Op hun debuut “Colour It In” lieten The Maccabees reeds horen hoe je met een beestige stem, een dosis post-punk en een pak lekker klinkende indie gitaarmelodieën een plaat maakt die zowat alle liefhebbers van Britse muziek kan bekoren. Op “Wall Of Arms” trekken ze die lijn netjes verder. Hier en daar, in het titelnummer bijvoorbeeld, slaan ze voorzichtig een andere weg in. Veranderen om te veranderen is er echter niet bij op “Wall Of Arms”. Gelukkig maar, want geforceerde evolutie is al veel groepen niet goed afgegaan.
The Maccabees hebben de klif van het moeilijke 2de album probleemloos gerond. Je kunt vallen voor de tempowisselingen in “William Powers” of de rustgevende meditatie in “Bag Of Bones”. Fans van Pulp kunnen genieten van “Young Lions” en “Dinosaurs”, die van James zullen houden van “Seventeen Hands”.
De singles “Love You Better” en “No Kind Words” deden al het beste vermoeden. De rest van “Wall Of Arms”, in de UK al een maand te koop, en vanaf 8 juni ook bij ons in de platenwinkel, bevestigt: dit is een hele sterke plaat, tegelijk uniform, herkenbaar en toch vol variatie. Een CD om vingers en duimen bij af te likken. Wel eerst je handen wassen als je net van het toilet komt.
Fijn om te weten: vorige week speelden The Maccabees al live in Nederland. Op 9 juni staan ze in Botanique. Lowlands zette de Britten al op hun affiche voor 2009. Hopelijk volgt Pukkelpop dit hele goede voorbeeld.
Album verdeeld door V2