Het verhaal van Kali Uchis’ weg naar officiële debuutplaat ‘Isolation’ is een moderne versie van Assepoester. Haar vroege muzikale carrière bestond uit het uitdelen van haar instrumentale talenten aan jazzbands. Ze gaf andermans banddromen vorm met artwork en video’s maar haar eigen werk kreeg geen ademruimte. Tussen de albumhoezen door vond ze in 2012 dan toch de tijd om de slaapkamermixtape ‘Drunken babble’ de wereld in te sturen. Zelf omschrijft ze het als “just me sampling music in my room” maar het leverde haar wel mooi de onverdeelde aandacht van Tyler, The Creator en Snoop Dogg op.

Het stiefdochterlijk in functie staan van het succes van anderen maakte plaats voor een wereld aan mogelijkheden. Toch besloot ze om met behulp van een uiterst minimalistisch bestaan heel bescheiden en minutieus te zijn in de keuzes die ze maakte. Op haar voorgaande ep ‘Por vida’ werd de productie door onder andere Tyler, The Creator, Kaytranada en BadBadNotGood verzorgd. De interesse van Tyler leverde vorig jaar een feature op ‘Flower boy’ op.

Consequent zorgvuldig uitgekozen artiesten die hier bijdragen leveren, getuigen van inzicht en zelfkennis. Wie zich de turnlessen op school herinnert, weet dat teams samengesteld werden door twee kapiteins die om de beurt iemand mochten kiezen. Kali heeft voor ‘Isolation’ nooit haar beurt moeten afwachten en heeft in één keer het neusje van de zalm voor zich genomen. Het eindresultaat is bijgevolg een bijzonder gevarieerd album dat door Kali’s dominante stempel in elk nummer toch een coherent geheel vormt. Ze weet op elk moment precies wie ze als rechter hand wilt om van een bepaald nummer te maken wat ze voor ogen had. De meest effectieve samenwerkingen verlenen zich tot een uitdaging. Aan jou om de volgende nummers eruit te pikken bij een luisterbeurt (oplossing onderaan de review):

1. Die ene met de heerlijk getormenteerde Kevin Parker-synths
2. Die met het snuifje lome Bootsy Collins-funk en ontegensprekelijke BadBadNotGood-productie
3. Die met de Thundercat-smoothness
4. Die met Flowerboy himself

De overheersende gloed waarin het album baadt is echter volledig van Uchis zelf afkomstig. Haar stem – op sommige momenten een geslaagde reïncarnatie van Amy Winehouse – wentelt zich lijzig in elke nummer. Of het nu gaat om de bossanova in ‘Body language’ of de r&b van ‘Just a stranger’, het resultaat is telkens een gevoel van gelukzaligheid. Dat mede door de teksten die doorgaans positieve perspectieven van moeilijke levensmomenten beschrijven. De handigheid waarmee popclichés omzeild worden is bewonderingswaardig. Er wordt nooit opdringerig gehengeld naar aanhang en elk nummer wordt met engelengeduld opgebouwd. Daarvan is ‘Miami’ misschien nog het beste voorbeeld. Als opbouwende kritiek willen we nog meegeven dat het met 15 nummers perfect mogelijk is om ‘Nuestro planeta’ te laten vallen. Met een iets hoger toerental zou het perfect kunnen dienen als overpoortplaat.

Kali Uchis is de vrouw die zegt dat ze nu nog kan leven met een gestage groei van haar succes. Als ze daarna zonder verpinken laat vallen dat ze uiteindelijk wel gaat voor world domination, dan twijfel je daar eigenlijk niet aan. ‘Isolation’ is absoluut een statement en een regelrechte uitdaging aan de artiesten binnen de popwereld. Toch is Kali Uchis hier eerder een zon binnen een compleet nieuw zonnestelsel. We verwachten dat er snel andere opkijkende planeten rond ster Uchis gaan cirkelen.

Kali Uchis speelt deze zomer op Rock Werchter (info & tickets).

*
*
*

1. Tomorrow
2. After the storm
3. Body language
4. After the storm