Sinds tweede plaat ‘No deal’ (2013) en de lang uitgesponnen jam ‘Blackened cities’ (2016) zijn we helemaal weg van de frêle Italiaans-Waals-Brusselse muzikante Melanie De Biasio. We kunnen het niet genoeg herhalen; De Biasio is een uniek muzikaal talent, met een geheel eigen geluid en dito artistieke aanpak. Ze wordt veelal gemakshalve gecatalogeerd onder de noemer ‘jazz”, al hoor je in haar subtiele muziek ook flarden postrock, avant-garde, minimal music of zelfs psychedelica. Die eigenzinnige en volhardende aanpak slaat blijkbaar aan, want inmiddels is naast nationale aandacht ook internationale erkenning voor haar werk – check maar eens de indrukwekkende concertkalender van de lopende Europese tour.

En nu is er dus een nieuw en lang verwacht album, kort en bondig ‘Lilies’ gedoopt. De vooruitgeschoven single ‘Gold junkies’ -thematisch en muzikaal voortbordurend op ‘Blackened cities’- klonk alvast veelbelovend en (alles is relatief) ook behoorlijk radiovriendelijk. Zijn wij trouwens de enige die in de gitaarriff van ‘Gold junkies’ een flard ‘Dreiklangsdimensionen’ van het verdienstelijke, doch lang vergeten Neue Deutsche Welle bandje Rheingold horen? Ook opener ‘Your freedom is the end of me’ – let vooral op die inventieve Portishead-achtige drummetjes – is best toegankelijk en vooral ook opnieuw wondermooi.

Pas in de latere tracks als ‘Sitting in the stairwell’ of ‘Brother’ komt het specifieke opzet en de eigenheid van dit nieuwe album ten volle tot uiting. ‘Lilies’ is immers opgevat als een herbronning, zeg maar een behoorlijk radicale drang naar minder. De Biasio stond reeds bekend voor haar uitgekiend breekbaar minimalisme, al krijgen we hier nog meer eenvoud, nog verder uitgebeende nummers nog meer experiment (en occasionele uitstapjes richting avant-garde) en vooral nog meer expliciet gebruik van stilte en leegte als extra instrument.

Die introspectieve lijn wordt het verst doorgetrokken op tracks als ‘All my worlds’ en ‘And my heart goes on’, niet toevallig achteraan op de tracklijst. Daar resulteert Melanies spaarzamaheid in een bijzonder soort sereniteit die herinneringen oproept aan de laatste – destijds compleet onbegrepen- hoogst originele albums van het zwaar onderschatte Talk Talk of het contemplatieve solowerk van Mark Hollis. We blijven wederom betoverd achter.

Melanie De Biasio sluit haar tournee af met twee shows in de Ancienne Belgique op 17 en 18 december. Enkel voor maandag 18 december zijn er nog tickets beschikbaar (info & tickets).