Die dystopische nachtmerries die begeleid worden door de muziek van The Soft Moons nieuwste worp, daar ben je toch even niet goed van. Van de eerste fluisterende tonen op intro ‘Inward’ tot de onheilspellende berichten ingesproken op een cassettebandje in afsluiter ‘Being’, ‘Deeper’ jaagt je de stuipen op het lijf.
The Soft Moon is een band uit Oakland, Californië. Al is band misschien een groot woord, aangezien het vooral draait rond Luis Vasquez die voor zijn liveshow een aantal muzikanten optrommelt (pun not intended). Wat begon als een slaapkamerproject werd al snel aanzien als iets met potentieel en dat leidde in 2010 tot het uitbrengen van debuut ‘The soft moon’. Na het succes van die plaat verscheen in 2012 opvolger ‘Zeros’ en nu is er dus album nummer drie.
Vasquez lijkt een aantal demonen te moeten uitdrijven. De lp werd geschreven in volledige afzondering met als bedoeling die eenzaamheid te laten uitmonden in ’s mans meest emotionele plaat tot nu toe. Een opzet waarin hij wonderwel geslaagd is. Het desolate, het negatieve overheerst. Dat begint al bij de songtitels. ‘Black’, ‘Desertion’ of ‘Wrong’ werken niet echt hoopgevend. Daarnaast komt het depressieve ook uit alle hoeken en kieren van de sound zelf naar boven gekropen. Die krautrock opgestoofd met wat post-punkgitaren en een dancebeat klinkt alsof ze door Beëlzebub zelf is geproduceerd. In ‘Feel’ lijkt Vasquez opgejaagd te worden door een stel haastige en donkere drumritmes en in ‘Try’ komt hij dan weer eerder over als de elektronische versie van Interpol op steroïden. Een opvallend verschil met eerdere platen is dat de vocals er beter uit komen. Ze hebben niet langer een rol op de achtergrond, maar tillen bepaalde songs naar een hoger niveau, zoals bijvoorbeeld in ‘Black’ waar ze voor een extra pigment duisterheid zorgen.
Ook in de lyrics is er geen ontsnappen aan de diepten van de ziel van Vasquez. Afsluiter ‘Being’ trapt sinister af met de woorden: “I can’t see my face / I don’t know who I am / What is this place / I don’t know where I am”, om vervolgens uit te barsten in een heerlijk repetitieve beat die je vastpakt en pas zes minuten later weer loslaat. In ‘Wasting’ klinkt het dan weer: “Can’t stop the world and start again / You have to feel what’s only real”. Moet het nog vermeld worden dat ‘Deeper’ niet voor doetjes is?
The Soft Moon speelt op 17 mei op Les Nuits Botanique (Brussel, info & tickets), op 5 juni in de Melkweg (Amsterdam, info & tickets) en op 6 juni op Eindhoven Psych Lab (Eindhoven, info & tickets).
Album verdeeld door Konkurrent
