Bands als Mogwai stellen zelden tot nooit teleur. In hun oeuvre kan je weliswaar wat pieken herkennen, onder een baseline eindigen ze nooit. Dat is niet evident voor een groep die behoorlijk productief mag heten. Behalve 7 reguliere albums brachten ze immers op geregelde tijdstippen EP’s uit, en dit is al hun tweede soundtrack. En laten we ook de twee live-platen maar niet vergeten.
IJkpunt voor velen om ‘Les Revenants’ te beoordelen, zal vast en zeker die vorige soundtrack zijn. Voor ‘Zidane: A 21st Century Portrait’ maakten ze alvast muziek die spannender en meeslepender was dan de film. Dit keer hoort de muziek bij een serie, gebaseerd op de gelijknamige film uit 2004. En opnieuw brengt Mogwai een minder complex geluid. Hun post-rock lijkt ontdaan van de vele lagen die zo kenmerkend zijn voor het meeste van hun werk, en met name de piano krijgt een heel mooie hoofdrol toebedeeld. Luister maar hoe dat instrument van ‘The Huts’ een compositie maakt met minstens evenveel dreiging als het beste van Michael Nyman op de soundtrack van ‘The Piano’. Of wat te denken van ‘Kill Jester’? Intenser kan je amper muziek maken met de bescheiden middelen die de Schotten voor dit nummer aanwenden. Tom Waits in de vroege uurtjes lijkt niet veraf op ‘Whisky Time’, ‘Special N’ klinkt als een toegankelijke intro voor een lang uitgesponnen Godspeed You! Black Emperor-song en ‘Fridge Magic’ begint hemels en deed ons een beetje denken aan de meest magische momenten van Ansatz Der Maschine. Er sluipt jazz binnen in ‘Eagle Tax’ en new wave in ‘Modern’. Vooraleer Mogwai nog eens zijn handelsmerk mag bovenhalen in afsluiter ‘Wizard Motor’ krijgen we een écht, gezongen lied (‘What Are They Doing In Heaven Today?’) dat The Low Anthem kruist met Low.
Als de Zidane-soundtrack het ijkpunt was, kunnen we in ieder geval spreken van een overtreffen van het vorige kunnen van deze groep. Elke song weet je te bekoren. Net als op de kermis is het dus “altijd prijs!”.
Het album wordt verdeeld door PIAS