Kedr Livanskiy lijkt wel uit een andere wereld te komen. Vanuit het ontoegankelijke Rusland maakt ze bijzondere elektronische muziek die zonderling aanvoelt. Haar vorige ep ‘January sun’ gaf al eerder aan wat we konden verwachten en debuutalbum ‘Ariadna’ gaat op dat elan door.
Met lo-fi vibes en enigmatische gezangen (vaak in haar moedertaal) werkt haar muziek bevreemdend. Toch voelen we ons eigenaardig genoeg thuis in het grillige universum vol verbijstering en ontsteltenis. Ze beschrijft introverte gevoelens met wazige klanken die tegelijk innerlijke rust brengen en angstgevoelens opwekken. Enerzijds door de zweem van ambient, anderzijds door de prikkelende clubmuziek.
De oosterwind die regelmatig door het album waait neemt ons mee naar ver vervlogen, desolate plaatsen. Heeft ze deze plaat diep in de Siberische bossen opgenomen? Het zou zomaar kunnen. “You got lost in the tangle of bare nights”, weerklinkt in het Russisch tijdens het openingsnummer ‘Ariadna’ en even verderop horen we “I always roam alone” (Я всегда одна я гуляю одна). Isolatie is het hoofdthema van deze plaat. Het is de steeds wederkerende reverb die ons nostalgisch doet wegdeemsteren. Desondanks laat Livasnkiy je nooit lang in het ijle rondzwerven. Ze duwt je meteen terug zes meter diep onder de grond. Ze windt er helemaal geen doekjes om. In ‘Za oknom vesna’ beukt ze even stevig door vooraleer te vervallen in zwevende synths. ‘Sad one’ is – jawel – dieptriest. In ‘Your name’ orakelt Yana Kedrina de volgende strofe, zij het wel in haar moedertaal: “A sleepless night- your name-and in a few minutes-the fire came.” Vrolijk zal je er niet van worden, warm misschien nog wel.
In de stille storm dringt poëtisch gedachtegoed zich op en dat gevoel zet de Russin nog eens extra in de verf. Tijdens ‘ACDC’ hoor je een gedicht van William Blake (‘The tyger’, zoek het op, het is prachtig) op de achtergrond, verwerkt in een verschrikkelijk opzwepend nummer dat jungle-elementen bevat. En ook in ‘Mermaid’ wordt een gedicht van de 19de-eeuwse Rus Lermontov gedeclameerd op dansbare tonen.
‘Ariadna’ is dus een plaat die je bij voorkeur in de latere uren luistert. Want wanneer de zon onder gaat, leven de nachtraven op. Gehuld in zwarte veren was dansen zelden zo spiritueel. Nooit gedacht dat techno zo tragisch kon klinken.
