Toen Peter (aka Pete) Doherty in 2009 zijn eerste solo-album ‘Grace/wastelands’ uitbracht, voelde het aan alsof het muzikaal geniale woelwater eindelijk tot rust was gekomen. Na jaren vol drugsverslavingen en ruzies met ex-bandleden kwam er ruimte voor emotie en oprechte zelfexpressie. Dat resulteerde in een sterk album vol beklijvende ballads. De jaren daarop is Doherty zelfs opnieuw gaan touren met zowel The Libertines als Babyshambles. Met die tweede bracht hij in 2013 bovendien een meer dan degelijke nieuwe langspeler uit. Het was alsof de nonchalante Brit zijn leven eindelijk op de rails kreeg, hetgeen met z’n nieuwste album bevestigd wordt.

Zoals vooruitgeschoven single ‘Kolly kibber’ reeds deed vermoeden, kiest Doherty net als op zijn eerste soloworp voor een folksound. Elektrische gitaren zijn nauwelijks te bespeuren terwijl mondharmonica’s en strijkers meer dan eens de show stelen. Op zich zijn de songs op ‘Hamburg demonstrations’ vrij sober, maar Doherty weet er toch iedere keer weer zijn typerende toets aan te geven. ‘s Mans innemende charisma straalt af op de muziek die hij maakt: een meeslepende zanglijn hier, een onopvallend doordachte gitaarslordigheid daar… Wat de Brit hier aanraakt verandert meer dan eens in goud.

Songs als ‘Down for the outing’ of het door Dylan geïnspireerde ‘Hell to pay at the gates of heaven’ steunen op dat charisma. Zet een middelmatige zanger aan het roer van die nummers en ze zakken in als pudding. De nu eens enthousiaste, dan weer nonchalante Brit weet als geen ander een song boeiend te houden en tegelijkertijd te ontroeren. Er staan twee versies –een georkestreerde en een meer akoestische- van de wondermooie liefdesballad ‘I don’t love anyone, but you’re not just anyone’ op ‘Hamburg demonstrations’. Geen een van de twee lijkt een seconde overbodig. ‘The whole love is our playground’ is eveneens een hartverwarmend liefdesliedje, zij het verhuld in een uptempo sluier. Slechts heel af en toe laat het nummer haar ware gelaat zien. Net daardoor smelten onze harten dubbel zo snel op die te koesteren momenten.

Diehard Dohertyfans weten wellicht dat Pete in 2012 aan de zijde van Charlotte Gainsbourg heeft gestaan in de Franse film ‘La confession d’un enfant du siècle’. Het beste aan dat – compleet geflopte – historisch drama was wellicht de soundtrack van de hand van de Britse hoofdrolspeler. Voor ‘Hamburg demonstrations’ vist Doherty vier jaar later ‘Birdcage’ nog eens op. Dat resulteert in een bijzonder passionele dialoog tussen Doherty en gastzangeres Suzie Martin. Nu eens bitchy, dan weer liefhebbend snauwt zij vurige woorden in zijn gezicht. Lang geleden dat we nog zo’n levendige, tot de verbeelding sprekende song hebben gehoord. Alsof er zich een theaterstuk afspeelt in je oren. ‘Flags from the old regime’ is dan weer een erg ingetogen prachtsong waarin de doffe drums en gitaarslides een gevoel van eenzaamheid belichamen. Dat neerslachtige gevoel slaat om in zelfmedelijden tijdens afsluiter ‘She is far’, eentje voor de late uurtjes in een bruine kroeg.

Allerbeste song op het album is echter ‘Oily boker’, een regelrecht folkrock-epos. Het valt op te delen in meerdere knap op elkaar aansluitende delen, en zowat elke emotie passeert de revue in slechts zes minuten. De opgewekte mondharmonica-intro stemt je zo vrolijk dat het dronken gemijmer een logisch gevolg is. Vertederende gitaren en strijkers vangen je vervolgens op in een knusse zithoek. Voor je het weet bevind je je echter in een chaotische gitaartrip, waarvan je kan bekomen tijdens de langgerekte outro met heerlijke baslijn. Sterk.

Peter Doherty bewijst met ‘Hamburg demonstrations’ dat hij in de loop der jaren een vakman pur sang geworden is.  Nauwkeurig waar nodig en nonchalant waar mogelijk zet hij instrumentaties zo naar zijn hand dat ze perfect aansluiten bij zijn stemgeluid en typische manier van zingen. Of het nu een vrolijke popriedel of een dramatische emoballad is, Pete weet het gegarandeerd boeiend te houden. Nu het gevaar op een overdosis geweken lijkt, kunnen we alleen maar hopen op een lange en diverse carrière in het verlengde van ‘Hamburg demonstrations’.