Eind 2014 kampeerde het album ‘II’ van de Zweden van Makthaverskan lange tijd in ons hoofd. Met hun onweerstaanbare, lichtvoetige post-punk vol teenage weltschmerz introduceerden ze ons in de Zweedse scene rond het label Luxury. Uit diezelfde stal komt nu ook Westkust (meer nog, ze delen zelfs twee leden met Makthaverskan).
Westkust heeft een iets vollere shoegaze sound, die sterk doet denken aan The Pains Of Being Pure At Heart en nineties bands als Ride, Lush of Swervedriver. Kwatongen zouden hen dus wel eens een gebrek aan originaliteit kunnen verwijten. De nummers op dit album zijn dan ook nog eens telkens opgebouwd rond telkens dezelfde ingrediënten: een fuzz-pedaal, een versterker op 11 en het vocale samenspel tussen Julia Bjernelind en Gustav Andersson.
Wie zich aan een saaie rit verwacht, komt echter bedrogen uit. Zelf omschrijven ze hun sound als een ‘bulldozer driven by kittens’ en dat dekt de lading perfect. De Zweden grijpen je meteen vast en knallen aan een hoog tempo over je heen. De dromerige zang en scherpe gitaarlijnen houden het geheel echter voldoende luchtig. Dit zorgt ervoor dat de overrompeling nooit op je adem trapt en het fijn zweven is bovenop het noisy geweld.
Swedes do it better en dat bewijst Westkust eens te meer. ‘Last forever’ is zeker geen genrevernieuwend album, maar wel een frisse en complexloze wervelwind uit een opwindende nieuwe scene.
Album verdeeld door Run For Cover
