Als bands zijn als Pokémon, dan is Newmoon de laatste evolutie van hardcore band Midnight Souls. Met depuutplaat ‘Space’ kiezen ze resoluut voor postpunk en shoegaze met een poëtische dimensie. Met enkele interessante shows in het verschiet (o.a. het voorprogramma van Minor Victories) en een maansteengoeie eerste single lijkt de race for space van Newmoon alvast verzekerd.
Dat Newmoon nummers kan schrijven wisten we al toen we voor het eerst ‘Aria’ hoorden, een punkpareltje dat op hun ep ‘Invitation to hold’ te vinden is. Bij een beloftevolle ep hoort echter steeds de vraag: is dit interessant genoeg voor een heel album? Met het enigmatische ’Space’, dat een jaar geleden werd opgenomen en nu zonder al te veel poespas de wereld wordt ingestuurd, beweren ze van wel. En wij steunen die veronderstelling maar al te graag. Opener ‘Helium’ duikt op de schaal van postpunk ergens tussen DIIV en Slowdive op (pun intended). De begeleidende clip doet denken aan het artwork van Cults, met dansende figuren en heen en weer zwiepend haar. Hoewel we niet meteen alle lyrics verstaan – zo gaat dat met shoegaze – zijn de zinsneden die we wel meteen opvangen melancholische observaties. “The path I chose will never set me free” horen we, een trieste gedachte die naadloos aansluit bij de zichzelf voortslepende gitaarsound.
‘Life in the sun’ begint zwaar en laag bij de grond maar wordt door een frisse zanglijn meteen de hoogte ingestuurd. Hier schippert Newmoon perfect tussen melodieuze pop en zweverige post punk. Er gebeurt net te weinig in het nummer om van onze sokken geblazen te worden. Opvolger ‘Skin’ maakt dat ruimschoots goed. De sobere strofes met heerlijke backings worden afgewisseld met gitaren die klinken alsof ze bliksem kunnen afleiden.
Dat er ook genoeg diversiteit te horen is op ‘Space’ maakt alles nog zoveel beter. Tijdens ‘Everything is’ horen we zeer vroege Radiohead (jawel, zelfs ‘Pablo Honey’, get over it) en nog een boel andere 90s invloeden die we zelfs niet kunnen benoemen omdat het nummer zo snel gedaan is. Perfect om de aandacht weer even te vestigen op het feit dat Newmoon niet enkel straf klinkt, maar ook sterke nummers schrijft en zich bewijst als meer dan een one-genre pony. De plaat eindigt met ‘Liberate the world’, een nummer met een zeer zware ‘True love waits’-vibe (als je begint met Radiohead te betrekken is het hek van de damn, excuses). De symbiose tussen alternatieve rock uit de jaren 90 en 80s shoegaze zoals we die kennen van bij The Jesus and Mary Chain lijkt hier compleet. En dat is een heerlijke combinatie, die het beste van beide combineert en om die manier voorkomt dat ‘Newmoon’ als een afkooksel van iets overkomt.
‘Space’ is een oerdegelijk debuutalbum dat wel eens heel snel cult zou kunnen worden. Platenlabel Mayfly Records, dat het album in de VS uitbrengt, is onverwacht kopje onder gegaan. Daardoor zal ‘Space’ er slechts in zeer beperkte oplage worden verspreid. Voeg daaraan toe dat dit een erg goed debuut is van een heel interessante band en de wereldwijde cultstatus zal binnen een decennium of twee hopelijk volgen.
Album verdeeld door PIAS.
Newmoon trekt in december de baan op. Op 27 oktober verzorgen ze het voorprogramma van Minor Victories in de Botanique (info & tickets). ‘Space’ wordt in de AB voorgesteld op 10 december met in het voorprogramma Whispering Sons (info & tickets).
