar niemand aangerand, beledigd of beschaamd wordt, stoort mij dat niet.
Ik heb het afgelopen weekend voor het eerst ‘Zoutelande’ gehoord (ik schat uiteindelijk een keer of dertig) en ik heb Sons Of Kemet ontdekt. Die twee sluiten elkaar niet uit. Mauro snapt dat, nu de rest van de wereld nog.