Toen wij albumtitel ‘Sex & food’ voor het eerst hoorden, moesten we zo hard fronsen dat die huidplooi pas een maand later verdween toen Ruban Nielson wat uitleg verschafte. Het moest een domme, simpele titel zijn om te vermijden dat het publiek een diepere betekenis zou zoeken. Wel, wij begrijpen Ruban, want een diepere bodem zit ook niet in onze schrijverijen verstopt. Aldus gaan we ‘s mans tactiek schaamteloos kopiëren. Wees niet bang: er komt geen grafisch verslag van ons leven onder de lakens, wel een ode aan onze voorliefde voor alles wat enigszins eetbaar is.
Ruban Nielson serveert met Unknown Mortal Orchestra nog steeds unieke, psychedelische gitaarpop gekenmerkt door een moedwillige lo-fi productie. Ons avondje tafelen met ‘Sex & food’ begint uiteraard met een uitstekende aperitief. ‘A god called hubris’ is een klein fluitglas borrelende champagne, een korte, glitchy intro die alle kanten op knettert. Vervolgens worden we bediend met enkele grove sneden uitstekend zuurdesembrood, maar tot onze teleurstelling zonder échte boter. ‘Major league chemicals’ en ‘Ministry of alienation’ zijn ontegensprekelijk puike songs op psychedelisch papier, maar missen een goed refrein om het niveau vanop ‘Multi-love’ te halen. Intussen zijn we gearriveerd bij het voorgerecht: twee klassieke, knapperig goudbruine garnaalkroketjes, inclusief frisse sla en citroenschijfje. Het neemt ons mee naar zonnige dagen aan het strand en zorgeloze vakanties in Zuid-Frankrijk. ‘Hunnybee’ is hoe chefkok Ruban Nielson het noemt, en wij geven hem een dikke knuffel ter bedanking van zoveel lekkers op één bord. Het is funk, het is disco en het is onmiskenbaar dé zomertrack van voor 21 juni.
Het is al duidelijk dat het hoofdgerecht ‘Hunnybee’ niet meer zal overtreffen, wat echter niet wil zeggen dat wij ons schransen zullen staken. Er is vooruitgestuurde, stevig rockende single ‘American guilt’. Een hippe hamburger die ons hier nog meer kan bekoren, dankzij de extra saus van ‘Chronos feasts on his children’, een korte akoestische aanloop met prachtig tokkelwerk. Daarbij worden de funky frietjes van ‘Everyone acts crazy nowadays’ geserveerd die ons meteen terug doen denken aan Multi-Love single ‘Can’t keep checking my phone’: de groove is aanstekelijk, de break onverwachts donker en het refrein combineert die twee meedogenloos catchy. Op datzelfde elan gaat ‘How many zeros’ verder, aangevuld met extra trucjes in de productie zijn dit de paar curly fries ter versiering op ons bord. Eerst valt vooral die productie op, maar de achterliggende, fantastische song geeft zich na enkele luisterbeurten prijs.
Ook al hebben wij steevast meer dan voldoende met het hoofdgerecht, toch bestellen wij, tenslotte op kosten van de ouders, nog de kaasplank als dessert. De kazen zijn perfect zacht met een scherpe rand, het glas rode wijn spoelt onze zorgen weg. ‘Not in love we’re just high’ en ‘If you’re going to break yourself’ zijn niets minder dan het zachte neerkomen na een prima avond. Het tempo gaat gestaag naar beneden, de instrumentatie wordt minder hectisch en Ruban Nielson wiegt ons sussend in slaap, de zware thema’s verborgen achter zijn galmende stem.
‘Sex & food’ is een avond klassiek tafelen met Unknown Mortal Orchestra, enkel de funk en fuzz halen meer dan anders de voorgrond. De productie is nog steeds onmiskenbaar van Ruban Nielson, de akkoordenschema’s zetten je meermaals op het verkeerde been en de baslijnen stuiteren wederom alle kanten uit. Wederom, want dat is natuurlijk al vier albums het geval. Voor doorwinterde fans als onszelf is ‘Sex & food’ welkom comfortvoedsel, weliswaar van iets mindere kwaliteit door enkele nummers die niet beklijven (‘Major league chemicals, ‘Ministry of alienation’ en ‘The internet of love (that way)’). Nieuwkomers en sceptici zal ‘Sex & food’ waarschijnlijk niet over de streep trekken, maar één luisterbeurt van ‘Hunnybee’ mag wat ons betreft wel verplichte kost zijn.
Unknown Mortal Orchestra speelt 28 mei in de Ancienne Belgique en 10 juni op Best Kept Secret.
