Vorig jaar bracht indiefolkband Villagers z’n derde album ‘Darling arithmetic’ uit en exact negen maand later bevalt singersongwriter Conor O’Brien al van een nieuwe langspeelplaat, ‘Where have you been all my life’. Aan inspiratie geen gebrek, zou je denken. Dit behoeft weliswaar enige nuance: nieuw is niet echt het gepaste adjectief aangezien O’Brien twaalf bestaande nummers herwerkte. De helft daarvan is afkomstig van het pas verschenen ‘Darling arithmetic’.

Vreemd concept, lijkt het op het eerste gezicht. Waarom zes nummers “herwerken” die je nog geen jaar geleden uitbracht? Het ruikt naar makkelijke aandachttrekkerij, een handige manier om de spotlights nog even op te zoeken. Toch waren we benieuwd. Opener ‘Set the tigers free’ toont meteen aan welke evolutie Villagers in vijf jaar tijd heeft doorgemaakt. Waar het origineel uit 2010 een zuiders getinte intro heeft die niet zou misstaan als soundtrack bij ‘Vicky Cristina Barcelona’, zijn alle instrumenten hier naar de achtergrond verbannen waardoor er  een trage en – het moet gezegd – melige versie overblijft.

Dat is trouwens een algemene tendens op het album: in vergelijking met eerdere versies krijgen de instrumenten nu een secundaire, begeleidende rol toebedeeld. De hoofdrolspeler is hier de breekbare zang, die telkens een ander verhaal te vertellen heeft. Dat is minstens even vaak negatief als positief: ‘That day’ en ‘Waves’, die ooit ritme en iets aanstekelijks over zich hadden, zijn hier volledig kaalgeplukt, als twee onfortuinlijke kalkoenen op de vooravond van Thanksgiving. ‘Courage’ en ‘Memoir’ houden gelukkig de boel nog een beetje recht. De toffe baslijn die ‘Memoir’ opent, de tekst die klopt als een bus en de country-achtige instrumenten zorgen voor broodnodige variatie. Hoewel ‘Courage’ opnieuw heel traag is, grijpt het naar de keel en steekt het met kop en schouders boven de rest uit. Maar dan dooft afsluiter ‘Winchita Lineman’ de lichtpuntjes meedogenloos uit door er een emmer ijskoud water overheen te kappen. Wat ons betreft doneert Villagers maar beter een deel van z’n inkomen aan ALS.

Als je met een hete kop kamillethee wil wegdommelen in een gebloemde fauteuil bij het zachte getik van de regen op de veranda, is dit jouw album. Zijn innovatie en uitdaging meer de eigenschappen die je zoekt in muziek, blijf dan mijlenver uit de buurt van ‘Where have you been all my life’. In ‘Everything I am is yours’ zingt O’Brien “I left my demons at the door”. Had hij ze maar mee naar binnen genomen, dan was alles misschien wat minder braafjes uitgevallen.

Je kan Villagers op 15.02 aan het werk zien in de Botanique in Brussel (info & tickets).

Album verdeeld door V2