‘Twin-hand movement’ en ‘Nootropics’, respectievelijk de eerste en tweede plaat van Lower Dens baadden beiden net zoals hun cover in zwart-witte tinten. ‘Escape from evil’, hun derde, krijgt echter kleur opgeplakt. En dat mag je gerust covergewijs én muzikaal opvatten.
De synths zijn in het werk van de band rond Jana Hunter altijd aanwezig geweest. Op deze nieuwste worp gaan ze echter sprankelen. De eens donkere groep klinkt door de keyboardklanken poppy en fris als lentegras. Bovendien krijgt de stem van Hunter nu een hoofdrol en schalt ze luid en duidelijk, maar altijd elegant op de voorgrond. Hiermee roept de band uit Baltimore vergelijkingen op met stadsgenote Victoria Legrand van Beach House.
De balans met een zekere duisterheid en melancholie blijft echter in evenwicht. Dat is mede te danken aan de rijke, warme arrangementen die tegelijk ook heel clean klinken. Net deze – op het eerste zicht – disharmonie zorgt voor een filmisch en introspectief effect. Daarbij spelen ook de teksten van Hunter en het zelfproducen van het album een rol. Wanneer onderwerpen als de dood, isolatie en stervende relaties aan bod komen, klinken die in de stijl van Lower Dens niet als het einde van de wereld, maar als een nieuw begin. Elke song opent een nieuw spectrum aan emoties en een klankenpallet dat leunt op reverby maar haast perfecte gitaarlijnen. Nog nooit klonken Hunter en co zo aanraakbaar.
Lower Dens verloste ons op ‘Escape from evil’ even van het kwade. Amen.
Album verdeeld door V2
