Het Gentse Static Party Poses dobbert al een tijdje rond in de Belgische muziekscene en werd onderweg al een paar keer opgemerkt (met onder andere een plekje in de finale van de Rockrace 2017), maar de grote doorbraak zat er nog niet in. De verklaring is even simpel als oneerlijk: het vijftal is alleen bezig met mooie muziek maken. Geen hippe bandfoto’s, geen verhaal achter de groep, geen uitgekiende social media strategie. Nee, de broers Vincent en Rembert De Prez startten gewoon een bandje uit liefde voor indierock uit de 90’s, haalden er drie andere muzikanten bij en schreven een plaat bijeen.

Dat album heet ‘Climbing’ en opent met ‘Homerunning’, een van de vooruitgeschoven singles. Het nummer blijkt met zijn laidback lo-fi sfeertje een blauwdruk voor de rest van het album. Het resultaat is een plaat die op geen enkel moment gaat irriteren, maar anderzijds ook veel te weinig naar de keel grijpt.

De nummers kabbelen voorbij en slechts sporadisch voel je als luisteraar de drang om even te kijken naar welke song je bent aangekomen. ‘Murderboys’ en ‘Break It From The Other Side’ zijn op zich geen verkeerde nummers en overal valt wel iets interessants in op te merken (dat orgeltje in ‘Homerunning’, die gitaarsolo in ‘Daycare’), maar Static Party Poses weet zijn songs gewoon niet vaak genoeg weg te houden van de banaliteit. Wanneer dat wél lukt, zoals in ‘Fossils’, klinkt Sparklehorse (al te?) nadrukkelijk doorheen het nummer.

Van diezelfde Sparklehorse leende het Gentse vijftal ook de lijzige, breekbare vocals. Het hele album is op die manier een evenwichtsoefening tussen enerzijds authentieke tristesse en anderzijds overdreven pathos. Op één uitzondering na (‘Fear of heights’), vindt Static Party Poses daarin het goede spoor en blijft de muziek geloofwaardig en echt aanvoelen. Ook tekstueel zit het best goed in elkaar, met hier en daar wat maatschappijkritiek en een dosis zelfreflectie.

Al bij al een fijn album dus. Static Party Poses verdient zeker krediet door koppig zijn ding te doen in een wereld waar authenticiteit zeldzaam is. Als de Gentenaren in de toekomst hun songs iets ongewoner maken en minder de veilige melodieën opzoeken, dan zullen ze een plekje verdienen in het hart van elke duysterliefhebber.

Static Party Poses stelt ‘Climbing’ voor op 02.10 in het Brusselse café Archipel en speelt 06.10 gratis in Bar Mirwaar.