Wij ontdekten eerder dit jaar Lomelda als voorprogramma van Pinegrove. We raadden je toen aan om haar in de gaten te houden, en dat deden we bijgevolg zelf ook. Met ‘Thx’ heeft ze sinds kort een tweede album uit, een dieptrieste roadtrip doorheen menig tranendal.

Lomelda (echte naam Hannah Read, niet te verwarren met London Grammar-frontvrouw Hannah Reid) schreef ‘Thx’ grotendeels in de auto waarin ze gedurende enkele maanden leefde. Het hoeft bijgevolg niet te verbazen dat er heel wat tekstregels aan afstanden en afscheid gewijd worden. Geen wilde verhalen of pittoreske routes, wel eindeloze snelwegen en verlaten parkings. De bijhorende vereenzaming en uitzichtloosheid van het leven onderweg dienen als brandstof voor de rit die Lomelda maakt.

In haar muziek combineert Read het zelfbewuste van Frankie Cosmos met de tragiek en de uithalen van Angel Olsen (‘Nervous driver’). Haar onverbloemde, autobiografische teksten grijpen meermaals naar de keel, of het nu in eenvoudige pingelliedjes is (‘Thx’) of in met strijkers opgesmukte klaagzangen (‘Far out’). In ‘Nvr’ nemen een verdwaalde piano en wat ruis dan weer de honneurs waar. Melancholische jeugdherinneringen over uitstapjes naar het strand of voorbijzoevende telefoonpalen dienen net als bij Adrianne Lenker van Big Thief tot inspiratie voor wondermooie liedjes als ‘Mostly M.E’ en ‘Out there’, dat ze richt aan Elliott Smith en waarvan de melodie ons vreemd genoeg doet denken aan ‘Casimir Pulaski day‘ van Sufjan Stevens.

Zoveel tristesse kan hard binnenkomen op een nuchtere maag, en haar doorslaande stem (denk Mitski en Will Toledo van Car Seat Headrest) vliegt hier en daar net niet uit de bocht. Wel klinkt ze zo breekbaar en intiem dat het lijkt alsof ze naast je in de kofferbak van een auto zit, terwijl je de kolen van een uitdovend vuur een laatste keer oppookt. Bitterzoet met een zwart randje, zo hebben we onze marshmellows het liefst.

Lomelda speelt 14 november gratis een intieme show in het AB Salon (info).